zaterdag 29 december 2007

Roken en boeken

Bijna elke roker zou liever niet willen roken dan wel.
Maar elke serieuze boekminnaar en verzamelaar weet dat roken de pest is voor zijn boeken! Dat het slecht is voor mijn eigen gezondheid weet ik wel -- het is tenslotte mijn keuze om mijn leven op een aangename wijze te bekorten door te roken. Echter, dat boeken niet diezelfde vrije keuze hebben en afhankelijk zijn van mijn verzorging, dat stoort me elk moment dat ik in mijn bibliotheek zit en er weer eentje opsteek. Aan de ene kant erg veel geld uitgeven aan boeken die vervolgens in een ruimte komen te staan waar ze mijn walgelijke rookwalmen opslorpen in hun -- al dan niet lederen -- banden is aan de andere kant in wezen gewoon zielig en slecht.

Als je het op de keper beschouwt is er een ingewikkeld masochistisch gedoe gaande. Niet willen roken in het bijzijn van boeken maar het tóch doen vanwege... de verslaving. Ik heb de stellige indruk dat de begrippen boeken, lezen, schrijven, verzamelen vaker een relatie hebben met een rokende persoon dan met een niet-rokende. Ik zou weleens het resultaat van een onderzoek willen zien naar de rookgewoonten van schrijvers, heb een vermoeden dat schrijvers 2-3 x zo vaak roken als niet-schrijvers. Idee voor en letteren-student?

Waarom zit ik nu over dit onderwerp te zeiken? Toch niet omdat de eerste januari met Goede Voornemens nadert?
Nee, het is omdat ik vandaag mijn elektronische sigaret heb ontvangen en mijn eerste voorzichtige ervaringen opdoe met een leven in harmonie met boeken. En met mensen die niet van roken houden.
Waarbij ik -- niet te vergeten, en als het slaagt-- ook zelf nog eens stukken gezonder word en meer geld over hou voor boeken (om slechts 2 van de 14 voordelen van de elektronische sigaret ten opzichte van de normale te noemen).

Ik hou jullie op de hoogte.

Als je interesse hebt in de elektronische variant van de peuk kun je kijken op deze site waar ik hem ook gekocht heb.

woensdag 26 december 2007

Kerstbalen

Ik had me er zo op verheugd: 5 (vijf!) vrije dagen achter elkaar, wat zou ik allemaal niet kunnen doen!
De zaterdag ging heen met inkopen doen en opruimen. Op zondag ging ik aan de slag: boeken verzetten, invoeren in het bestand, lezen... Voor maandag was het plan om hout te gaan halen teneinde een klein boekenkastje op de overloop te timmeren voor mijn verzameling Rainbowpockets plus een schilderijlijst voor een onlangs verworven portret van Goethe.
Maar zondagavond ging het mis: binnen een paar uur werd ik honds ziek, overgeven, diarree, hoofdpijn, koorts....
Maandag zat ik bibberend over mijn buik te wrijven, af en toe wat lezend. Een bakje yoghurt in de morgen, een kopje soep in de middag, beetje spaghetti 's avonds...
Eerste kerstdag had ik een kerstdiner zullen bereiden, maar het vlees moest de vriezer in, en de groenten in de vuilnisemmer. Een stukje brood in de morgen, een kopje soep in de middag, een paar aardappelen met wat gehakt in de avond...

Tweede kerstdag leek gelukkig wat fijner te worden: een lekkere krentenbol in de morgen, maar helaas, na een boterham met pindakaas om een uur of twaalf komt de buikkramp terug. Ik zijg neer in mijn stoel en lees columns van Boudewijn Büch in Het Parool, knipsels uit de jaren 1983-1989 die ik deze maand voor [veel] geld aangeschaft heb. Die geven me wat troost, troost afkomstig van een man die zelf vooral zijn treurnis over de pagina's uitstort.
Soms denk ik, in een poging te relativeren: ach, het is zo erg nog niet met mij, ik lees toch allemaal leuke stukjes vandaag? Bovendien: de telefoon gaat niet, er komt niemand op bezoek en ik hoef (kan) nergens heen: het kon slechter.
Dus rommel ik maar wat voort, in de betreurenswaardige wetenschap dat ik morgen gewoon weer om 05:30 uur op moet om te werken -- ziek of niet, als winkel-eigenaar heb je geen keus -- en ik zal het zeker overleven. Maar mag ik voor één keer erg zielig zijn?


P.S.: net voor de kerst ontvangen: Slightly foxed... but still desirable, een boek met heel spitse tekeningen van Ronald Searle, die over de antiquarische boekaanschaf gaan. De fles Chardonnay die ik voor de gelegenheid van de foto eventjes bovenop het boek heb gezet, was eigenlijk bedoeld ter begeleiding van het kerstdiner, maar zij gaat nu linea recta mijn maag in. Kijken of 'het houdt'...

zondag 23 december 2007

Martin Ros

Gisteren was het pijnlijke moment daar: Martin Ros vertrok bij de TROS Nieuwsshow. Meer dan 20 jaar presenteerde hij -- op zijn eigen enthousiaste wijze -- een boekenrubriek in dit radio-programma, dat nu 700.000 (!) luisteraars telt. Elke week op zaterdag, rond de klok van half elf. Er is al het een en ander over geschreven in de pers en duidelijk is geworden dat Ros tegen zijn zin moest vertrekken. Men wil namelijk jongere luisteraars aantrekken. (Meer chicklit? Meer bestsellers? Meer onzin-literatuur?) Na zijn protesten kreeg hij een bedragje mee van 15.000 Euro - gezien zijn boekenconsumptie is dat misschien net genoeg voor een half jaartje boeken kopen.
Ik heb Ros al die 20 jaar beluisterd. De zaterdagochtend stond voor mij in het teken van de TROS Nieuwsshow, een (inmiddels) uitstekend journalistiek product van een omroep die bepaald niet met cultuur en diepgang geassocieerd wordt -- ten onrechte in dit geval.
Ik zegde er geen afspraken voor af, maar ik wachtte wel tot Ros klaar was met zijn boeken voor ik wat anders ging doen. Dat tijdperk is over. Geen uitspraken meer als "jaha, dit boek gaat over het héle erge!" waarmee dan of sex of nazisme bedoeld werd. Geen commentaren meer over de bevindelijke boeken(uitgevers). Geen Tweede Wereldoorlog en wielrennen meer. Maar ook geen Flaubert, Chateaubriand, Houellebecq en vele anderen die niet in stapels op de bestsellertafels liggen. Ik zal 'm missen.
Aan het einde van zijn laatste radio-optreden, moest hij plotseling echt huilen. Ik vond dat overweldigend mooi: hier zat een mens naar mijn hart, een boekenhart, een eerlijk en emotioneel mens. Kom daar nog eens om in deze tijden van vervlakking en goedkope reality-emoties! Met tranen in mijn eigen ogen heb ik het tijdperk-Ros bij de tROS afgesloten.

zondag 9 december 2007

De Literatuur is Rond

Op 10 augustus 2005 kocht in in antiquariaat Hinderickx & Winderickx in Utrecht een door mij al tijden begeerd boek van Boudewijn Büch, namelijk Een boekenkast op reis. Persoonlijke kroniek 1998. 's Avonds deed ik er verslag van in mijn weblog (aldaar even door scrollen). Ik had wat moeite om 50 euro er voor te betalen (maar dat is achteraf onterecht gebleken).
Op 1 december verscheen Oude Gracht 234, het tweede winkeldagboek van Hans Engberts en René Hesselink waarin zij genadeloos de veelal domme klanten, die hun op dat moment kwakkelende nering Hinderickx & Winderickx bezoeken, van kritische opmerkingen voorzien. Ene L.S. had me er op gewezen dat ook ik in dit boek in voorkwam, dus... op naar HinWin en het boek gekocht (de gebonden editie uiteraard, voor € 25,--). Thuis las ik op pagina 120, in een aantekening van 11 augustus: "Afgelopen donderdag kocht ik van Serge de privé-domein van Bo Büch, Een boekenkast op reis. Voor 25 euro, want Louis had gezegd dat hij het boek op zijn website voor 60 euro meteen verkocht), maar bij nader inzien vond ook Serge dat wel krankzinnig. Dus boden wij het voor € 50 aan. Het is nog niet op het net gezet en dat hoeft ook niet meer, want gisteren werd het gekocht door Martin de Z."

Het boek vervolgt met een uitvoerig citaat uit mijn weblog van 10-8-2005. En nu schrijf ik dit weer. Een boeken-perpetuum mobile.

P.S.: alle boekenliefhebbers & boekendwazen moeten dit boek meteen aanschaffen en lezen! Ik heb het, onderbroken door een paar uurtjes slaap, in één ruk uitgelezen.