Klussen met Boekengekken

In het kader van de talloze klusprogramma's op populaire TV-zenders als RTL4 en SBS6, waar P. en ik graag onderuitgezakt op de bank naar kijken, volgt vandaag een toch wel spectaculaire aflevering van "Klussen met Boekengekken".

Toen ik 6 jaar geleden mijn huidige huis kocht, zonder TV-makelaar gelukkig, liet ik er een Ikea keuken inzetten. Het werd een fraai en gebruiksvriendelijk ding, op maat gemaakt en op mijn lengte afgestemd. Echter boven de kasten gaapte een akelig gat.


Ik had bij de keuken twee extra paneeltjes gekocht, met het oog op het dichtbouwen van dit gat. Maar het kwam er maar niet van. Niet in 2000, niet in 2001, niet in 2002, en zelfs niet in 2005 toen ik het echt Heel Erg Van Plan was. Tot vandaag.

Over het laten maken van een keuken, inclusief een afscheiding met een boekenkast, door een Griekse klussenman lees je: Austen Kark Mijn huis in Griekenland, pag. 158-161. Ik zou er graag uit citeren maar ben te lui om ca. 3 bladzijden over te typen.

Terug naar vandaag. Ik begon om half drie met het schroeven van een lat tegen het plafond (met gipsplaatpluggen).


Daarna schroefde ik twee lagen latten op de bovenkant van de kastjes. Dit omdat de bovenkant niet helemaal gelijk is en dunne latten zich enigzins laten buigen. Vervolgens zaagde ik uit de panelen 2 stukken op maat. Tevoren had ik bedacht dat ik deze het beste zou kunnen bevestigen met klittenband. Daartoe ben ik bij de Zeeman om de hoek een paar setjes klittenband-plakkers gaan kopen [ik noem klittenband eigenlijk altijd clitorisband, om een of andere reden vind ik dat zó leuk dat ik er iedere keer om moet lachen] voor 39 cent per set van 6: lang leve Zeeman!
Aan elk paneel bevestigde ik twee klittenband-plakkers aan de onder- en de bovenkant en zo plakte ik het eerste paneel tegen de latten.



Daarna was het een kwestie van extra latten aan de bovenkant aanbrengen om meer grip te bieden aan de klittenband en stug doorzagen, schroeven en plakken.

Alle materialen kon ik op mijn zolder vinden -- immers, vanwege het plan om delen van mijn inventaris op te slaan in een box moet ik flink reorganiseren waarbij ik opeens weer die sinds 1999 ongebruikte panelen tegenkwam. Op 10 januari 2001 -- het is niet betekenisloos dat de datum in januari was, kort na het begin van een nieuw jaar -- kocht ik het nevenstaande boekje: Donna Smallin: Weg met die troep! 700 tips en ideeën voor een opgeruimd huis. Als je door de Amerkaanse gezinsverheerlijking heen kijkt vind je hier inderdaad veel tips om je huis beter te organiseren. Want het volhangen van deuren met schoenenzakken voor de gymps van de kids gaat mij absoluut te ver.

Terug naar de keuken, ik ben nog 2 foto's schuldig, namelijk van het eindresultaat. Omdat de beide panelen niet voldoende waren voor een volledige mooie afdekking heb ik het laatste stukje moeten improviseren door het zagen van andere beukenplankjes. Dit is dan maar tijdelijk. Volgende week koop ik een bijpassend paneel.
Tien voor vijf was ik klaar. Zes jaar een klus uitgesteld die uiteindelijk in 2,5 uur gedaan kon worden. Ben ik de enige hierin, of zijn er meer die zo lang nodig hebben om nou eens eindelijk spijkers met koppen te slaan?

Wat is nu de winst, en waar vinden we in godsnaam boeken in deze blog? Behalve het genoemde boek van Austen Kark, wat echt breed lachen is, kom ik door deze verbeteringen in mijn huis in de positie andere kamers klaar te maken voor het plaatsen van nieuwe boekenkasten. Als al mijn plannen verwezenlijkt kunnen worden -- en waarom zou ik er aan twijfelen? -- dwaal ik over een paar maanden van kamer tot kamer, en heb ik alles wat ik de afgelopen jaren verzamelde grijpbaar in een kast. Dát is mijn boekverlangen, mijn boekenlust: veel hebben, toegankelijkheid en..... lezen!