De Harvard Classics

In het begin van de 20ste eeuw riep dr. Charles W. Eliot, voorzitter van de Harvard University in een toespraak dat een hogere opvoeding kon worden bereikt door elke dag 15 minuten te lezen in een collectie boeken die op anderhalve meter boekenplank zou passen. Uitgever P.F. Collier and Son zag hier een ideetje in en daagde Eliot uit zijn idee in de praktijk om te zetten.
In 1909 was het zover: Eliot had een lijst bij elkaar van een paar honderd boeken die in 50 delen van elk 400-450 pagina's werd samengeperst. Een 51ste deel werd toegevoegd met lezingen, en in deel 50 stond een uitgebreide introductie, een fabelachtig uitgebrreide index en een leesgids: voor elke dag van het jaar een stuk. De Harvard Classics, zoals deze boekerij zou gaan heten, bevatten een zeer uitgebreide selectie van werken uit de wereldliteratuur, filosofie, natuurwetenschappen, geschiedenis, reizen enzovoort, zij het beperkt tot en met de negentiende eeuw.


Eind 2007 ging ik uitgebreid op zoek naar informatie over verkrijgbaarheid van deze serie --ik had er tenslotte al decennia vaak over gelezen-- en ik zette mijn zinnen op het bezit er van. Hoewel er vele honderdduizenden sets zijn gedrukt, kom je ze in Nederland nooit tegen in het antiquariaat. En zeker niet op het door mij hartgrondig verafschuwde Marktplaats.
De Easton Press geeft de HC nog steeds uit, in een prachtige geïllustreerde editie in leer gebonden, maar in een tempo van 1 boek per maand zou het meer dan vier jaar duren om de collectie compleet te hebben en ik zou bovendien zo'n € 2400 kwijt zijn. Het werd eBay, daar worden bijna altijd wel complete sets aangeboden. Na een paar maanden toekijken, gerealiseerde prijzen noteren en mailen met potentiële verkopers met de vraag of ze bereid waren deze 51 boeken naar Nederland op te sturen en zo ja voor welk bedrag, was het op 9 maart eindelijk zover: ik won een complete set uit 1959 voor $355. Verkoper John W* uit Des Moines, de hoofdstad van Iowa, durfde het met me aan. Er kwam $243,75 aan verzendkosten bij en uiteindelijk pikte de fiscus ook nog €42,86 aan invoerbelasting van me af. Alles opgeteld en omgerekend kost de serie mij uiteindelijk € 8,64 per boek - en dat is niet veel geld!
Eenentwintig maart stonden twee verhuisdozen met boeken in de gang. De week daarna kocht ik een fraaie mahoniehouten boekenmolen na uitgerekend te hebben dat de hele serie er precies in zou passen. En daar staat ie dan!

De boeken op het bovenblad horen niet tot de serie. De boekenmolen is, naast een grotere broer die vier (of zes?) etages heeft, te koop bij filialen van Rofra. Boekenliefhebbers met ruimtegebrek kunnen op deze manier weer een aardige hoeveelheid boeken toevoegen aan hun huis zonder kasten dubbel te behoeven plaatsen.

Tussenstand aangeschafte boeken 2008 tot heden: 255. Nu aan het lezen: Als ik lach heb ik vrienden, van Henk Ferkranus; Helter Skelter van Vincent Bugliosi; Poor Richard's Almanacs van Benjamin Franklin; De Wandelaar van Adriaan van Dis; I love you, Ronnie, van Nancy Reagan. Over Ronald Reagan de volgende keer meer.

Dode Schrijvers

Er gaan teveel schrijvers dood de laatste tijd. Vorig jaar eerst Reve, toen Wolkers. We herinneren ons allemaal nog het tragische overlijden van Harry Mulisch in 2005 toen hij onder tramlijn 6 liep, op weg naar Café Americainom daar in het café een pijpje te roken, een koffie te bestellen en zich te laten omroepen ("Telefóón voor de heer Múlisch!", afijn dat is een oud gejat grapje). Nog immer zijn er fans die ingewikkelde complottheorieën presenteren die ons er van proberen te overtuigen dat Mulisch nog steeds leeft! Hij zou op het Boekenbal 2008 gezien zijn, zijn opwachting hebben gemaakt bij De Wereld Draait Door, enzovoorts, enzovoorts. Iedereen kon zien dat het een dubbelganger was. Maar enfin, daar is al genoeg over geschreven.

In de laatste uitgave van Rails, u weet wel, die glossy die u in de 2e klas van de trein op de grond en in de 1e klas in het bagagerek aantreft) stond in maart een brutaal artikel van Herman Brusselmans waarin hij verslag doet van een thee-bezoekje aan W.F. Hermans in Parijs. Iedereen weet dat Hermans op 27 april 1995 is overleden, maar dat heeft Brusselmans er niet van weerhouden maar liefst vier pagina's te wijden aan een verzonnen bezoek aan de Grote Schrijver. Wie eens hartelijk wil lachen (zoals met alle boeken van de overigens door mij bewonderde Brusselmans) moet dit artikel zeker lezen. (Gemist? Ik stuur je wel een kopietje toe.)
Ik dwaal af, bijna.

In hetzelfde nummer van Rails -- het onderwerp is nog steeds Dode Schrijvers -- stond een werkelijk prachtig interview met de schrijver van het boekenweekgeschenk, Bernlef over ouder worden. Bernlef lééft, maar helaas heeft hij een fotograaf getroffen -- Marco Bakker is zijn naam (what's in a name) -- die hem op een afschuwelijke manier heeft geportretteerd. Het zal wel hip zijn of stylish of künstlerisch, maar ik vind het afschuwelijk. Verdorie: de enige schrijver die écht nog leeft, Bernlef, en die ook nog een prachtig boekenweekgeschenk heeft geschreven (naast natuurlijk andere prachtige boeken) wordt afgebeeld alsof hij al dood is!

In maart gingen maar liefst 3 schrijvers dood: Hugo Claus was de bekendste, maar ook dichter Ed Leeflang en schrijver/schrijfster Dirkje Kuik verruilden het tijdelijke aardse bestaan voor het eeuwige hemelse. Dirkje Kuik was een gewaardeerde klant van mij in mijn reprobedrijf, haar verscheiden spijt mij zeer, met respect. (De één zijn dood is in dit geval bepaald niet mijn brood.)

Internationaal waren er ook een paar schrijvers die dood gingen. Op 11 april vorig jaar Kurt Vonnegut. (Goh, ik wist niet dat het al zo lang geleden was). Ik was al een tijdje van plan om één van zijn boeken, bij voorkeur Slapstick in een gesigneerde editie aan te schaffen maar het kwam eer niet van. Vandaag is dat wel gelukt: het boek ligt hier voor me. Hi ho.

Afgelopen weekend overleed Charlton Heston, geen schrijver maar een acteur. In het VPRO programma OVT van afgelopen zondag werd deze naam voortdurend uitgesproken als 'Charleston Heston', alsof hij de uitvinder van die dans is!
Ach, bij de VPRO werken ook maar gewoon mensen, maar ze hadden beter moeten weten.

Het boek van Heston is binnen 24 uur na zijn overlijden voor een fraai bedrag verkocht op eBay.... Ik was er wel bij maar hield mij afzijdig. En heb er geen spijt van.

Dood is dood. Toch?

Ongelezen boeken

Help Indre, een 4-dejaars student Grafisch Ontwerpen aan de ArtEZ Arnhem met haar onderzoek over ongelezen boeken door haar korte vragenlijst in te vullen!

Levensbericht

Tsja, zou Martin Bril zeggen wanneer er weer eens een lange stilte is gevallen.

Maar ik leef nog. En schrijf ook niet van die korte zinnen. Doorgaans. Tenminste.
Tis gewoon te druk hier met werk. En daarnaast met nadenken over hoe het nu wérkelijk zit met de islamisering van Nederland. Ik verzamel feiten want ik geloof in feiten, niet in meningen.

Geen blog zonder illustratie, vandaag kies ik voor Goethe. Omdat ik behoefte heb aan een wijze man, eentje die über alles aus stijgt.


Zo iemand als Goethe zouden we hier in de regering moeten hebben, maar helaas, het zijn Balkenende en andere kortzichtige bange christenen en machtsgeile PvdA-ers die hier pappen en nathouden. Ik had in de achttiende/negentiende eeuw moeten leven.

Hè bah, is me toch weer een mening ontglipt. Moet je mee uitkijken tegenwoordig.