zaterdag 30 juni 2007

Was ik maar nooit hier aan begonnen...

Bijna iedereen kent ze wel, de doorgaans fraai vormgegeven Rainbow pockets, herkenbaar aan de gele rug. In de loop van de laatste 15 jaar heb ik verschillende titels gekocht, vaak als ik onderweg was met de trein of op Schiphol voor ik op het vliegtuig stapte. Voorafgaand aan de zomer brengt uitgeverij Maarten Muntinga in juni altijd een aantal pockets op de markt met verhalen van al dan niet mislukte vakanties onder fraaie titels als: Was ik maar thuis gebleven (afschuwelijkste reiservaringen), Was ik maar nooit van huis gegaan (de verschrikkelijkste reisverhalen van Parijs tot Phnon Penh), Bad trips (de ergste reisverhalen) etcetera.
Ze zijn een doorslaand succes omdat er een goed doordachte psychologie achter zit: door het lezen van vreselijke reisverhalen wordt de toerist gerustgesteld: zo erg als het híer beschreven staat kan míj nooit overkomen!
En dus neemt de reiziger een titeltje of twee mee om te lezen aan de rand van het zwembad terwijl hij geplaagd wordt door zonnebrand en muggen. Of om 's avonds in bed te lezen, als hij de slaap niet kan vatten door de hitte en het lawaai van langs het hotel scheurende brommertjes van lokale macho's op zoek naar een blond toeristenmeisje.
Niettemin, het is een fraaie reeks goedkope boeken met wereldliteratuur en ander aangenaams.
Na de aankoop van mijn laatste twee, België voor beginners en vooral het boekje met de bijzonder intrigerende titel Daar ging m'n string ('lachwekkende avonturen van vrouwen op reis') begon er iets te kriebelen. Daar ging m'n string las ik in 2 treinreizen uit en ik was verrast door de kwaliteit van de verhalen. (De zinsnede uit de titel ben ik overigens niet tegen gekomen in het boek; jammer, want had ik graag van de omstandigheden én gevolgen waaronder dit feit plaats vond kennis genomen.)
Het gekriebel had niet zozeer te maken met de titel van laatst genoemd boek als wel het plotselinge verlangen alle Rainbow Pockets te bezitten. Er zijn er nu een stuk of 850 uitgebracht en een zoektocht langs mijn boekenkasten bracht er een 20-tal naar boven die hier afgebeeld zijn.
Wat zou het mooi zijn om al die 850 in één mooie op maat gemaakte kast te hebben staan, op volgorde van nummer = uitgeefdatum! Het kwijl loopt al uit mijn mond als ik me het resultaat voorstel. Nieuw kosten ze 5 tot 10 euro, tweedehands moet 1 tot 2 euro per boek wel mogelijk zijn, wat betekent dat het een betaalbaar verzamelgebied blijft.... Zo legde ik vandaag al de hand op 23 titels in één koop via Marktplaats. Kijk, zo schiet het begin van mijn verzameling tenminste een beetje op!
Verder de hele middag doorgebracht met het aanleggen van een titelbestand van alle verschenen pockets (dat op Internet niet te vinden is, de uitgeverij beperkt zich alleen tot de nu leverbare titels). Want alles moet wél goed georganiseerd worden!

Over een jaar of twee bied ik mijn verzamel-wederwaardigheden aan de uitgeverij ter publicatie aan, als nummer 1000 in de reeks, onder de hierbij vast gereserveerde titel: WAS IK MAAR NOOIT HIER AAN BEGONNEN! (Treurniswekkende verhalen van boekenverzamelaars.)

zondag 24 juni 2007

Ali Cyaankali

Vandaag was het bericht dat het voormalige hulpje van Saddam Hussein, bijgenaamd Ali Cyaankali, de doodstraf heeft gekregen even in het nieuws:
BAGHDAD, Iraq (CNN) -- An Iraq court on Sunday sentenced three former aides to Saddam Hussein, including the man known as "Chemical Ali," to death by hanging for their role in a 1980s genocide campaign that that killed up to 100,000 Kurds.
Het Iraakse rechtstelsel kennende zal deze man spoedig geëxecuteerd worden.
Toen de oorlog in Irak nog maar pas begonnen was -- een oorlog waar ik overigens persoonlijk helemaal niet achter sta -- werd er onder de Amerikaanse militairen een kaartspel verspreid met de namen en soms ook afbeeldingen van de 52 meest gezochte Irakeese misdadigers. Je hoeft niet voor of tegen de oorlog in Irak te zijn om te weten dat deze personen echt gruwelijke misdadigers zijn. Daar wou ik het verder ook maar niet meer over hebben.
Het uitbrengen van een 'kaartspel' trok vanuit verzamelaars-oogpunt echter wel mijn aandacht, en ik heb dan ook nogal wat moeite gedaan om zo'n spel in mijn bezit te krijgen. Het heeft me veel geld en geduld gekost -- ik was destijds nog niet zo georganiseerd dat ik alle aankopen bijhield op de computer -- maar ik raakte in het bezit ervan en zoëven heb ik het kaartspel weer eens te voorschijn gehaald en de betreffende kaart opgezocht.
Hier is hij, Schoppen Koning, Ali Hasan Al-Majid Al-Tikriti, moordenaar van tienduizenden Koerden. Ingescand.


Hoe het nu verder moet met de oorlog in Irak? Ik heb geen wetenschappelijk onderbouwde mening en ben alleen lees-deskundige. Maar ergens lijkt me het een mooi idee om een heel Groot Hek, een Soort Berlijnse Super Muur om Irak én Afganistan, én Israël, én Libanon, én Syrië te zetten, en om alle internationale bemoeienis te stoppen en over 20 jaar nog eens te kijken of er überhaupt nog mensen daar in leven zijn, of ze elkaar niet allemaal hebben uitgemoord.....
Ik ben bang dat het hele Midden-Oosten dan één grote lege woestijn is. Wat een sombere gedachte!



zondag 17 juni 2007

Het geboortekaartje van...

Sinds kort ben ik in het bezit van de 5 kaveltjes die ik uit de nalatenschap van Harry G.M. Prick heb verworven. Vandaag presenteer ik hier de inhoud van één dubbel gevouwen stuk kraftpapier, waarin Prick gewoonlijk zijn verzamelingen bewaarde.


Ik sla het papier open en het geboortekaartje van Boudewijn Büch wordt onthuld. Een uiterst zeldzaam stukje drukwerk. Hoeveel zouden er ooit van gemaakt zijn? Dertig, vijftig? De familie Buch in Wassenaar was niet erg groot. Het was eind jaren 40 en niemand had een cent te makken. De wederopbouw moest nog plaatsvinden. Vermoedelijk hebben diverse familieleden nog zo'n kaartje, maar er zullen ook kaartjes zijn kwijtgeraakt of weg gegooid.
Het geboortekaartje van Boudewijn Büch duikt op in Rudie Kagie's boek "Boudewijn Büch, verslag van een mystificatie" op pagina 25 en is ook afgebeeld in "Büch Boek - Liber Amicorum" (pag. 6). De bron van beide afbeeldingen is dezelfde: het archief van Boudewijns jongere broer Patrick. Verder heb ik het nergens gezien.
Op 23 januari 1975 deed Boudewijn een exemplaar van zijn geboortekaartje cadeau aan Harry G.M. Prick. 'Voor Har, Leiden 23 I 1975, B+" schreef hij er met potlood op. En: 'Sic!' (Sic betekent: aldus staat er woordelijk) met twee pijlen die wijzen naar de woorden vreugde en dankbaarheid in de tekst van het kaartje.... Het lijkt een cynisch commentaar, omdat BB nu niet bepaald lovend was over de aandacht die hij van zijn ouders in zijn vroege jeugd kreeg. Hier is het.

De voorkant van het kaartje is bij mijn weten nog nergens volledig en in kleur gepubliceerd - de lezers van deze blog hebben dus de primeur!
Het gaat om een standaard illustratie waaruit de ouders bij de drukker konden kiezen als ze opdracht voor een kaartje gaven. Een obligaat maar lief katholiek plaatje van de bekende uitgever van geboortekaartjes en bidprentjes U.M.K. te Beverwijk.
Het mapje van Prick bevat nog een zeer vroeg Büchje, een foto uit 1950 of 1951, eveneens op eerder genoemde data aan Prick geschonken, Boudewijn met zijn driewielertje, nog geen twee jaar oud.
Aan de achterzijde schreef Boudewijn met ballpoint een stukje tekst, maar dat laat ik hier onvermeld. Er moet toch iets te raden overblijven!

donderdag 7 juni 2007

Een interview met een boekengek

Een paar dagen vóór de Zwolse boekenmarkt -- zie mijn blog van 16 juni -- werd ik door Joyce Broekhuis, studente journalistiek aan de Hogeschool Windesheim geinterviewd voor Radio Zwolle. Met een drukbezet schema (van beide kanten) was het knap lastig een afspraak te maken, maar dinsdagavond een week geleden is het toch gelukt.
Omdat niet iedereen Radio Zwolle permanent heeft aanstaan, heb ik, met dank aan Joyce, de mp3 van het interview hier voor je neer gezet. (Klik op de link met de rechtermuisknop, en kies voor 'koppeling opslaan als...' om de mp3 te downloaden. Het interview duurt zo'n 6 minuten en het bestand is ongeveer 8 Mb groot .
Veel plezier!

woensdag 6 juni 2007

Zwolse boekenmarkt

Afgelopen zondag was ie er weer: de Zwolse boekenmarkt. In het oude centrum van de stad een heleboel kramen van antiquaren uit het hele land. De kwaliteit was hoog, ik heb in heel veel stands leuke dingen gezien. En, ook erg prettig, het was niet te druk, zodat je gewoon zelf kon struinen door de boeken in plaats van over de schouders van mensen kijken die boeken voor je neus weg kapen.
Toen mijn schoudertas vol was en ik méér gewicht niet meer kon dragen (ik was ook nog even bij De Slegte langs geweest) ben ik naar huis gegaan. Een mooie oogst (klik op foto voor uitvergroting):


Drie Büchjes, een achttiende druk van De Kleine Blonde Dood (had ik nog niet), een vijftiende van Het Dolhuis (idem), een eerste van Eenzaam (had ik al wel, maar dit was een mooiere dan die ik al heb). Twee boeken-boeken, de Bijenkorf uitgave "De ideale bibliotheek", een tamelijk matig lijstje van de 100 beste boeken en een Duits boekje uit 1962: Freundschaft mit Büchern, erg leuk en vol met feitjes en aardige plaatjes.
Wat ik altijd al eens had willen lezen: de dagboeken van de gebroeders De Goncourt (1851 e.v.) gepubliceerd in de Privé Domein reeks. (18 euro). Ik ben er al in begonnen, heel interessant dit tijdsdocument.
Verder een dagboek van Hans Warren dat ik nog niet had, een boekje over symbolen in de Islam (om een andere reden interessant), Kinderjaren van Oberski (komt in alle lijsten van beste boeken voor, maar nog nooit gelezen) en nog het een en ander.
En zo gaan er dagelijks weer twee boeken in de tas om in de trein te lezen. Ehm, niet elke dag twee nieuwe hoor, want zo snel lees ik niet. Maar voorlopig ben ik lekker onder de pannen!