maandag 29 november 2010

Het Boekenfestijn

De afgelopen dagen was het zogenaamde Boekenfestjin voor het eerst neergestreken in Zwolle, in de IJsselhallen. Nadat ik in het verleden deze reizende boek-opruimingsbeurs een paar keer in Utrecht had bezocht (toen nog mijn woonplaats) kreeg ik eindelijk de kans om dichtbij op boekenjacht te gaan. Het was voor mij tevens de eerste keer dat ik in de IJsselhallen was. (Koud, slecht verlicht, aftands, versleten, smerige plees, absoluut geen reclame voor Zwolle!)


Het Boekenfestijn is vooral leuk om ramsjboeken te kopen. Verwacht geen zeldzame zaken, wel bergen (grote) boeken met veel plaatjes (en daar hou ik toevallig van) voor een breed publiek. Je vindt er altijd wat. Bij binnenkomst pak je een handige boekentrolley (een soort mini-boodschappenwagentje) en vervolgens voeg je je tussen de andere bezoekers die langs tientallen meters lange tafels lopen.
Wat opvalt is dat op deze beurzen vrouwelijke bezoekers in de meerderheid zijn. Lezen vrouwen meer dan mannen? Ongetwijfeld. Maar waarom is de meerderheid van alle boeken dan door mannen geschreven? Denkt u daar maar eens over na.

Ondanks de kou in de hal die me na drie kwartier al naar de wc's deed spoeden (kou werkt altijd versnellend op mijn darmen) en de gebrekkige catering ben ik gisteren toch aardig geslaagd: ik verliet de hallen met 17,4 kilo aan boeken.
Bij de afrekenbalies aangekomen koos ik de kassa met het leukste meisje. Tja, dat is een beetje een afwijking van me.... doe ik in de supermarkt ook altijd...
Ik had geen idee hoeveel ik had gekocht, nou ja, 13 boeken, maar ik had niet de prijs bijgehouden. Toen het meisje 92 euro en 5 cent op de kassa aan sloeg riep ik uit: "Zó weinig??!!"
Ze keek me stomverbaasd aan en ik meende haar gedachten te kunnen raden: die is gek.

één van de boeken, voor € 5,95
Op weg naar het boekenfestijn had ik de bus genomen en was verder te voet gegaan. Maar met zeventien-en-halve kilo had ik geen zin om de reis terug (6 km) op dezelfde manier  te doen dus bestelde ik een taxi.
Bij een temperatuur van 0 graden ging ik buiten wachten zodat ik de mogelijkheid had om voor het eerst in tweeënhalf uur een sigaret op te steken. Vanwege mijn verkleumde vingers brandde ik daarbij een gat in mijn wijsvinger. Hè kut!

Maar de taxi kwam spoedig en bleek bestuurd te worden door een geheel in gothic zwart geklede vrouw van een jaar of 45-50. Ik plaatste mijn big shopper en de andere twee plastic tassen met boeken op de achterbank en ging voorin zitten. Tjee, die dame (zwart lang haar, veel oorbellen, ringen, armbanden en piercings) reed wel érg heftig! Een stoplicht op rood: remmen op het laatste moment. Weer wegrijden: meteen van de 1 naar de 4 (het was een automaat, maar je snapt wat ik bedoel).
En dus gebeurde het gevreesde: bij één van haar heftige afremmingen stortte de big shopper van de achterbank en viel tussen de achterbank en de voorstoelen in, daarbij alle boeken verliezend....
Ik vreesde voor grote schade. Ik had zóveel moeite genomen om de beste exemplaren uit te kiezen, die met de minste kreukjes/deukjes/vouwtjes. Om dan hier bijna thuis nog even alles in elkaar te laten storten leek me een bitter lot.
Gelukkig kwam het allemaal goed. Bij mijn huis aangekomen raapte ze alle boeken die tussen de stoelen waren gevallen netjes op en stopte ze in mijn tassen. Naderhand bleek er geen zichtbare schade aan de boeken.

De rest van de zaterdag en de zondag heb ik me uitstekend vermaakt met de aanwinsten. Ik had eindelijk weer iets boekachtigs gedaan. Na de trieste gebeurtenissen van de afgelopen weken geeft dat een heerlijk gevoel!

zaterdag 20 november 2010

Een leven lang een vader


Op 29 september 1920 werd in Loosduinen een jongen geboren die de eerste was in een gezin van uiteindelijk 14 kinderen. Zijn naam was Willem, afgekort tot Wim.

Wim, "de knapste jongen van het dorp" trouwde in 1947 met Reina (toevallig algemeen beschouwd als het knapste meisje van het dorp) en samen kregen ze acht kinderen.
"Hij hoefde me maar aan te kijken, of ik was al zwanger", zou Reina ooit gezegd hebben.
In 1999 overleed Reina. Kort daarna trouwde hij opnieuw, want: "alleen zijn vind ik maar niks". Bovendien was hij gewoon weer verliefd geworden.

Dinsdag 16 november 2010 om 12:53 uur blies hij zijn laatste adem uit. Ik was erbij. Deze negentigjarige krachtige, lieve man was mijn vader.

Afgelopen ochtend hebben we hem naar zijn graf gedragen. Het was een prachtige dag.

(foto: mijn vader rond 1939-1940)