Martin Ros

Gisteren was het pijnlijke moment daar: Martin Ros vertrok bij de TROS Nieuwsshow. Meer dan 20 jaar presenteerde hij -- op zijn eigen enthousiaste wijze -- een boekenrubriek in dit radio-programma, dat nu 700.000 (!) luisteraars telt. Elke week op zaterdag, rond de klok van half elf. Er is al het een en ander over geschreven in de pers en duidelijk is geworden dat Ros tegen zijn zin moest vertrekken. Men wil namelijk jongere luisteraars aantrekken. (Meer chicklit? Meer bestsellers? Meer onzin-literatuur?) Na zijn protesten kreeg hij een bedragje mee van 15.000 Euro - gezien zijn boekenconsumptie is dat misschien net genoeg voor een half jaartje boeken kopen.
Ik heb Ros al die 20 jaar beluisterd. De zaterdagochtend stond voor mij in het teken van de TROS Nieuwsshow, een (inmiddels) uitstekend journalistiek product van een omroep die bepaald niet met cultuur en diepgang geassocieerd wordt -- ten onrechte in dit geval.
Ik zegde er geen afspraken voor af, maar ik wachtte wel tot Ros klaar was met zijn boeken voor ik wat anders ging doen. Dat tijdperk is over. Geen uitspraken meer als "jaha, dit boek gaat over het héle erge!" waarmee dan of sex of nazisme bedoeld werd. Geen commentaren meer over de bevindelijke boeken(uitgevers). Geen Tweede Wereldoorlog en wielrennen meer. Maar ook geen Flaubert, Chateaubriand, Houellebecq en vele anderen die niet in stapels op de bestsellertafels liggen. Ik zal 'm missen.
Aan het einde van zijn laatste radio-optreden, moest hij plotseling echt huilen. Ik vond dat overweldigend mooi: hier zat een mens naar mijn hart, een boekenhart, een eerlijk en emotioneel mens. Kom daar nog eens om in deze tijden van vervlakking en goedkope reality-emoties! Met tranen in mijn eigen ogen heb ik het tijdperk-Ros bij de tROS afgesloten.