98 Vulkanen

Over iets meer dan week is het zover, dan reis ik voor de 4e keer (en voor de 2e keer met P.) naar Lanzarote, het eiland met 98 vulkanen.
Als je een auto-commerical ziet in een schitterend landschap met bergen / vulkanen / kronkelwegen / rode kleuren, dan is het geheid opgenomen op Lanzarote. Hetzelfde geldt voor veel SciFi films die buitenaardse planeten verbeelden. Lanzarote is buitenaards. Als je er gevoelig voor bent, merk je het al op het moment dat je aankomt: hier heerst een verstilde, sacrale sfeer. Het hangt in de lucht, het toerisme kan dat niet verhullen.
Een weekje bijkomen van de drukte, mijn rugpijn laten behandelen door niks te doen in de zon, te zwemmen, en de mogelijkheid tot veel lezen en talloze recent aangeschafte DVD's bekijken.
Na het gebruikelijke gedoe rondom gewenste comfortabele vluchttijden (ik vrees dat ik eerst écht rijk moet worden om verstoken te blijven van vliegen op idiote tijdstippen) heb ik ingestemd met een heenreis waarbij we in de avond aankomen en midden in de nacht terugkomen op Schiphol. Er waren gewoon geen betaalbare alternatieven.


Behalve het eerder genoemde is er nog een belangrijk verschil tussen NL en Lanzarote: op dat eiland is het namelijk altijd mooi weer. Soms regent het er een paar jaar niet. Wat wind en 25 graden, ideaal! Ik word snel depressief van de Nederlandse lente & zomer. Hoe vaak gebeurt het niet, dat door de week de zon schijnt en het warm is en het in het weekend het koud is en regent? Ik heb er een vrijwel sluitende theorie over, maar daar wil ik jullie vandaag maar niet mee lastig vallen. In ieder geval heb ik het wel weer gehad na de laatste 3 koude, natte, sombere weekends. Up we go!

Bibliotheek-organisatie

Al sinds de jaren tachtig houd ik me bezig met een ideale manier om mijn bibliotheek te organiseren. Ik ben begonnen door eerst eens wat te lezen over dit onderwerp; dat werd het boek Bibliotheek en documentatie van prof. Th.P. Loosjes, een Handboek ten dienste van de opleidingen (opleiding bibliotheekwetenschap wel te verstaan). Jong, ambitieus en een tikkeltje te wild zoals ik toen was, paste ik al het geleerde meteen in de praktijk toe: ik voorzag mijn boeken zelfs van buitengewoon ingewikkelde signaturen (een signatuur is een uniek nummer dat de plaats van een boek in een verzameling bepaalt). Ik plakte zelfs stickers op de ruggen! Door de jaren heen heb ik deze slechte gewoonte afgeleerd -- het was ook uiterst onpraktisch -- en heb ik het systeem overgenomen dat voor de boekhandels is ontwikkeld: de NUGI (= Nederlandse Uniforme Genre Indeling). Dit is een 3-cijferige code die boekhandels helpt om ingekochte boeken in de juiste kast te plaatsen. (Kijk in een ca. 5-20 jaar oud Nederlands boek en je vind die code afgedrukt op bladzijde 4.) Voorbeelden:

300 = Nederlandse literaire romans, verhalen en novellen
301 = vertaalde literaire romans, verhalen en novellen
...
470 = reisbeschrijvingen
471 = reis- en taalgidsen (ook culturele)
enzovoort.

Al mijn boeken in de database zijn voorzien van die code. De NUGI is op 1 april 2002 vervangen door de NUR (Nederlandstalige Uniforme Rubrieksindeling). De NUGI was veel te vaag en beperkt, met name als het gaat om nieuwe media.
Anyway, om een lang verhaal kort te maken: mijn bibliotheek is globaal ingedeeld volgens NUGI. Omdat mijn bibliotheek een aantal thema's bevat waarop ik flink verzamel, kan ik niet toe met gewoon '470 = reisbeschrijvingen'. Daarom organiseer ik dat onderwerp tevens op land/regio. De pakweg 450 boeken op dit gebied zijn in de nieuwe boekenkamer op deze wijze geordend. Maar van het ene gebied heb ik bijv. 5 boeken en van een ander wel 40. Om alles toch ordelijk en terugvindbaar (het kern-criterium) te organiseren heb ik plankruiters gemaakt. Geen van de in de handel beschikbare systemen vond ik mooi of handig -- ze zijn namelijk allemaal gericht op openbare- of schoolbibliotheken en dus uiterst vandaalbestendig en ook nog leesbaar op 10 meter afstand. Stickers op planken kan niet, want een boekenverzameling groeit en wijzigt. Daarom heb ik nu hardkartonnen steekkaarten gemaakt die ik op elke willekeurige plaats tussen 2 boeken kan plaatsen om een nieuw onderwerp aan te duiden.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden:


De steekkaarten zijn gemaakt van 700 grams grijsbord (1,7 mm dik), met daarop een sticker geprint in de kleur (ongeveer) van de boekenkast. De afmetingen zijn 210 x 74 mm, met een uitsparing ter grootte van de hoogte van de boekenplank (18 mm.)

De kaart ziet er zo uit:



De kaart heeft dezelfde tekst aan 2 kanten; van de andere kant af gezien ziet het er zo uit, en hier kun je ook goed zien hoe deze oplossing voor een verzamel-probleem harmonieert met boeken, planken, en met mijn gevoel.


Want DIT (hieronder) willen we toch niet als boekengekken?

Een nieuw Boudewijn Büch pareltje

Vandaag ben ik in het bezit gekomen van een waarlijk uniek item. Het staat inmiddels op de website van het Museum, maar ik wil het jullie ook niet onthouden!

In het seizoen 1997-1998 hield Boudewijn een tournee langs 29 Nederlandse theaters met de voorstelling "Een avondje Televisie". Op 31 maart en 1 april 1998 waren er twee voorstellingen in Diligentia, Den Haag die werden opgenomen voor televisie. De show werd uitgezonden op 13 februari 1999.

In zijn dagboek 1998 (Een boekenkast op reis) schrijft BB hierover uitgebreid, o.a. "Optreden 's avonds voor de pauze zeer matig, erna een stuk beter" (p. 119, over 31 maart) en "Geef bijna twee uur vlam & vuur ­ een van mijn beste optredens ooit en juist dit wordt opgenomen! (...) Bij wijze van uitzondering blijf ik met de mensen van het Nederlands Omroep Productie Bedrijf (NOB) en de Vara-mensen wat na drinken!" (p. 120, 1 april).

Voor deze 2 opnamen is uiteraard een draaiboek gemaakt en deze heb ik nu via eBay gekocht. Het gaat om een draaiboek van 30 pagina's op lichtgroen papier plus kaft dat gedetailleerd de voorstelling volgt en alle aanwijzingen bevat voor de 4 camera's, het geluid en het licht. Het is een standaard opgezet en uitgevoerd draaiboek in een vorm die ik goed ken omdat ik in mijn bedrijf jarenlang draaiboeken voor de EO heb gereproduceerd.

Ik ben enorm opgetogen over deze bijzondere aanschaf, waarvan vermoedelijk hooguit nog maar enkele exemplaren bestaan, misschien is dit zelfs nog het enige exemplaar: meestal worden draaiboeken na de opnamen en de post-productie weggegooid. Het draaiboek is waarschijnlijk gemaakt in een oplage van 15-20 exemplaren.

Ach, wat ben ik gelukkig vandaag!

Boekengek met de tijd mee

Vanmiddag vroeg vrij genomen; het was zo rustig op de zaak dat ik me wel een keertje een paar uurder vrij kon veroorloven. Bij MyCom (prima zaak!) heb ik een interne DVD-brander gekocht, die zat namelijk nog niet in mijn (toch niet al te oude) computer. Ik ben zeker anderhalf uur bezig geweest met het openschroeven van de computer en het vervangen van de DVD-lezer door de DVD-brander. Wat een gepiel! Pas bij de derde keer plaatsen en aansluiten werd de brander ook door Windows herkend.


Daarna de software. Het lukte me maar niet met de standaard Nero-software die ik al had, maar na enkele installaties en een achteraf overbodig gebleken aanschaf van 34 euro via Internet is het me toch gelukt. Niettemin verbaas ik me over het feit dat het branden van een DVD uren duurt. Dat zou toch sneller moeten kunnen?
En verder verbaas ik me over het feit dat een DVD-brander voor elke willekeurige Windows-PC slechts 42,95 kost en dat die past op ALLE PC's terwijl je voor een vergelijkbaar product plus software bij Apple computers honderden euro's moet uittrekken. (En dan werkt het nog niet.) Ik heb het helemaal gehad met Apple. Sorry Steve Jobs, je snapt er gewoon niks van!
Mijn conclusie na 20 jaar Apple-gebruik: design is niet belangrijk, gebruikersgemak, daar gaat het om. En wat dat betreft wint Microsoft....!

Gekke jongen, wijze man

Tja, nu Reve dood is krijg ik toch weer last van een bepaalde gekte. Ik heb circa 40 boeken van Reve. Daarnaast een fors aantal boeken óver hem of boeken en tijdschriften waaraan hij heeft bijgedragen. Toen ik de afgelopen week de literatuurkast begon op te ruimen kwam ik al die zielige Reve-tjes weer tegen. Veel daarvan verkeren inmiddels in slechte toestand: verkleurd, kromgetrokken, onder het stof, rook-aanslag -- het is werkelijk niet fraai hoe deze kleine Reve-collectie er bij staat. Vandaag heb ik het primaire werk maar eens in een kratje gestopt en meegenomen naar mijn werkkamer om ze eens grondig te kunnen inventariseren.



"Wat heb ik, wat heb ik niet?" En wat is zo slecht dat er beter een nieuw exemplaar kan worden aangeschaft? Want ja, nu hij dood is vind ik het opeens belangrijk om de auteur waarvan ik tientallen jaren zo genoten heb -- al was het alleen maar zijn priamire werk -- enigszins volledig te hebben. Mijn eerste bewuste Reve schafte ik aan op 25 februari 1981, het was Nader tot U en de laatste op 9 september 1992, Brieven aan mijn lijfarts. Daarna kocht ik nog 2 boekjes in de opruiming maar die tellen niet mee.
Nu heb ik dat verzamel-virus weer. Ik hou het dit keer echter netjes: beperk me tot het primaire werk, vervang hier en daar wat boeken die in een te slechte toestand verkeren en dat is het dan. Met een weekje of 4 is dat zaakje wel geklaard denk ik. Het aanbod op eBay is zeer ruim en de prijzen zijn laag. Of, om Gerard Reve te spreken, een huisvrouw of arbeider kan het aanschaffen.
Voor de lezer is dit hoogstwaarschijnlijk allemaal flauwekul, maar voor mij is dit een verplichting aan mijn bibliotheek. Ben ik gek? Graag een antwoord...

Houellebecq

Gisteren 2 boeken van Houellebecq ontvangen [via Bol.com] namelijk De wereld als markt en strijd en De koude revolutie. Wat de in het Nederlands vertaalde boeken van MH betreft ben ik nu bijna compleet in mijn verzameling...
Ik heb verschillende keren in mijn blogs de schrijver Michel Houellebecq aangehaald. Tot mijn verwondering werd daar niet op gereageerd. Waarom, vraag ik mij af? Wordt hij niet gelezen? Of is er iets naders aan de hand?
Houellebecq wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste Europese schrijvers van dit tijdsgewricht. MH is geen lichte kost, dat moet ik toegeven, maar vanaf het moment dat je op pagina 1 begint, dwingt hij je eigenlijk tot een mening of oordeel: je kunt Houellebecq niet 'droog' lezen, je moet er iets van vinden.
Voor mij is Houellebecq een soort van profeet: zijn analyses over de huidige maatschappij, in het West-Europa van 2006 waar vraagstukken over de individualiteit, de islam, sex en materiële bevrediging de boventoon voeren, zijn ontegenzeglijk belangrijk.
Ik ben benieuwd naar reacties!

3000 plus!

Bij het inruimen van de nieuwe boekenkamer, kwam ik verschillende plankjes elders in huis tegen waarbij bleek dat de boeken die daar op stonden nog niet in mijn database waren ingevoerd. Tussen het sjouwwerk door (het gedoe de afgelopen maanden heeft tot gevolg gehad dat ik mijn rug overbelast heb, waarvoor ik morgen naar een manueel therapeut moet) heb ik die boeken alsnog ingevoerd. Ik schat dat er nog ongeveer 80-120 boeken rondzwerven die hetzelfde vooruitzicht hebben. Plus nog ongeveer 30 boeken die ik al besteld heb maar nog niet ontvangen. Minus 55 boeken die ik momenteel te koop heb staan op boekwinkeltjes (zoek op naam van het boekenwinkeltje: boekengekzolder).
Het voorgaande is een ingewikkelde manier om uit te leggen dat ik gisteren het 3000-ste boek heb vastgelegd, toch wel een vermeldenswaardig feitje! Ik zal het maar niet hebben over mijn wens om te verhuizen naar Zwolle, want dan word ik koud van ellende -- alleen al 80 verhuisdozen met boeken! En 27 boekenkasten!

Vandaag kreeg ik het boekje De Plezierfactor door Felix Eijgenraam met als ondertitel Nut en genot van het boekenschrift. Een nieuwe bezigheid is geboren: het in een schriftje bijhouden van alle boeken die ik lees -- waarbij ik gehinderd word door spijt over het feit dat ik dit niet in 1973 ben begonnen.... En verdorie, enkele van die boeken uit begin jaren 70 zoek ik nog steeds -- alleen weet ik niet meer hoe ze heetten.
Tja, de 40 gepasseerd en het geheugen begint in de steek te laten. Hoe optimaliseer ik die harde schijf in mijn kop?

Gerard Reve overleden

Drie minuten geleden hoorde ik op het NOS Journaal (radio) het bericht dat Gerard (Kornelis van het) Reve gisteren aan de gevolgen van dementie is overleden. Dat doet me toch wel wat. Ik heb --voor ik Büch verzamelde-- Reve verzameld en bestudeerd, tot ca. 1990 - toen hield ik het wel voor gezien: al die jongensmondjes en jongenskontjes. Zijn werk begon me steeds minder te boeien. Toch behoren enkele werken van hem tot het beste dat in de Nederlandse literatuur verschenen is. Voor mij persoonlijk zijn dat Op weg naar het einde en Nader tot u, Werther Nieland en het relatief onbekende Vier wintervertellingen. Er zal de komende dagen en weken een stortvloed van bespiegelingen verschijnen. Morgen toch maar alle kranten kopen, ter afsluiting van een verzameling...
(middag) Hierbij een scan van mijn uniekste item: een singletje met 4 sprookjes, door Reve zelf voorgelezen. Erg lachen was dat! (Jammer dat ik geen mogelijkheid heb deze om te zetten naar een digitaal signaal.)

De nieuwe bibliotheek

Vandaag een preview van de nieuwe biep. Na een paar weken schilderen, schikken en sjouwen, ben ik de afgelopen dagen begonnen met het inrichten van de nieuwe boekenkamer, mijn eigen mini-bibliotheek, geheel gevuld met reisboeken, geografie, ex-Büchiana en nog veel meer. Ik houd het kort, want er is nog veel te doen (3 compleet lege kasten op dit moment nog, kun je het je voorstellen?) . Hier is een momentopname van 25 maart:

En hier de eerste foto van vandaag. Het is niet alleen een kwestie van 10 boekenkasten tegen de wanden pleuren, maar ook een al 8 jaar voor het raam hangend laken vervangen door houten luxaflex, halogeenspots in plaats van een kaal peertje, een bijzonder fraai vloerkleed, etcetera.


Kortom: dit wordt mijn plekje waar ik - voorlopig bij gebrek aan meer vierkante meters - heel veel zal gaan genieten van de wereld.
De wereld is zo groot is als je kamer aan boeken kan bergen. En dat is heel groot!