zondag 31 mei 2009

De bibliotheek van Lucebert

Afgelopen woensdag verscheen het boek De lezende Lucebert, bibliotheek van een dichter. De dichter Lucebert (geboren op 15 september 1924, op de kop af 37 jaar voor mijn geboorte) overleed op 10 mei 1994 en liet zijn weduwe meer dan 6500 boeken na. Hun atelierwoning in Bergen stond er letterlijk vol mee. Godzijdank heeft de weduwe niets weggedaan en zo kon op initiatief van een werkgroep Boekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam een ambitieus project worden uitgevoerd, namelijk de beschrijving van de complete bibliotheek. Zo kunnen nu de vragen wat had hij op de plank had staan, wat hij las en wat hij verder deed met zijn boeken, beantwoord worden.

Gisteren ontving ik De lezende Lucebert thuis en nog voor mijn ontbijt had ik al heel wat snoepjes eruit tot me genomen.
Het 320 pagina's tellende boek bestaat uit onder meer 8 essays waarin telkens een andere invalshoek tot de bibliotheek behandeld wordt. De bijdrage van Lisa Kuitert, die ook de eindredactie van het boek deed, schreef mijns inziens de verreweg interessantste bijdrage over verschillende schrijversbibliotheken. Na de essays volgt het mooiste: in 154 bladzijden worden, gerangschikt op auteursnaam, de titels, uitgever en jaar van alle zesenhalfduizend boeken weergegeven. Mocht je daar nog niet genoeg aan hebben, dan vind je achterin het boek een CD ROM met daarop een Excelbestand dat hetzelfde maar dan nog uitgebreider bevat. Zo kun je op je eigen computer de boekenkasten van Lucebert doorzoeken en vergelijken met je eigen boekenbezit.

Büch
Wat ik bijzonder waardeer aan het stuk van Lisa Kuitert is dat zij, als één van de heel weinigen in Nederland, nu eens niet badinerend doet over de bibliotheek van Boudewijn Büch en ook uitspreekt dat "het een drama [is] dat de boeken zónder geldelijke waarde, onder meer de beschadigde exemplaren en populaire hedendaagse lectuur, uit die catalogi [de veilingcatalogi van Bubb Kuyper] gebleven zijn."

Het is te hopen dat Uitgeverij Vantilt het niet bij deze ene bibliotheek laat en er meer van dit soort prachtuitgaven voor boekenliefhebbers komen.
De lezende Lucebert is voor € 32,50 te koop in de boekhandel. Je kunt het ook rechtstreeks bij de uitgever bestellen; het wordt je dan met een factuur en zonder verzendkosten toegezonden.

zaterdag 23 mei 2009

Yeah! Weer een nieuw verzamelgebied!

Onlangs, na het lezen van enkele dagboeken van Paul Léautaud, vatte het idee in mij vlam om boeken uit de Privé Domein-reeks van De Arbeiderspers te gaan verzamelen. Een béétje boekenliefhebber heeft er wel een paar van in zijn kast staan. Zo ook ik. Ik moest wel even goed zoeken om ze tussen alle andere boeken uit te pikken maar het is gelukt. Zeventien stuks, hier op de foto.

Waarom Privé Domein? Omdat het een van de langst lopende series van een Nederlandse uitgever is waarbij vanaf het begin consequent dezelfde vormgeving wordt gebruikt. Dat laatste is een zeldzaamheid, want Nederlandse uitgevers neigen hun oor helaas maar al te gemakkelijk naar de grillen van de mode en nieuwe managers met dito ambities.
Maar de belengrijkste drijfveer behelst natuurlijk de inhoud: memoires, dagboeken en brieven van schrijvers.
Nu de boeken voor de foto uit de mijn kasten zijn gehaald blijven ze dat ook, want ik heb besloten dat het erg aardig zou zijn om alle circa 280 boeken uit deze reeks te gaan verzamelen, én lezen.
Voorwaar geen kattenpis voornemen: zo'n 260 boeken aankopen waarvan vele inmiddels het predikaat zeldzaam tot zeer zeldzaam dragen. Ik ga rustig beginnen: allereerst met een oproepje aan de lezers om mij gratis hun overbodige PD boeken te sturen (mits in perfecte staat). [grapje]

Er zijn heel veel Privé Domein-verzamelaars. Er is zelfs een zeer goede verzamelaars-site over gemaakt die een perfect startpunt vormt voor het opbouwen van een eigen verzameling, zoals bijvoorbeeld met een pdf-catalogus van alle titels waarin je je eigen verzameling kunt bijhouden

Een extra uitdaging is hoe deze boeken in de kast te zetten. Ze passen met gemak in één Billy. Op de normale manier met de ruggen naar voren is dodelijk saai want alle boeken hebben dezelfde witte (veelal verkleurde) rug. Om ze het beste tot hun recht te laten komen zouden ze met hun fraaie omslag naar voren getoond moeten worden. En daar heb ik een plan voor bedacht. Ik wil een "kast" bouwen bestaande uit 7 panelen van circa 80 x 200 cm (bxh) met een diepte van 5 cm. Ieder paneel kan 48 boeken bevatten. De panelen komen te hangen tussen rails aan de onder- en bovenkant zodat je ze onafhankelijk van elkaar kunt verrijden en dus steeds naar wisselende voorkanten kunt kijken.
Een en ander kan er zo uitzien (ruwe schetjes, ik ben geen tekenaar).


Ingevuld met boeken krijg je dit:
Tenslotte nog een zij-aanzicht:

Misschien is er een timmerman/handige klusser die dit project voor mij zou kunnen maken? Een IT-er of auto-dealer die onlangs zijn baan is kwijtgeraakt bij voorbeeld? Ik hoor het wel.
Zondag 7 juni ga ik beginnen met verzamelen op de fameuze Zwolse Boekenmarkt (280 kramen). Handelaren, verlaagt uw prijzen, ik kom er aan!

woensdag 13 mei 2009

Zwakte


Allerlei onderwerpen voor een nieuwe blog tollen door mijn hoofd. Het zojuist bij uitgeverij Aspekt verschenen boek "Martin Ros vijftig jaar op wacht: schetsen over een boekenfanaat" over mijn grote katholieke boekenheld meneer Ros, schreeuwt bij voorbeeld om aandacht. Ik heb het gisteren na ontvangst meteen uitgelezen. Op zich is het al vrij bijzonder dat er een vriendenboek wordt uitgegeven over een levende schrijver/uitgever. Nog meer bijzonder is dat er in dit boek naast talloze loftuitingen ook kritische, soms zelfs nare woorden te lezen zijn over het lijdend voorwerp. Daar zou ik wel een paar vragen bij willen stellen...

Eén van de vroegste landkaarten van de Britse eilanden gaat door het leven als de "Angliae Figura" (ca. 1530) van koning Henry VIII (1491-1547). Onlangs werd deze kaart op schitterende wijze bibliofiel uitgegeven door de Folio Society. Sinds een week heb ik hem in mijn bezit en ik zou er graag avondvullende essays aan wijden.


Dan zijn er nog allerlei andere boeken die ik recent gelezen en/of aangeschaft heb. Wat zitten er juweeltjes tussen! Maar waarom schrijf ik er dan niet over?
  • tijdgebrek
  • prioriteitgebrek
  • bedrijf slokt alle energie op
  • hoofd=vol
Hebt medelijden met deze boekengek die zóveel wil maar het, in tegenstelling tot Martintje Ros, maar niet uit zijn pen krijgt. Of zoiets.

maandag 4 mei 2009

Dodenherdenking

Af en toe kan ik het niet nalaten mijn opinie hier te geven over dingen die niets met boeken te maken hebben. (Of toch wel?)
Zo is dodenherdenking op 4 mei voor mij elk jaar weer een crime. Hoe kom ik die dag door zónder me murw te laten maken door het media-bombardement over de Tweede Wereldoorlog en andere oorlogen? Voorgeschreven aandacht voor de oorlog die begint ergens in april en eindigt op 4 mei om 23:59 uur? Het lukt me niet. Alles staat in het teken van dodenherdenking. Heel Nederland, elke krant, elk tijdschrift, elke radio- of televisiezender, trekt zijn somberste, vroomste of schijnheiligste gezicht.

Voor mij is echter belangrijk dat de overige 364 dagen van het jaar in de media niets aan de hand is. Wat de Tweede Wereldoorlog betreft: in geen enkel ander land in Europa was het percentage weggevoerde joden zó groot als in Nederland, dankzij de welwillende medewerking van collobarerende landgenoten en meewerkende overheden en politie. Zo bezien is een nationale-schaam-ons-dag meer op zijn plaats.
Omdat de laatste jaren is gebleken dat er nauwelijks nog mensen in leven zijn die WOII bewust hebben meegemaakt zijn er ten behoeve van het voortbestaan van de dodenherdenking ook andere oorlogen bij getrokken: Libanon, Afghanistan, voormalig Joegoslavië en noem maar op.
Stuk voor stuk twijfelachtige oorlogen waarbij Nederland vaak een bedenkelijke rol heeft gespeeld (Srebrenica!).

Ik zou een positievere benadering wensen: laat ons land geen wapentuig meer kopen (JSF-jes bij voorbeeld, speelgoed voor politici). Investeer daarentegen in onderwijs zodat jonge mensen niet meer zo dom zijn als vorige generaties om mee te doen in oorlogen. En zorg er voor dat de vrijheid is om er een afwijkende mening op na te kunnen houden zoals bovenstaande, zonder dat ik scheldkannonades krijg of berispende woorden.

Ik denk nog heel vaak aan mijn moeder, die op 6-6-1999 overleed. Aan mijn ex-schoonvader (8-12-2006). Aan Bibliofilos' verdriet over haar overleden kanjer (22-4-2009). Aan de gewelddadigheid die bezit heeft genomen van onze maatschappij: van naar buschauffeurs spugende marokkanen tot de blowende Karst T. die het Koninnedag-drama veroorzaakte in een vlaag van waanzin. Maar aan de gevallenen in Nederland in de oorlog denk ik nooit.

Ik beëindig mijn tegendraadse opinie met een foto van een merel (v) die vorig weekend heel onbezorgd rond hipte in mijn tuin. Ik had namelijk wat brood in het net gemaaide gras gestrooid. De hele dag heb ik genoten van de merelse aandacht voor mijn tuintje.


Zo'n kwetsbaar vogeltje, gemaakt door de grote Schepper, zo mooi om te zien en van te genieten.
Geloof in liefde!