Je word nu helemaal gek natuurlijk van alle berichten naar aanleiding van de dood van Harry Mulisch. Ik wil er niet veel aan toevoegen, slechts dit.
Op de vraag van Adriaan van Dis in een TV-interview uit 1989 "creëert u niet een mythe van het schrijversschap?" antwoordt HM volmondig Ja.
Dan -even later- de vraag van Van Dis: "U verheft zich daardoor wel een beetje?"
Mulisch: "De anderen kunnen toch méé komen!?"
Dát is voor mij de kern. Mulisch pareert de kritiek op zijn sterrenstatus door de criticasters en de gewone man op te roepen zelf ook maar eens uit hun luie nest te komen en iets néér te zetten.
Ik herken me helemaal in die eigenschap van HM. Klaag niet over mensen die briljant zijn, de top bereiken en daardoor veel verdienen maar doe het zelf, eikel! (Nergens persoonlijk bedoeld.)
Iedereen die zijn kop in dit kouwe kikkerland boven het maaiveld uitsteekt verliest die. Mulisch leefde als een vorst omdat hij een vorst wás. Wat kan het leven simpel zijn.
Toppie gedaan Harry, en veel lol in de hemel gewenst.
zondag 31 oktober 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Was het maar zo eenvoudig. De kop van de kikker is niet alleen kil doch bovenal verweerd. Je zou het land eraan kunnen krijgen. De tragiek van het verloren paradijs. Eikels... en je weet, die vallen in hun herfst. De wereld remitologiseren, hier ligt een taak. Het sprookje van er was er eens. Veel lelijke eendjes, maar slechts één kan de zwaan zijn.
Het is wel grappig, maar het blad Inkt had in het vorige nummer een foto-bijlage met stereoscopische foto's van o.m. Harry Mulisch.
Ik heb laatst gesproken met een van de mensen op de redactie en volgens hem gaan ze met het negende nummer nog wat meer foto's van hem plaatsen.
Een reactie posten