Als je een auto-commerical ziet in een schitterend landschap met bergen / vulkanen / kronkelwegen / rode kleuren, dan is het geheid opgenomen op Lanzarote. Hetzelfde geldt voor veel SciFi films die buitenaardse planeten verbeelden. Lanzarote is buitenaards. Als je er gevoelig voor bent, merk je het al op het moment dat je aankomt: hier heerst een verstilde, sacrale sfeer. Het hangt in de lucht, het toerisme kan dat niet verhullen.
Een weekje bijkomen van de drukte, mijn rugpijn laten behandelen door niks te doen in de zon, te zwemmen, en de mogelijkheid tot veel lezen en talloze recent aangeschafte DVD's bekijken.
Na het gebruikelijke gedoe rondom gewenste comfortabele vluchttijden (ik vrees dat ik eerst écht rijk moet worden om verstoken te blijven van vliegen op idiote tijdstippen) heb ik ingestemd met een heenreis waarbij we in de avond aankomen en midden in de nacht terugkomen op Schiphol. Er waren gewoon geen betaalbare alternatieven.
Behalve het eerder genoemde is er nog een belangrijk verschil tussen NL en Lanzarote: op dat eiland is het namelijk altijd mooi weer. Soms regent het er een paar jaar niet. Wat wind en 25 graden, ideaal! Ik word snel depressief van de Nederlandse lente & zomer. Hoe vaak gebeurt het niet, dat door de week de zon schijnt en het warm is en het in het weekend het koud is en regent? Ik heb er een vrijwel sluitende theorie over, maar daar wil ik jullie vandaag maar niet mee lastig vallen. In ieder geval heb ik het wel weer gehad na de laatste 3 koude, natte, sombere weekends. Up we go!
2 opmerkingen:
Van tevoren wel even Houellebecq lezen... :-)
Lanzarote van Michel Houellebecq is uitverkochht en zoek ik nog. Maar MH heeft ook in zijn andere boeken veelvuldig over Lanzarote geschreven en ik deel zijn fascinatie.
Een reactie posten