De Kanaaleilanden

De afgelopen weken heb ik een oude droom eindelijk werkelijkheid laten worden: de Kanaaleilanden bezoeken. In komende bijdragen zal ik daarover schrijven.
De eerste bijdrage zal in het Engels zijn voor mijn vrienden van LibraryThing.

Masturbatie

Vorige week las ik het boek Met de hand: een culturele geschiedenis van de soloseks van Mels van Driel. Ik ben van nature zeer geïnteresseerd in dit onderwerp en mijn verwachtingen waren daarom hoog gespannen toen ik de aankondiging van dit boek zag.

De inhoud viel echter tegen. Mels van Driel focust zich op de bekende veroordelingen die door godsdienst en psychologie over masturbatie zijn gegeven. Zijn  historische weergave hierover klopt in grote lijnen, maar ik vind dat het niet goed wordt uitgewerkt of verdiept. Het is allemaal nogal schetsmatig.

Van Driel noemt masturbatie het grootste taboe. Uit eigen ervaring kan ik beamen dat dit klopt en dit boek bevestigt dat op een volgens mij pijnlijke manier door het woord masturbatie in de ondertitel te vervangen door 'soloseks'. Want je zal toch maar in de boekhandel betrapt worden bij de aankoop van een boek over masturbatie! Nee, soloseks klinkt nog wel maatschappelijk/sociaal verantwoord. Alsof je de Viva leest.

In Met de hand worden verschillende 'recente' onderzoeken aangehaald zoals van Shere Hite en Masters & Johnson, maar de resultaten worden onvoldoende uitgewerkt.
Het boek is is voorzien van tamelijk obligate illustraties. Vrijwel nergens zijn ze expliciet -- als er één onderwerp is waarover gemakkelijk expliciete en ook goede en historisch verantwoorde illustraties zijn te vinden dan is dit het wel. Kijk bij voorbeeld eens naar de Franse pornografie uit de 18e eeuw, de zogenaamde French postcards uit het begin van 19e eeuw en de Uwe Scheid en Rosenberg collecties (begin 20e eeuw). Alleen het laatste hoofdstuk, over masturbatie in de kunst kon me wel bekoren. In vogelvlucht geeft hij hier een aardige presentie van het onderwerp met goede illustraties.

Tenslotte: er is in dit boek vanaf het begin een zeer nadrukkelijke focus op soloseks (bedoelt hij masturbatie?) door homoseksuele mannen, iets dat gaandeweg begint te storen. Het lijkt er op of de auteur hier zijn persoonlijke voorkeuren teveel de overhand geeft.
De vrouwelijke masturbatie blijft -- ook al doet hij zijn best om er meer over te weten te komen  -- onderbelicht.

De schrijver probeert het taboe op masturbatie te doorbreken maar bevestigt zelf het taboe door niet over zijn eigen ervaringen te spreken. Dit boek zou daarvoor een uitgelezen kans zijn geweest!
Kortom: het is een aardig bedacht boek maar een mislukt door de slechte uitwerking. Ik blijf wachten op het definitieve boek over datgene dat bijna 100 procent van de mannen en meer dan 80% van de vrouwen doet.

Persoonlijk voel ik geen enkele schaamte om te praten over masturberen (trekken, afrukken). Ik doe het minstens vijf keer week en in de zomer vaak wel twee keer per dag. Het is het heerlijkste instant geluksmoment dat je jezelf kunt geven! Het is ook niet beperkt tot mannen zoals wel duidelijk is uit de statistieken. Van een ex-vriendin weet ik dat ook zij genoot van de talloze manieren om te vingeren, clitje-draaien, en al die andere subtiele manieren waarop vrouwen zichzelf kunnen bevredigen. Ook als ze ze een partner hebben!

Aan de hand van de reacties die op deze blog binnenkomen zal duidelijk worden in hoeverre masturbatie nog steeds een taboe is. Ik hou mijn hart vast....

advies: koop dit boek en oordeel zelf.

Kan het gekker?

Dit gaat niet over boeken. Ik heb vele uren plezier gehad aan het WK Voetbal 2010. Maar nu wordt het me toch te gek.

• over het Museumplein vloog gisteren een helikopter die oranje anjers uitstrooide over het publiek.
• de binnenkomst per vliegtuig van het elftal werd begeleid door twee F16's, waarvan één oranje was geschilderd. (Ik dacht dat ik juist vorige week een noodkreet van Defensie had gelezen waarop zij bezuinigingen aankondigde.)
• op de landingsbaan rukten brandweerauto's uit om het landende toestel te besproeien met welkomst-fonteinen.
• in Amsterdam -- geleid door de PvdA-er Eberhard van der Laan -- rijdt een speciaal oranje geschilderde tram rond.
• op dinsdag 13 juli kan iedereen gratis reizen in de hoofdstad.
• de NS heeft 13 juli een aangepaste dienstregeling gericht op het vervoeren van honderdduizenden mensen (idioten?) naar Amsterdam, waardoor ik als forens mogelijk niet, later of zonder zitplaats vervoerd moet worden naar mijn werk.

Nederland wordt steeds extremer (net als het weer trouwens). Ik gun iedereen zijn of haar lol, maar laten we niet overdrijven.


Ik betaal veel belastingen maar zou liever zien dat belastinggeld besteed wordt aan gezondheidszorg of onderwijs dan aan de bevrediging van de bezopen behoeften van oranjegekken. En die oranjegekken, al is het een minderheid, deinzen er niet voor terug om na een paar 'pilletjes' of gewoon totaal dronken, de politie te lijf te gaan.

Ernstiger is, zo lijkt mij, dat dit een trend gaat worden. Het publiek eist steeds meer. Gisteren werden voor het eerst dus die duizenden oranje anjers vanuit een helikopter uitgeworpen. Misschien een actie van Eberhard van der Laan om zijn populariteit als nieuwe burgemeester van Amsterdam een boost te geven. Maar hier is meer aan de hand.
Ik voorspel: dit wordt voortaan een minimumvereiste voor een willekeurige gemeente in Nederland om nog een "feestje" te vieren. Of het nu gaat om een kampioenschap of om Koninginnedag: voortaan horen bloemen uitstrooiende helikopters tot het Nederlands cultureel erfgoed. En daar heeft de hooligan/fan/burger "gewoon recht op". En als je dat recht niet krijgt, dan ga je gewoon stenen gooien naar de politie!

Wat er morgen gaat gebeuren bij de 'huldiging' van Oranje kan ik niet voorspellen. Maar ik hoop stiekem --héél vilein-- dat het in het water valt. Als er dan ook nog enkele betreurde gewonden of doden bij vallen zijn we voortaan af van dit soort idioterie...

Leestip: alles van Paul Léautaud.

Het eerste half jaar

Ik moest me opnieuw aanmelden (nou ja inloggen) bij Blogger omdat ik zo lang inactief was, what a shame!
Terwijl het toch zo'n fijn boekenjaar is, want ga maar na: al 204 boeken kwamen het eerste half jaar van 2010 mijn huis binnen. Begin juni was ik succesvol met de aankoop van twee kaveltjes boeken op de veiling van boeken van Kees Fens (zie eerdere blog). Het is een groot genot om series te verzamelen, vooral in het begin als je nog weinig hebt! Mijn Russische Bibliotheek breidde ik uit met 20 smetteloze delen, waaronder het complete werk van Dostojewski (ik las heel veel D. toen ik een jaar of 20 was).

De Privé-Domein verzameling werd uitgebreid met 17 deeltjes. Ik heb er nu in totaal 55, van de circa 280 delen die verschenen zijn. Nog een lange weg te gaan dus...

Veilingen zijn -- zo merk ik -- een uitstekende manier om het bezit gestructureerd en voordelig uit te breiden. Voor de delen Russische Bibliotheek betaalde ik inclusief opgeld en verzendkosten omgerekend € 10,34 per deel en voor de Privé-Domeintjes € 10,71 per deel. Dat zijn goede prijzen!

Dat juni de maand van het spannende boek was, is aan mij niet ongemerkt voorbij gegaan. Ik kocht een hele stapel thrillers: vier boeken van Charles den Tex en twee van Jo Nesbø. Mede dankzij een rugblessure waardoor ik zes dagen thuis zat (15-20 juni) en een knieblessure (2 juli-?) heb ik ze allemaal uitgelezen.
Charles den Tex, van wie ik eerder Dump had gelezen vind ik een goede schrijver met een frisse stijl en actuele Nederlandse thema's.
Daarnaast was de Noor Jo Nesbø een reuze-ontdekking: mijn komende vakantie gaat een hele stapel nieuwe boeken van hem mee in de koffer. Maar over die koffer én de reisbestemming later meer.