Jaaroverzicht 2008

Zoals gebruikelijk aan het eind van het jaar een overzichtje van mijn handel en wandel op boekengebied. Ik kan het kort samenvatten: het was een prachtig boekenjaar!
549 boeken vonden de weg naar Zwolle. Alleen in 2005 kwamen er meer binnen, namelijk 614.
Nu gaat het er natuurlijk niet om zoveel mogelijk boeken te kopen. Wanneer ik dat zou willen kan ik beter volgende week naar de kringloopwinkel en 1000 boeken kopen voor een schijntje.

Ik heb me het afgelopen jaar geconcentreerd op boeken in een mooie uitvoering. Dat heeft er in ieder geval toe geleid dat ik nog nooit in één jaar zoveel geld aan boeken heb uitgegeven. En daarbij: het gemiddelde bedrag per boek was hoger dan in enig ander jaar. Veel Folio Society dit jaar.
Daarnaast heb ik ook mijn verzameling Rainbow Pockets fors uitgebreid, met maar liefst 126 titels. Gemiddeld koop ik die voor een euro of twee, dus dat feit versluiert de data nogal.

In ieder geval: op deze laatste dag van het jaar ben ik weer de hele dag bezig geweest met statistieken (een leuke bij-hobby, kan ik je aanraden).
Deze keer heb ik me geconcentreerd op de wijze van aanschaf: wat is er in een gewone boekwinkel aangeschaft en wat heb ik via Internet gekocht bij voorbeeld?

Luister en huiver.

Na kritiek op eerdere berichten dat ik zoveel via Internet koop, heb ik dit jaar echt mijn best gedaan om meer in echte (fysieke) winkels te komen. Maar helaas.... van de 549 boeken heb ik er precies 8 gekocht in een normale Nederlandse boekhandel. Minder nog dus dan de 15 die ik in een buitenlandse boekwinkel kocht. Wat doet de boekhandel fout? Of wat doe ik fout?

Het gemak gaat voor, wat boekhandels betreft: ik heb namelijk op stations bij Ako en Bruna wél 54 boeken gekocht!

Hier dan nog de top zeven in getallen:

1. Fysieke antiquariaten: 68 boeken. Dit komt vooral door de Rainbow-pocket verzameling.
2. Rechtstreeks aangeschaft via particulieren: 57 boeken. Er zijn mensen die interessante boekenlijstjes rondsturen, LS is er één van. Vandaar dit hoge aantal.
3. Via kiosken 54 boeken, zie hierboven.
4. Via Internetwinkels in Nederland: 51 boeken, zoals bol.com (33), boekwinkeltjes.nl en andere kleine antiquariaten.
5. Op plek 5 de Folio Society. Maar liefst 46 (te) dure boeken maar wel perfect uitgegeven, vonden hun weg naar hiero.
6. Op de boekenmarkt in Zwolle scharrelde ik 41 boeken bij elkaar, goed voor deze 6e plek.
7. Via Ebay kreeg ik 39 boeken, waarbij ik de Harvard Classics (51 banden) als één boek heb geteld.

36 boeken kreeg ik voor niks, als geschenk van iemand of omdat ik een relatie heb met de uitgever.
Rechtstreeks bij uitgeverijen besteld 38 boeken. Een voordelige manier van lui aanschaffen omdat de uitgeverij in zo'n geval de verzendkosten op zich neemt. Kan ik je aanraden!

De andere manieren van aanschaf kun je uitlezen in de grafiek hierboven.
Wat me nog rest is mee te delen wat ik het mooiste, interessantste, beste, gaafste etcetera boek vond.
Tja, dat is lastiger te bepalen dan deze statistiekjes. Maar je houdt het van me te goed.
Misschien iets voor 1 of 2 januari, dat zijn van die lege dagen waarop je toch niks anders kan doen dan met jezelf bezig zijn.

Trouwens...... koud hè?!

Literair reizen

Toen ik in de eerste weken van september het Literair dagboek 1893-1921 van Paul Léautaud las, was ik daar zeer van onder de indruk.
Ik heb de gewoonte om tijdens het lezen in de trein mooie zinnen of dingen die me op ideeën brengen te noteren in een klein notitieblokje dat ik altijd bij me heb, of op losse papiertjes. Omdat ik het lezen niet te lang of te bruusk wil onderbreken maak ik heel korte krabbels, en neem me voor om 's avonds bij thuiskomst daar 'wat mee te doen'. En ook andere things to do komen op die papiertjes terecht.

Maar zoals het vaker gaat: bij thuiskomst zijn er andere dingen die om aandacht vragen. Losse briefjes gaan zwerven en verdwijnen uiteindelijk in stapels ongesorteerd papier. Vandaag had ik een opruimdag en toen kwam ik onder andere het volgende blaadje tegen:
Aanvankelijk kon ik de notitie niet zo snel thuis brengen, maar toen ik Parijs zag staan, herinnerde ik me het boek van Léautaud. De eerste twee aantekeningen wijzen me op iets dat staat op pagina 90, 11e regel van onder en verder en op de laatste zin van de eerste alinea van pagina 91. Wanneer je het boek bezit, kun je thuis nazoeken waarom ik deze notitie maakte. Het had te maken met het afscheid van mijn geliefde, waar ik toen helemaal door in beslag genomen werd.......

Waar het hier nu echter om gaat is de laatste aantekening: Parijs in Google Earth, p. 130 voor adres"
Hier is de betreffende tekst uit het dagboek van Paul Léautaud:

"Vrijdag 27 maart 1908.
Vandaag het appartement betrokken in de rue Duguay-Trouin, nummer 17. Buren aan alle kanten, zelfs piano's. Ik durf er niet aan te denken wat me nog allemaal boven het hoofd hangt."

De bedoeling van de aantekening was om dit adres eens op te zoeken in Google - en zoals ik vandaag merkte moet dat niet in Google Earth maar in Google Maps. Om eens te zien hoe erg het daar was.

Na het intypen van "rue duguay-trouin, paris" op Google Maps, kreeg ik de gebruikelijke kaart te zien:


Het vinden van het adres verraste me niet: daar is Google Maps voor en het werkt altijd. Maar in dit geval viel mijn oog op het kleine fotootje rechtsboven, in het witte kader met de tekst: Street view. En toen ik daar op klikte, kwam ik daadwerkelijk 3-dimensionaal in deze straat terecht.


Bij het bekijken van deze foto viel mijn oog meteen op het huisnummer, hier 13. Ik klikte op de witte pijl en zocht mijn bestemming: nummer 17:


Het houdt niet op: in Google kun je het beeld kantelen om te kijken wat er boven je hoofd is...... Dan krijg je dit:


Nu kan ik ook inzien waarom Paul, ergens achter één van deze ramen zich ongelukkig voelde. Check het zelf eens door rond te kijken op Google Maps (sorry hoor, reclame maken is niet mijn bedoeling.)

Voor mij is lezen in de 21 eeuw met de mogelijkheden van het internet een fantastische ervaring. Nooit eerder in de geschiedenis kon je zo gemakkelijk zó dichtbij een schrijver komen.

Dus: als je nog eens een boek leest en het idee hebt dat er echte adressen/plaatsen worden genoemd: zoek het op en laat het op je inwerken.

Lezen is fantastisch!

In de wolken

Je ziet ze meer en meer: de zo geheten [tag] clouds. Er is een website waar je ze online en voor niks kan maken (met dank aan de blog van boekensneuper, waar ik dit op las). Ik heb het laatste half jaar van mijn weblog door Wordle, zoals deze toepassing heet, gehaald en hier zie je het resultaat.


Hoewel ik de laatste nogal veel persoonlijke sores beschrijf doet het me veel plezier dat het hoofdthema toch Boeken is.
Wat een geruststelling!

60 jaar Boudewijn Büch

Wanneer Boudewijn Büch niet plotseling overleden zou zijn op de avond van 23 november 2002, dan zou hij vandaag, 14 december 2008, 60 jaar geworden zijn. Ik vind het nog altijd ontzettend sneu dat deze --niet drinkende en rokende man-- zo vroeg het tijdelijke voor het eeuwige moest verruilen door hartfalen. De eerste paar jaar na zijn dood was er veel belangstelling voor wat hij naliet. Zijn ingewikkelde leven met literaire vrijheden maar ook met pijnlijke leugens kregen veel aandacht in de pers. De fans kwamen aan hun trekken door grote delen van zijn nalatenschap te kopen. Ik behoor zelf tot die laatste groep, mijn huis is een half BB-museum....

Maar de laatste jaren bemerk ik een afnemende belangstelling voor Boudewijn en dat vind ik jammer.
Frans Mouws, die 5 boeken schreef over Büch, heeft gezegd er mee te stoppen. Vandaag werd op de 7e Internationale Boudewijn Büchdag in de openbare bibliotheek in Amsterdam het jaarlijkse boekje van het Boudewijn Büch Gezelschap Büchmania gepresenteerd. Dit werd deze keer geschreven door Büch's jeugdvriend Paul Westgeest en gaat over de reis die hij samen met BB in 1967 ondernam naar Ciboure, de geboorteplaats van componist Maurice Ravel. Het is een mooi boekje geworden en leuk geschreven, daar niet van, maar wat mij verdriet deed was de slotzin uit het voorwoord: "Dit verslag zal tevens het laatste zijn wat ik over Boudewijn Maria Ignatius Büch zal schrijven. Het is goed geweest zo."

Wat is goed geweest? Zes jaar aandacht voor Büch? Is Büch nu uitgekauwd?
Vandaag, op die bijeenkomst, waren weer tientallen fans die het tegendeel bewezen. Omdat ik nog moest werken kon ik er zelf helaas maar een uurtje zijn. Maar ik zal het werk en de persoon van Büch niet vergeten. Hij blijft voor mij altijd een unieke persoonlijkheid en een groot verzamelaar. Zijn enorm grote schriftelijke nalatenschap kent zeker oppervlakkige stukjes, maar vooral ook talloze prachtige bijdragen die uitblinken door de deskundigheid en het enthousiasme waarmee ze geschreven zijn. En misschien is het allerprachtigste dat Boudje heeft nagelaten wel zijn 176 TV-reportages onder de naam De Wereld van Boudewijn Büch. Na mijn pensionering schrijf ik de definitieve Boudewijn Büch-encyclopedie. In minstens 3 dikke delen. In leer gebonden. Met leeslint. In een cassette verzameld. En met een apart indexdeel.
Mark my words!

Postscriptum: ik weet dat deze blog veel gelezen wordt door Büch-geïnteresseerden. Reacties worden bijzonder op prijs gesteld! Dus aarzel niet.

De Drukfabriek

De Drukfabriek is de internet boekenclub van de VPRO. Het heeft veel mogelijkheden, maar helaas nog maar 73 leden. Misschien is het iets voor jou, lezer!


Bekijk mijn pagina bij De Drukfabriek

Even voorstellen: Philipe

Alleen is maar alleen, dacht een boekenverzamelaar. En als de vrouwen niet willen, dan moet er maar een alternatief gezocht worden. Natuurlijk ga ik al mijn hele leven ook naar bed met boeken. En hoewel sommige boeken door hun inhoud zeer lustopwekkend zijn (ik beschik over een ruime hoeveelheid 'prikkelende lectuur' zoals dat vroeger heette), is seks mét boeken toch echt 'not done'.
Trouwens, het gaat helemaal niet om seks, het gaat om aandacht voor mij. En daar laten boeken het afweten. De liefde die ik heb voor het boek is helaas per definitie eenrichtingsverkeer.

Anders is het gesteld met de kat. Katten en boeken gaan heel goed samen. Katten en schrijven vormen zelfs een symbiose. Er zijn talloze boeken geschreven over schrijvers en katten. Katten spelen in de literatuur een grote rol, groter dan honden of welke andere diersoort dan ook. En belangrijkste van alles: katten houden van mensen. Vooral van eenzame boekengekken.

Sinds half twee vanmiddag is Philipe in mijn leven.
Philipe, de naam die de vorige eigenaars aan hem hebben gegeven, is een kater van vier jaar oud en zat tot dat moment in het dierenasiel Zwolle. Op zijn kooi een rood label: "pas op, wild." Philipe, zo deelden de erg aardige meiden van het asiel mij mede, was 'moeilijk', 'kon niet worden opgepakt'. Maar toen de kooi voor me openging lag hij binnen 3 minuten op zijn rug en kon ik hem kroelen waar ik maar wou. Het was direct duidelijk: Philipe en ik kunnen voortaan samen verder!

Hij is nu drieënhalf uur in mijn huis. Na eerst de vier verdiepingen van mijn huis verkend te hebben, heeft hij zijn favoriete plekjes al gevonden: aan mijn voeten, op mijn schoot ("kan niet worden opgepakt", "eenkennig") of op mijn bureau, naast de computer.
De boekenkasten werden door Philipe met grote nieuwsgierigheid bekeken. Vooral de kasten met vitrinedeuren konden hem bekoren. Ik heb zelden zo'n gemakkelijke lieve kat gezien, zo'n aanhankelijke gezelschapszoeker. (Op dit moment begint hij met mjin muis te klooien en wordt me het typen zowat onmogelijk gemaakt, hij kan kennelijk ook lezen --zoals trouwens de meeste katten-- en wil even een statement maken.)

Even voorstellen: Philipe. U zult nog veel van hem horen!

Weekendje inkopen

Precies een week geleden was ik een paar dagen in Keulen. Om wat te ontspannen in de fraaie herfstzon, te eten en te drinken (de Duitse horeca is zeer gastvrij en de prijzen vergeleken met Nederland beduidend lager) en nog zo wat.
Over dat nog zo wat gaat dit stukje.

Na een onrustige slaap in City Hotel Caprice am Dom, midden in de oude zuidelijke stad, kwam ik op een terrasje in de zon bij met een heerlijke cappuccino. Uitkijkend over de Rijn maakte ik mijn aanvalsplan. Eerst naar het Romaans-Germaanse museum aan de voet van de Dom, waar een grote collectie (gebruiks)voorwerpen van de oude Romeinen is opgesteld. En dan door naar Taschen.


Het museum was werkelijk heel fraai. Ik vond vooral de gouden sieraden uit de eerste twee eeuwen indrukwekkend. In het museum bevindt zich een uitgebreide museumwinkel. Ik moet beslist de aandacht van de bewaking hebben getrokken omdat ik er wel drie kwartier heb rond gelopen, alle kasten zeker drie keer bekijkend. Er waren gewoon té veel leuke dingen te koop: behalve boeken ook allerhande Romeinse parafernalia.
Ik kocht er o.a. een zeer fraai uitgevoerde verkleinde replica van de grafsteen van Marcus Caelius. Het origineel werd opgegraven in Xanten (bij Nijmegen) en meet 1.37 bij 1.08 meter. Deze miniatuuruitvoering van 25 x 19 cm weegt echter niettemin 2 kilo. Een Schmuckstück voor mijn bibliotheek!

Deel twee van het plan was een bezoek aan de winkel van uitgeverij Taschen, die zoveel prachtboeken publiceert (en waarover ik regelmatig heb geschreven).
Op mijn trip naar Keulen had ik een koffer meegenomen die voor slechts 1/3 gevuld was. De resterende 2/3 zou voor boeken bestemd zijn (ik heb geleerd van het verleden).
Zur Sache. Ik nam een taxi naar de Hohenzollernring 28 waar één van de (wereldwijd zeven) boekhandels van Taschen is gevestigd. Toen ik zei waar ik heen wilde, wist taxichauffeur Petra meteen waar het was en niet alleen dat, ze wist óók nog dat het een uitgeverij was en dat de boekhandel daarvan ooit heel klein was begonnen en nu behoorlijk groot, etcetera. Ik was verbijsterd! Ooit een taxichauffeur in Nederland ontmoet die überhaupt weet wat een boek is, laat staan een boekhandel, om maar niet te spreken van een uitgeverij??? Op dit moment besefte ik wederom dat er een wereld van verschil bestaat tussen ons en onze Oosterburen, een verschil dat in hun voordeel uitvalt.

Na een half uur in het drukke zaterdagverkeer te hebben vast gezeten kwam ik behoorlijk büchergeil eindelijk bij Taschen aan. Nu zou het scoren beginnen! In de winkel werkten een jongen en een meisje, beiden begin twintig en zeer Duits-hip. Aan het meisje legde ik uit dat ik speciaal uit Nederland gekomen was om 'in te slaan' en reserveerde een plekje op de toonbank. Daar zou ik dan telkens een boek op leggen en aan het eind alles afrekenen. Na wat taalproblemen begreep ze mijn bedoeling. Ik vloog door alle kasten. Wikte en woog. Af en toe bracht ik een boek naar de toonbank en vroeg wat wat over de verschillende edities die van boeken worden aangeboden. Binnen een half uur was ik klaar. Zes prachtboeken lagen er, iets minder dan ik verwacht had, maar ik moest me beperken vanwege het gewicht van het totaal. Dat loog er niet om: zo'n 20 kilo. De jongen rekende met mij af (misschien was het meisje gevlucht omdat er telkens erotische boeken op de stapel kwamen?). Ik betaalde contant met briefjes van vijftig, en hij gaf mij één van de boeken voor niks. Ist dass Super oder nicht?

De oogst van Keulen kun je hieronder zien. Bij Taschen heb ik dus vooral erotische boeken gekocht omdat deze in Nederland slecht te krijgen zijn. (Om redenen die ik later nog wel eens kan uitleggen.)


De mooiste aanschaf was echter de facsimile editie van de Atlas of Anatomy van Jean Marc Bourgery (1797–1849). In dit boek werden voor het eerst buitengewoon gedetailleerde afbeeldingen over het menselijk lichaam gepubliceerd en daarnaast handelt een deel van het boek over de chirurgie.


Een waarlijk prachtig boek, klik op de foto's voor de details...
Eén van de meest fascinerende aspecten betreft de operatiemethoden van die tijd. Destijds was amputeren veelal de beste manier om ernstige lichamelijke problemen op te lossen. Zo was ik erg onder de indruk van de amputatie die in Flaubert's Madame Bovary werd uitgevoerd.
Met een zeer realistische weergave van zo'n amputatie, in dit geval van een deel van de voet, sluit ik af. Ik heb kilometers gelopen in Keulen op mijn moeilijke voeten. En ben blij dat onderstaande mij bespaard is gebleven!

Een waanzinnige bibliotheek

Ooit wel eens een hotel of tripje geboekt via Booking.com? Ja? Dan zul je gezien hebben wat een pracht idee er achter die website steekt. De bedenker van deze en vergelijkbare websites heet Jay Walker en hij is er schatrijk mee geworden. Jay, een man van 52 jaar die in Ridgefield (Connecticut) woont, is niet alleen dol op business maar ook op boeken.
Waar dat uit blijkt: hij heeft een 3 verdiepingen hoge bibliotheek in zijn huis laten bouwen van 354 vierkante meter en daaraan is alles superlatief. Ik zou graag het hele artikel dat op wired is verschenen hier voor je overnemen, maar dat gaat natuurlijk niet. Daarom hierbij alvast één foto en de link waar je alles kunt lezen.


Sinds ik dit gezien heb droom ik er continu van. Ik heb me heilig voorgenomen zó rijk te worden dat ik een soortgelijke bibliotheek voor mezelf kan inrichten. Wensen leiden tot dingen, let maar op.... Ik hou je op de hoogte.

Kredietcrisis? Beleg in boeken!

Ik wil niet lacherig doen over de financiële ramp die zich op dit moment wereldwijd voltrekt.

Elke dag denken we het ergste gehad te hebben, maar dan blijkt het de volgende dag toch nóg erger te kunnen. Dagelijks verdampen miljarden en miljarden euro's: een onvoorstelbaar feit dat zich tóch voordoet. Iedereen, dus ook u, lezer, zal op korte termijn met de gevolgen te maken krijgen. Weest voorbereid!

Ik heb als ondernemer een beetje verstand van geld. Ik heb hypotheken en kredieten en een beetje spaargeld. Mijn aandelen in de ICT-sector (aangeschaft tijdens de internethype van 1999) heb ik tegen een verlies van 85% vorig jaar al verkocht. Als ik ze vandaag verkocht had, had ik helemáál niets meer terug gekregen...
Sinds twee weken daalt de omzet van mijn bedrijf met tientallen procenten per dag, dat is bepaald niet om vrolijk van te worden!
We leven in een wereld waarin steeds meer zaken virtueel zijn, niet werkelijk bestaand, maar die niettemin als een realiteit beleefd worden. Hoe gevaarlijk dat is blijkt nu. Op dit moment is zelfs geld virtueel geworden. Daarom bied ik als remedie dit aan: investeer in boeken. Die zijn tenminste tastbaar en houdbaar.

Beleggingstip 1:
Struin alle rommelmarkten af. Kijk uit naar oude, beduimelde boeken. Mogelijk vind je voor 1 Euro een boekje waarvan de eigenaar niet weet dat het een ton waard is.
Een goed boek over het verzamelen van boeken die geld waard zijn (of kunnen worden) is Collecting Books van Catherine Porter. Mijn exemplaar, waarvan je de afbeelding hiernaast ziet, is afkomstig uit de bibliotheek van Boudewijn Büch. Die kocht het kort voor zijn dood voor €37,80. Op een veiling betaalde ik er € 12,38 voor, maar nu, omdat dit het exemplaar is van Büch, vraag ik er minstens € 75,00 voor. Een beter bewijs voor mijn stelling kan ik niet leveren.

Beleggingstip 2:
Koop boeken waar je wat aan hebt. Boeken die je zó imponeren dat je ze nooit meer vergeet. Dat is een goede investering in je hersenen, daar heb je op je 75ste nog plezier van. Al is het maar een pocketje van 1 euro: de indruk die het op je maakt zal zijn waarde behouden tot het einde van je leven. Een goed boek in dit verband, en met de beste titel die je bij onderwerp kan voorstellen is Dood op krediet van Louis-Ferdinand Céline. Als rainbowpocket voor een paar euro te krijgen.

Als de wereld om je heen instort, of het nu de economie is of een geliefde die je leven verlaat, boeken zijn altijd nabij als troost. Ik zou niet kunnen ademen als er geen boeken waren. Op een lieve hond na, is een goed boek het allerbeste dat je jezelf kado kunt geven. Met als bijkomend voordeel dat je je boeken nooit hoeft uit te laten!

Een toren vol dieren

Het kan een behoorlijk nadeel zijn om buiten de Randstad te wonen. Dat merkte ik vandaag weer eens toen ik ruim 5 uur in treinen en op stations doorbracht om tweeënhalf uur in Naturalis, ons nationaal natuurhistorisch museum door te brengen.
Op mijn programma stond een speciale rondleiding, georganiseerd door het Boudewijn Büch Gezelschap Büchmania door de collectietoren van het museum. In deze 62 meter hoge en 20 verdiepingen tellende toren mogen normale stervelingen zoals u en ik niet komen, maar speciaal voor dit gezelschap mochten we er in. Zoals de website van het museum schrijft: "In de toren bevinden zich meer dan 10 miljoen objecten, opgeslagen in veertig magazijnen, waarin licht, luchtvochtigheid en temperatuur nauwkeurig worden gereguleerd. Het is een archief en schatkamer in één, waarin miljoenen kostbare voorwerpen zijn opgeslagen."
Wie zou daar niet eens in willen kijken?

Miljoenen opgezette of anderszins geprepareerde dieren liggen hier in of op de stellingen, in dozen, ladenkasten of staan op de grond (zoals zebra's, varkens, buffels, leeuwen, you name it).
Laden vol vogels, vaak tientallen per soort, allemaal in de loop van pakweg 200 jaar bijeengebracht voor de wetenschap en nu alleen toegankelijk voor onderzoekers. Het was een prachtige ervaring een piepklein deel van deze collectie in het echt te zien. Helaas mochten wij niet fotograferen, dus ik moet volstaan met 2 foto's die het genootschap bij de uitnodiging stuurde. Ik hoorde dat een andere groep vandaag wel mocht fotograferen en mogelijk komen er dus nog meer foto's; die zal ik dan als het mag doorplaatsen.



Ver van de Randstad wonen heeft natuurlijk ook voordelen. Als je eenmaal gewend bent aan het reizen per trein, biedt het je zeeën van tijd om te lezen. Bij voorbeeld in de boeken die ik vandaag in de unieke boekhandel van Naturalis (die een eigen site heeft) aanschafte:

• Pat Shipman: De ontbrekende schakel. Het levensverhaal van Eugène Dubois, de Nederlander die het gelijk van Darwin bewees.
• Wilfrid Blunt: Linnaeus. The complete Naturalist en
• Carl Linnaeus: Reis door Lapland 1732, een mooie Nederlandse uitgave van het dagboek dat de jonge Linnaeus bijhield tijdens zijn 'ontdekkingsreis' door Zweden en Finland.

Het was een heerlijk büch-ig en boekig dagje!

Ik kom terug

Het is, door de omstandigheden even stil hier. Maar ik kom terug, want er beginnen weer wat boekendingen te bruisen. Sowieso ben ik niet het type dat 'het opgeeft' Allen die op de vorige blog hebben gereageerd of me direct hebben gemaild: hartelijk bedankt: ik voel me liefderijk gesteund!

Eén van mijn persoonlijke ontdekkingen in het afgelopen jaar was de poëzie van Herman de Coninck. Een prachtig gedicht van hem geef ik de lezers kado:

De lenige liefde (9)

Je truitjes en je witte en rode
sjaals en je kousen en je slipjes
(met liefde gemaakt, zei de reclame)
en je brassières (er steekt poëzie in
die dingen, vooral als jij ze draagt)-
ze slingeren rond in dit gedicht
als op je kamer.

Kom er maar in, lezer, maak het je
gemakkelijk, struikel niet over de
zinsbouw en over de uitgeschopte schoenen, gaat u zitten.

(Intussen zoenen wij even in deze
zin tussen haakjes, zo ziet de lezer
ons niet.) Hoe vindt u het,
dit is een raam om naar de werkelijkheid
te kijken, alles wat u daar ziet
bestaat. Is het niet allemaal
als in een gedicht?

En als je dit Herman zelf wilt horen voorlezen, kun je eens kijken bij bol.com waar dit luisterboek te krijgen is. Of vraag je plaatselijke boekhandel....

Uitgelezen Mannen

Voor wie zich afvraagt wat de stilte inhoudt op deze weblog heb ik een boek-achtige illustratie om dit duidelijk te maken... Lees de titels (klik op het plaatje om te vergroten).


Het enige boek dat mijn vrouw gelezen heeft is uit. Dichtgeklapt en ergens op een plank gezet. Dat boek ben ik.
Ik treur. Vooralsnog rest mij alleen dit:

Het vervolg op A-BALL

Jarenlang stond hij moederziel alleen ergens op een bovenste plank: Deel 1, A___BALL, van de Technische Encyclopedie van Winkler Prins. 'n Kloek boek in kunstlederen band.

Terug naar het jaar 1975. Op een manier die ik me niet meer kan herinneren, kwam ik er achter dat er een nieuwe encyclopedie in 6 delen zou verschijnen die geheel gewijd zou zijn aan techniek. Een uitgave van Winkler Prins nog wel, dat klonk vertrouwd.
Als bebrild, nieuwsgierig, technisch aangelegd jongetje, een nerd zouden we nu zeggen, was ik al helemaal in boeken. En om een lang verhaal kort te maken: op een dag stond, door mij uitgenodigd, een lange meneer op de stoep met prachtige folders én een deel van De Encylopedie. Wekenlang had ik er naar uitgegeken. Meneer was verbaasd dat er niet een middelbare man tegenover hem stond, maar een 14-jarige wijsneus. Zonder centen. Tegen beter weten in hoopte ik nog dat mijn moeder toeschietelijk zou worden, maar er was geen schijn van kans: ik geloof dat deze 6 boeken toen een half maandinkomen vertegenwoordigden.... Ik hield de man niettemin aan het lijntje en vroeg hem of ik er over mocht nadenken en het boek nog even mocht houden om het goed te kunnen beoordelen. Dat mocht en hij zou het een week later komen ophalen.
De rest is geschiedenis. Het boek is nooit meer opgehaald en ik zat met A___Ball, veertien jaar oud. Met de techniek is het niet écht wat geworden.

Vandaag brachten wij wat overtollig huisraad naar een kringloopwinkel. Na het inleveren keek ik even rond en als vanzelfsprekend werd mijn aandacht getrokken door de boeken die daar door anderen waren achtergelaten. Normaal gesproken vind je in kringloopwinkels het treurigste van het treurigste, maar het is óók waar dat de mensen die er werken meestal geen doorgewinterde boekenkenners zijn en de boeken prijzen naar gelang ze er uit zien: oud 50 cent en nieuw een euro.
Van 20 meter afstand zag ik ze staan: de 6 delen van de Technische Encyclopedie. Voor zensenhalve euro (samen) waren ze mijn, wat een spotprijs is want elders wordt er 25-150 euro voor gevraagd.


Na 23 jaar is de eenzaamheid van A___BALL opgelost, met een tweelingzusje en 5 ferme broers. Ik stel ze u hierbij aan u voor: BALM___DRAC, DRAG___GRON, GRON___MAGM, MAGN___RUIM en RUIS___ZIJDE.

Ik wens ze nog een lang en gelukkig leven toe, op de bovenste plank!

Biecht

Heden verschijn ik, Martin de Z*, alias Boekengek, voor mijn virtuele maar strenge biechtvader.

"Vader, ik heb gezondigd."

"Waaruit bestaat uw zonde?"

"Ik heb het complete dagboek van Samuel Pepys gekocht, u weet wel, die zondaar uit de 17e eeuw die een schitterend dagboek heeft bijgehouden tussen 1660 en 1669."

"Welnu vriend, dat is zo erg toch niet; de index is afgeschaft, tegenwoordig mag men van de kerk veel meer lezen dan vroeger, hoewel ik soms wel moeite hou met sommige boeken..."

Ik aarzel even. "Maar dit boek is niet één boek, het zijn er 11....."


"Nou dat is toch niet gek? Ik heb laatst mijzelf bezondigd door bij de Bruna alle Harry Potters te kopen in een cassette. Mag niet van de Heilige Vader, ik weet het, maar men moet kennen wat men afwijst, toch?"

"Maar ik heb beloofd mij aan mijn budget te houden, 1000 Euro per maand, en hiermee ga ik er ruim overheen, dit ene werk kost alleen al 1000 euro!"

"Waarde Martin, ik begrijp de zonde. Bid 10 wees-gegroetjes en en je zonden worden vergeven. By the way, weet jij toevallig waar je een gesigneerde editie van Joseph Cardinal Ratzinger [Paus Benedictus XVI] Principles of Catholic Theology: Building Stones for a Fundamental Theology kan kopen?"

Citaat:
Mettertijd berouwt men alle zonden die men begaan heeft, en daarbij ook een paar die men nagelaten heeft"

Brigitte Bardot

P.S. Als ik Bilbiofilos niet had gehad, zou ik nooit Samuel Pepys zijn gaan lezen. Haar blog uit 2005 zette mij op het spoor, kijk hier naar haar originele bijdrage.

De inhoud

Het was niet mijn bedoeling zo lang te wachten met het weergeven van de inhoud van de doos uit de vorige bijdrage. Maar ja, druk gehad, andere dingen aan het hoofd...
Hierbij dan alsnog.
Van boven naar beneden: (klik op de foto voor een vergroting)

• Brewer's Famous Quatations (5000 citaten, met hun achtergronden en bron)

En vervolgens 8 Folio Society uitgaven, allemaal voorbeeldig uitgegeven en in een foedraal gestoken:

• The Rise and Fall of the Britsh Empire, een pil van 745 pagina's, mooi geïllustreerde geschiedenis van het Britse Rijk
• Richard Dawkins' The Blind Watchmaker
• Van Mary Kingsley de klassieker Travels in West Africa. Vrouw alleen op reis in Afrika aan het eind van de negentiende eeuw
• Enigma, het verhaal van de ontrafeling van de geheime codes die de Duitsers in WOII gebruikten bij hun oorlogsvoering, een fascinerend verhaal, waar ik meer boeken over heb
  
• The Folio Book of Hystorical Mysteries. Wie vermoordde John F. Kennedy? Waar ligt Atlantis? Is Napoleon vermoord? Deze en veel andere complottheorieën op wetenschappelijke wijze benaderd
• The Book of Common Prayer, zeg maar het missaal van de Anglicaanse kerk. Ditmaal in een facsimile uitgave van 1853, met houtsnedes van Durer en Holbein, schitterend gebonden in half-leren band, 1 vergulde en 2 geverfde snedes, 718 pagina's, werkelijk een juweel van een boek!
• The Folio Book of Days. Een typische Folio-uitgave: 366 stukjes uit de literatuur, voor elke dag van het jaar één, uit brieven en dagboeken van eerdere eeuwen. Echt een boek vol inspiratie voor boekengekken.
• en tot slot de enige facsimile uitgave die gemaakt is van het werk Jerusalem van John Blake. Schitterend gebonden in half leer en moiré linnen.

Zwijmel de zwijmel....

Het Uitpakken

Maandag 7 juli bezorgde de postbode een grote doos, afkomstig uit Londen. Wat doet een boekengek in zo'n geval?

18:45 uur
Hij komt thuis. Er staat een doos in de gang. Mooie doos, best groot ook. En zwaar.
Zoen aan de vrouw, knuffel aan de hond.

19:07 uur
Hij sjouwt de boekendoos de trap op naar zijn bibliotheek.

19:08 uur
Tijd voor mail checken, roken, en een lekker koud biertje.

19:41 uur
Hij snijdt met een mes de tape die de doos dicht houdt voorzichtig open.
Hij opent de kleppen. (Ziet allemaal bubbeltjes plastic, en boeken!)
Gehaast neemt hij een voor een alle boeken uit de doos, controleert of wat op de pakbon staat ook in de doos zit en legt alle (ongeopende, gesealde) boeken terug in de doos. Het klopt.

19:58 uur
"We kunnen zo eten!" wordt van beneden af geroepen. Kennelijk wordt het diner aanstonds geserveerd. De boekengek neemt het grootste en fraaist geïllustreerde boek uit de doos en neemt deze mee naar de eetkamer. Trekt aldaar, in de buurt van de dampende schalen, de krimpfolie er van af en na een blik of drie vier op de inhoud van het boek, overhandigt hij het zijn partner die het boek snel inziet en wijst op de gevaren die het boek loopt door de nabijheid van voedsel.

21:20 uur
Genoemd boek wordt terug gelegd in de open doos. Een ander boek wordt er uit genomen, krimpfolie verwijderd. Het boek wordt uit z'n cassette genomen en besnuffeld. Het kraken van de eerste keer dat het boek opengaat! O wat mooi!
22:15 uur
Met het boek in bed. Bladerend. hier en daar een stukje lezend. Ach, hoe genieten wij! Na 4 minuten vallen wij in slaap.

Nu wordt het spannend!

Drie dagen later.
De doos staat nog steeds daar waar hij geopend is. Niemand heeft hem aangeroerd. Hier is de foto.


Vandaag, 20:00 uur.
Ik neem een foto en schrijf dit stomme stukje. Ik heb het erg druk op mijn werk deze dagen. Uit mijn ooghoek zie ik de doos. Hij staat best in de weg. Maar ik weet dat zaterdag, wanneer ik vrij ben, deze doos helemaal uitgepakt gaat worden en alles minutieus bekeken: voor het eerst!

Uitgesteld genot is het allerlekkerste dat er is. Het is bijna als liefde. Verlangen is de moeder van het genot!

Liber Bestiarum

Wie een te kleine beurs heeft voor het originele werk, gaat voor de facsimile uitgave. Voor wie de term niet kent: een facsimile is een replica van een handschrift of een oud gedrukt boek. Het meervoud is facsimilia. Tegenwoordig zijn facsimilia veelal fotografische herdrukken: de pagina's van het originele -- vaak uitermate kostbare -- boek worden gescand en in offset opnieuw gedrukt. Dat kan snel en slordig, maar ook heel secuur en precies.

Al vele jaren ben ik dol op facsimilia. Ik heb er inmiddels een bescheiden aantal. Twee maanden geleden werd ik de gelukkige eigenaar van een facsimile van het Liber Bestiarum dat in het midden van de 13e eeuw (het gaat hier dus om een handschrift) is gemaakt en nu ligt in de fameuze Bodleian Library (Manuscript 764). Een Liber Bestiarum is een boek waarin men de op dat moment bekende levende natuur beschreef en afbeeldde, vaak tot meerdere eer en glorie van de Schepper.

Je kunt een oud handschrift als dit simpel scannen en wederom printen, maar zo is het hier niet gegaan. Het boek bestaat uit 136 folio's (tegenover elkaar liggende pagina's) en bevat 135 miniaturen. In het oorspronkelijke werk waren deze miniaturen met de hand ingekleurd en van goudfolie voorzien. Het kleurendrukwerk komt in deze facsimile van de offsetpers, maar de 135 miniaturen zijn opnieuw uit pure goudfolie vervaardigd. Het maken van de masks voor deze miniaturen kostte alleen al vier maanden werk....


Voor de rest is deze uitgave voorbeeldig: gedrukt op schitterend papier en met de hand ingebonden in het fijnste Nigeriaanse geitenleer. De band is in drie kleuren en met goud gestempeld en ook de drie snedes zijn voorzien van goud. De oplage bedraagt 1980 met de hand genummerde exemplaren. Op mijn eigen verzoek heb ik een mooi nummer toegewezen gekregen: 300.


Aangezien alleen specialisten een middeleeuws handschrift nog kunnen lezen, is deze facsimile-uitgave voorzien van een commentaarband (fraai in linnen ingebonden) met daarin een introductie en een volledige (modern) Engelse vertaling van de inhoud van het Liber Bestiarum. Beide boeken zijn tot slot 'verpakt' in een zogeheten Solander Box. En dat ziet er dan weer zo uit:


Toen ik de brochure over dit werk van The Folio Society in januari 2008 ontving wist ik meteen dat ik het wilde hebben. Maar ja, het kostte nogal wat. Tot 19 februari heb ik mijn wel-of-niet-aanschaffen spel gespeeld. Toen heb ik de knoop doorgehakt, die (niet echt verrassend) uitviel in een positieve beslissing.
Boeken als deze zet je niet in de kast, ze behoren te liggen. Je leest ze ook niet van begin tot eind. Alleen heel soms, als je dat ene gekke boekengevoel bekruipt, dan ga je er voor zitten (staan, om precies te zijn). Je wast je handen en slaat de doos open. En geniet.... drie vier bladzijden, dan gaat het weer dicht, tot de volgende keer.

Voor wie wil meegenieten om het ook eens in te kijken liggen de witte handschoentjes klaar.

Dat overlijdt maar!

Vandaag het nieuws dat Frédéric Bastet is overleden. Potverdorie, de biograaf van Louis Couperus is ons óók al ontvallen. Bijna 2 jaar na Harry G.M. Prick, de biograaf van Lodewijk van Deyssel.
Beide heren ontmoette ik, allebei rond de 80 jaar oud en springlevend, bij een literaire middag in Utrecht, ergens in 2005 - mijn geheugen laat me in de steek waar het om de exacte datum gaat.

Dat is nou zo vervelend aan mijn huidige leeftijd (46): al mijn helden, vanzelfsprekend ouder dan ik, gaan dood.
Stel jij bent lezer van deze blog en je bent 22. Je leest Arnon Grunberg., een groot schrijver, nu 37 jaar oud. Dan komt de tijd dat je 46 bent en dan is Grunberg 61. Hij zal dan nog wel leven aangezien hij niet behoort tot het slag van Reve (zuipen, roken) of Brouwers (roken, zuipen). Maar toch: als hij dood gaat dan heb je een held minder.
De afgelopen jaren zijn Hermans, Reve, Wolkers ons al voorgegaan naar het theater van de doden. Wat blijft er over? Saskia Noort? Simone v.d. Vlugt? Khaled Husseini? Pietje Bell?

Tja, daar kan een mens als ik wel eens door somberen.
Maar morgen een nieuwe dag en genoeg tijd om te lezen. Er tegen aan dus maar!

Leesspijt

Soms kan ik mijn weinige resterende haar wel uit mijn hoofd trekken. Hoe heb ik toch jaren (om precies te zijn, van 1992-2006) in boekenland kunnen doorbrengen zonder noemenswaard (Nederlandse) literatuur te lezen?
Ach, ik weet het antwoord wel, het was de onrust in mijn hoofd, de zorgen over de zaak, het liefdesleven, mijn bestaan.
Nu alles wat dit betreft tot rust is gekomen en ik bovendien jaarlijks 36.000 kilometer in de trein doorbreng, verdwijnt het ene na het andere boek in mijn wijdgeopende leesmuil. Na een leuk stapeltje Hemmerechts in het voorjaar (verrassend, maar behalve haar debuut Een zuil van zout toch niet echt overtuigend), ben ik Bernlef gaan verslinden.
Enige tijd terug had ik Publiek geheim gelezen, een prachtig boek. Afgelopen week las ik Verbroken zwijgen van hem, een verhalenbundel (Rainbow pockets) waarvan sommige verhalen zeker in mijn geheugen gegrift blijven. Wat een schrijver! Techniek, sfeer: allemaal erg knap.

En dan nu Jeroen Brouwers. Toen ik om vijf uur vanochtend wakker werd startte ik met Geheime Kamers. Inmiddels heb ik dit boek voor de helft gelezen en weet ik zeker: dit is een groot schrijver, een heel groot schrijver. Hij jaagt je door zijn roman, met zoveel overdonderend taalgeweld, zo knap, dat ik kan alleen maar jaloers kan zijn op zijn beheersing van het schrijven, zijn stijl, de psychologie... dit is hoe je zou moeten schrijven!

Hoe meer ik lees, hoe minder ik schrijf. Dit blogje lijdt er onder, maar ik verontschuldig me niet.

En die haren trek ik toch maar niet uit mijn hoofd.

Zwolse boekenmarkt 2008

Vandaag was ik voor de derde keer op de Zwolse Boekenmarkt. Honderdvijfendertig kramen en een heerlijk relaxte sfeer. Nooit te druk, althans niet tot een uur of twee. En zoals altijd heel veel interessants te koop.
Bij mijn eerste bezoek, in 2006, kocht ik er 6 boeken. In 2007 waren het er 13.
Voor vandaag had ik drie doelen:

• mijn Rainbowpocket-verzameling uitbreiden
• op zoek naar de vier delen van het Geheim Dagboek van Hans Warren die ik nog miste (delen 11, 12, 14 en 15)
• Büchjes
• Umberto Eco, De naam van de Roos
• en eventuele andere interessante boeken

Het weer was prachtig en ik slaagde in alle opzichten.
Rainbowpockets (RBP) waren er in overvloed, dus ik moest me beperken. Tot vandaag had ik er 138 en heb dus nog meer dan 770 te gaan. Bij de aanschaf let ik in eerste instantie op voor mij interessante titels en op de staat waarin het boekje verkeert. (Israëlische en Arabische literatuur vind ik weinig interessant, die laat ik dus voorlopig liggen. Ook hoef ik de boeken van Freek de Jonge niet. Dat juist deze laatste drie overvloedig worden aangeboden zegt misschien iets over de algemene appreciatie hiervoor....)
Bij twee stands kocht ik een aardige stapel en liet deze RBP's achterhouden om ze later op te pikken.
Al een paar jaar zoek ik die vier delen van het dagboek van Hans Warren. Ik kwam ze nooit tegen! Vandaag was het raak: een handelaar had 18 opeenvolgende delen in 1 koop voor 70 euro. Ik wilde echter alleen die vier, en na wat vijven en zessen mocht ik ze meenemen, voor 24 euro. Ik gaf hem een euro extra voor zijn vriendelijke service om zijn bezit op te splitsen... De boeken zijn ook nog in perfecte staat en drie van de vier zijn in de uitvoering met flappen. O, wat ben ik daar gelukkig mee!

Het boek Voorgoed Verliefd van Boudewijn Büch heette eerder Brieven aan Mick Jagger. Het laatste had ik, het eerste nog niet. Je komt het gewoon nooit tegen. tot vandaag dan. Een tientje. Idem: de 5e druk van Weerzien, met het afwijkende omslag. Ook een tientje.

Zoals bij vaste lezers van deze weblog wel bekend is hou ik niet van gehypte schrijvers. Op dit moment zijn dat bij voorbeeld Kader Abdollah en Khaled Hosseini. Maar in 1984 en later was Umberto Eco zo'n gehypte auteur. Ik heb het nooit willen kopen. Tot ik onlangs in verschillende interviews met schrijvers las dat dit boek toch écht heel bijzonder is. Vooruit, dacht ik, laat ik maar op zoek. Maar dan wel een gebonden uitgave met iets extra's. Bij geen van boekenstands zag ik het zomaar liggen, maar bij De Slegte, die open was, liep ik er letterlijk tegen aan, in de gebonden uitvoering van 2001 met naschrift. € 9,50.

Het was een mooie dag. In totaal kocht ik 43 boeken, waarvan 33 Rainbowpockets. Alles bij elkaar kostte het nog geen 160 euro, een koopje. Onderstaande foto laat mijn aanwinsten zien, alleen de boeken die in het onderste deel staan. (Klik op de foto en je kunt alle titels lezen.)


Observaties op een boekenmarkt
Op iedere boekenmarkt heb je ze, tot schrik van de boekhandelaren. De mensen die bij een stand komen en zonder ook maar één blik op de boeken te werpen vragen "Hebt u ook boeken van..." en dan volgt meestal de naam van een kinderboekenschrijver. Of: "Heeft u het boek...." volgt een titel van een onbenullig boek dat overal gemakkelijk et verkrijgen is. Boekentantes noem ik ze, of boekentutten, want het zijn meestal vrouwen van rond de vijftig.
Vandaag was boekentante een oom. Om tien uur ging hij alle stands af, keek nergens naar, maar vroeg alleen: heeft u ook boeken over de componist Gounod? Hij maakte een zeer opgewonden indruk. Als je zo bezeten bent van een onderwerp, denk ik dan, waarom zoek je dan niet goed? Waarom moet iedereen voor jou werken? Zou hij de moeite nemen om op AddAll te kijken, dan had hij 868 verkrijgbare boeken gevonden! Maar ja, AddAll is een geheim dat alleen echte boekenliefhebbers met elkaar delen en vooral niet doorvertellen aan boekentantes en -ooms.

Martin Ros
Ja, daar stond ik opeens weer. Bij de kraam waar ik de Büchjes kocht. Naast Martin Ros. In zijn hand het boek "Mieke Maaike's obscene jeugd" van Louis Paul Boon, een pornografische roman. Louis Paul Boon was een liefhebber van naakte vrouwen, of moet ik zeggen pornografie? LPB verzamelde in zijn leven (1912-1979) tienduizenden foto's van naakte vrouwen en meisjes, en voorzag ze van uitvoerig commentaar. In mei verscheen in zijn verzameld werk deel 16 waarin zijn boek Fenomenale Feminatheek is opgenomen alsmede zijn pornografische verhalen. Er was recent in België veel over te doen, omdat de provinciale overheid een tentoonstelling over dit werk in Antwerpen verbood. Echter, dit is een fantastisch mooi boek, 973 pagina's dik. Helaas in paperback... Ik zal er nog wel eens op terug komen want het toeval wil dat ik dit boek afgelopen donderdag aanschafte.
Terug naar mijn naamgenoot op de markt: zwaaiend met Mieke Maaike: "Jaaahaa, dit is van die vuilschrijver Louis Paul Boon!!! Neeeh, een groot schrijver, fantastisch wat hij schreef.... je kent het toch: De kappellekensbaan, en...."
Ik onderbrak hem: "Je kent die Fenomenale Feminatheek toch, heb ik zelf net gekocht?"
Maar Ros raasde door: "Vierhonderduizend boeken zijn hiervan verkocht in Vlaanderen!! Het mocht niet hè, van de kerk, maar wel 400.000 verkocht!!

Waarvan akte. ;-)

Links:
Antwerpen schrapt expo foto's Boon: hier
Zelf plaatjes zien uit de Fenomenale Feminatheek op deze blog.

Tekorten

Hoewel ik na invoering van het Getting Things Done (GTD) systeem van David Allen mijn leven behoorlijk op orde heb gekregen, blijft er nog steeds 24 uur in een dag gaan. En is er nooit genoeg tijd om alles te doen wat ik zou willen doen. Zoals bij voorbeeld deze blog bijhouden. Die 24 uur is echt een probleem. Al toen ik twintig jaar was stoorde ik me hier aan en dacht na over een oplossing. Ik bedacht om een 25-urige dag in te voeren. Ik woonde destijds tijdelijk in Rotterdam (de werkstad) en heb toen het volgende experiment uitgevoerd: ik begon om per dag 17 uur te leven/werken en 8 uur te slapen en verschoof iedere dag mijn leefritme met 1 uur. Dus op dag 1 stond ik om 9 uur 's morgens op en ging om 2 uur 's nachts naar bed. De volgende dag om 10 uur op en om 3 uur 's nachts naar bed. Enzovoort.
Na een week was ik uitgeput. Vier uur 's middags opstaan en de volgende ochtend om 9 uur weer naar bed... het werkte niet, mijn lichaam lag overhoop met mijn bioritme. Ik begon trouwens ook echt gek gedrag te vertonen.

Dit is lang lang geleden. Maar het probleem bestaat nog steeds. Moet ik misschien concluderen dat ik te veel ambities heb?
Behalve gebrek aan tijd heb ik ook een enorm tekort aan plankruimte. Ik kan het echt niet meer kwijt, al die boeken die ik aanschaf. 273 alleen al dit jaar tot nu toe... Tegelijk ben ik me ervan bewust dat er hier veel boeken staan waar ik eigenlijk niet meer geïnteresseerd in ben en die ik best zou kunnen missen om ruimte te maken voor andere boeken. Maar boeken verkopen kost behoorlijk wat inspanning -- lees: tijd -- en geduld. Misschien moet ik maar eens op een boekenmarkt gaan staan met wat dozen?

Vandaag ben ik weer eens bezig geweest om de wanorde in mijn bibliotheek op te lossen. Boeken wat slimmer neerzetten, herplaatsen et cetera en hup, daar waren 40 boeken netjes geordend/opgeborgen. Een druppel op een gloeiende plaat. Er slingeren nog minstens 200 boeken rond die niet op een plank staan. En in plaats van dat ik over interessante nieuwe aanschaffingen vertel zit ik hier weer te zeuren en tijd te verspillen! Hebt medelijden!

Wat moet je nou met zo'n rommeltje?

Of deze stapels Nederlandse literatuur: de kasten waar ze in horen zijn vol, overvol.

Al is het niet meer zo erg als een tijdje terug, dat moet ik mezelf nageven!

Het resultaat van vandaag: een redelijk opgeruimd tafereel met mijn gesigneerde boeken van Jimmy Carter, Henry Kissinger, Madeleine Albright, John McCain, Margaret Thatcher, Edward Kennedy en andere beroemdheden, met in het midden een groot beeld van Ronald Reagan, onlangs gekocht bij de Ronald Reagan Library Shop. Even een beetje rust op dit gebied....

P.S.
Gisteren op mijn wish list gezet: de Oxford Dictionary of National Biography: 60 delen van elk meer dan 1000 pagina's....

Vliegen in de tijd

Vanmorgen om 7 uur reden wij (P. en ik) nog met onze Skoda van Rethymon naar Iraklio (Heraklion, Kreta): een fraaie tocht langs de kust en door de bergen. En vanmiddag rond 3 uur maakten we een rit van Amsterdam, via Hilversum, Blaricum en Nieuwleusen naar Zwolle, onze thuisbasis.

We gingen naar Kreta voor rust en verkenning. Omdat we daar ooit willen gaan wonen. De verkenning kwam moeizaam op gang door een staking waardoor er geen benzine te krijgen was, maar het doel (verkennen) is toch geslaagd.

De cultuurschok is niettemin erg groot en daar komen we nu van bij. En van de vermoeienissen uiteraard.
P.S.: Vijf boeken gekocht in Chania.

Coming soon...

Het belangrijkste boek van 2008: De Apen-cultuur. Hoe Internet onze beschaving ondermijnt. ("The Cult of the Amateur") van Andrew Keen.

De Harvard Classics

In het begin van de 20ste eeuw riep dr. Charles W. Eliot, voorzitter van de Harvard University in een toespraak dat een hogere opvoeding kon worden bereikt door elke dag 15 minuten te lezen in een collectie boeken die op anderhalve meter boekenplank zou passen. Uitgever P.F. Collier and Son zag hier een ideetje in en daagde Eliot uit zijn idee in de praktijk om te zetten.
In 1909 was het zover: Eliot had een lijst bij elkaar van een paar honderd boeken die in 50 delen van elk 400-450 pagina's werd samengeperst. Een 51ste deel werd toegevoegd met lezingen, en in deel 50 stond een uitgebreide introductie, een fabelachtig uitgebrreide index en een leesgids: voor elke dag van het jaar een stuk. De Harvard Classics, zoals deze boekerij zou gaan heten, bevatten een zeer uitgebreide selectie van werken uit de wereldliteratuur, filosofie, natuurwetenschappen, geschiedenis, reizen enzovoort, zij het beperkt tot en met de negentiende eeuw.


Eind 2007 ging ik uitgebreid op zoek naar informatie over verkrijgbaarheid van deze serie --ik had er tenslotte al decennia vaak over gelezen-- en ik zette mijn zinnen op het bezit er van. Hoewel er vele honderdduizenden sets zijn gedrukt, kom je ze in Nederland nooit tegen in het antiquariaat. En zeker niet op het door mij hartgrondig verafschuwde Marktplaats.
De Easton Press geeft de HC nog steeds uit, in een prachtige geïllustreerde editie in leer gebonden, maar in een tempo van 1 boek per maand zou het meer dan vier jaar duren om de collectie compleet te hebben en ik zou bovendien zo'n € 2400 kwijt zijn. Het werd eBay, daar worden bijna altijd wel complete sets aangeboden. Na een paar maanden toekijken, gerealiseerde prijzen noteren en mailen met potentiële verkopers met de vraag of ze bereid waren deze 51 boeken naar Nederland op te sturen en zo ja voor welk bedrag, was het op 9 maart eindelijk zover: ik won een complete set uit 1959 voor $355. Verkoper John W* uit Des Moines, de hoofdstad van Iowa, durfde het met me aan. Er kwam $243,75 aan verzendkosten bij en uiteindelijk pikte de fiscus ook nog €42,86 aan invoerbelasting van me af. Alles opgeteld en omgerekend kost de serie mij uiteindelijk € 8,64 per boek - en dat is niet veel geld!
Eenentwintig maart stonden twee verhuisdozen met boeken in de gang. De week daarna kocht ik een fraaie mahoniehouten boekenmolen na uitgerekend te hebben dat de hele serie er precies in zou passen. En daar staat ie dan!

De boeken op het bovenblad horen niet tot de serie. De boekenmolen is, naast een grotere broer die vier (of zes?) etages heeft, te koop bij filialen van Rofra. Boekenliefhebbers met ruimtegebrek kunnen op deze manier weer een aardige hoeveelheid boeken toevoegen aan hun huis zonder kasten dubbel te behoeven plaatsen.

Tussenstand aangeschafte boeken 2008 tot heden: 255. Nu aan het lezen: Als ik lach heb ik vrienden, van Henk Ferkranus; Helter Skelter van Vincent Bugliosi; Poor Richard's Almanacs van Benjamin Franklin; De Wandelaar van Adriaan van Dis; I love you, Ronnie, van Nancy Reagan. Over Ronald Reagan de volgende keer meer.

Dode Schrijvers

Er gaan teveel schrijvers dood de laatste tijd. Vorig jaar eerst Reve, toen Wolkers. We herinneren ons allemaal nog het tragische overlijden van Harry Mulisch in 2005 toen hij onder tramlijn 6 liep, op weg naar Café Americainom daar in het café een pijpje te roken, een koffie te bestellen en zich te laten omroepen ("Telefóón voor de heer Múlisch!", afijn dat is een oud gejat grapje). Nog immer zijn er fans die ingewikkelde complottheorieën presenteren die ons er van proberen te overtuigen dat Mulisch nog steeds leeft! Hij zou op het Boekenbal 2008 gezien zijn, zijn opwachting hebben gemaakt bij De Wereld Draait Door, enzovoorts, enzovoorts. Iedereen kon zien dat het een dubbelganger was. Maar enfin, daar is al genoeg over geschreven.

In de laatste uitgave van Rails, u weet wel, die glossy die u in de 2e klas van de trein op de grond en in de 1e klas in het bagagerek aantreft) stond in maart een brutaal artikel van Herman Brusselmans waarin hij verslag doet van een thee-bezoekje aan W.F. Hermans in Parijs. Iedereen weet dat Hermans op 27 april 1995 is overleden, maar dat heeft Brusselmans er niet van weerhouden maar liefst vier pagina's te wijden aan een verzonnen bezoek aan de Grote Schrijver. Wie eens hartelijk wil lachen (zoals met alle boeken van de overigens door mij bewonderde Brusselmans) moet dit artikel zeker lezen. (Gemist? Ik stuur je wel een kopietje toe.)
Ik dwaal af, bijna.

In hetzelfde nummer van Rails -- het onderwerp is nog steeds Dode Schrijvers -- stond een werkelijk prachtig interview met de schrijver van het boekenweekgeschenk, Bernlef over ouder worden. Bernlef lééft, maar helaas heeft hij een fotograaf getroffen -- Marco Bakker is zijn naam (what's in a name) -- die hem op een afschuwelijke manier heeft geportretteerd. Het zal wel hip zijn of stylish of künstlerisch, maar ik vind het afschuwelijk. Verdorie: de enige schrijver die écht nog leeft, Bernlef, en die ook nog een prachtig boekenweekgeschenk heeft geschreven (naast natuurlijk andere prachtige boeken) wordt afgebeeld alsof hij al dood is!

In maart gingen maar liefst 3 schrijvers dood: Hugo Claus was de bekendste, maar ook dichter Ed Leeflang en schrijver/schrijfster Dirkje Kuik verruilden het tijdelijke aardse bestaan voor het eeuwige hemelse. Dirkje Kuik was een gewaardeerde klant van mij in mijn reprobedrijf, haar verscheiden spijt mij zeer, met respect. (De één zijn dood is in dit geval bepaald niet mijn brood.)

Internationaal waren er ook een paar schrijvers die dood gingen. Op 11 april vorig jaar Kurt Vonnegut. (Goh, ik wist niet dat het al zo lang geleden was). Ik was al een tijdje van plan om één van zijn boeken, bij voorkeur Slapstick in een gesigneerde editie aan te schaffen maar het kwam eer niet van. Vandaag is dat wel gelukt: het boek ligt hier voor me. Hi ho.

Afgelopen weekend overleed Charlton Heston, geen schrijver maar een acteur. In het VPRO programma OVT van afgelopen zondag werd deze naam voortdurend uitgesproken als 'Charleston Heston', alsof hij de uitvinder van die dans is!
Ach, bij de VPRO werken ook maar gewoon mensen, maar ze hadden beter moeten weten.

Het boek van Heston is binnen 24 uur na zijn overlijden voor een fraai bedrag verkocht op eBay.... Ik was er wel bij maar hield mij afzijdig. En heb er geen spijt van.

Dood is dood. Toch?

Ongelezen boeken

Help Indre, een 4-dejaars student Grafisch Ontwerpen aan de ArtEZ Arnhem met haar onderzoek over ongelezen boeken door haar korte vragenlijst in te vullen!