Verdoofd en boekentroost

Het is vier uur later en de verdoving begint opeens snel weg te ebben. Daarmee ook het gevoel van het scheve-bekken-trekken en het idee dat ik voortdurend loop te kwijlen.

Gelukkig hoefde er bij mij geen kies van 3 cm uit zoals bij F. die me dat vandaag mailde, maar het was wel een gekantelde kies helemaal achterin linksonder die gevuld moest worden en dankzij een dubbele kaakbreuk als gevolg van een ongeluk lang geleden heb ik maar een mond-opening van 2-2,5 cm.

Gelukkig heb ik de liefste tandarts + assistent van Nederland die bovendien gezegend is met piepkleine vingertjes en heel veel geduld. Ik voel me eigenlijk altijd meteen op mijn gemak bij deze dames die in Bilthoven praktizeren.

De 'operatie' duurde 3 kwartier. Toen het op een gegeven moment toch wel wat penibel begon te worden, ben ik aan boeken gaan denken. Dat was een goed werkende afleiding! Ook als ik zorgen heb of niet in slaap kan komen (vaak is dat van hetzelfde één) zorgt denken aan bibliotheken of boeken voor zoveel gemoedsrust dat ik vele moeilijke momenten kan doorstaan. Ik fantaseer dan over mijn nieuwe huis, waar ik eindelijk alle boeken in één grote ruimte kwijt zou kunnen, fantastisch geordend, met thema-kasten (naslagwerken en encyclopedieën, eilanden, literatuur, atlassen en kaarten, en zo kan ik nog wel even door gaan) en met vitrinekasten voor de parafernalia.

Troost door boeken is een thema dat al veelvuldig beschreven is. Ook de laatste weblog van Bibliofilos gaat er over. Ik heb Paula Coelho aangeraden als troostboeken-schrijver. Het heeft mijzelf al vaak geholpen. Coelho is natuurlijk een hype, een bestseller-schrijver, en wordt daarom door mij bij voorbaat gewantrouwd, maar bij Coelho is mijn wantrouwen volslagen onterecht! Wie nog nooit iets van hem gelezen heeft zou dat toch eens moeten doen, met De Alchemist als begin. Zelf was ik ook erg onder de indruk van zijn boek Elf Minuten (genoemd naar de tijdspanne die een gemiddeld sekscontact in beslag neemt).

Lees & wees nooit meer bang: niet voor de tandarts, niet meer voor verloren liefdes, niet meer voor gekwetste gevoelens... De enige angst die je nog kan hebben is: kan ik alles wat ik wil lezen nog wel lezen vóór ik dood ga?
Welnu, het antwoord op die laatste vraag moet ontkennend luiden maar de troost die er tegenover staat is: een dag niet gelezen is een dag niet geleefd.....