Overgewicht 2

Daar stonden we dan, op 24 augustus, voor de balie van Alitalia op het vliegveld Leonardo da Vinci in Rome, met 3 koffers en de nodige handbagage.
Het meisje dat onze bagage moest inchecken schudde haar hoofd, terwijl ze haar best deed om zowel vriendelijk als trouw aan de voorschriften te blijven. Zestig kilo, 20 kilo te veel! Tja, op de boot waren we toen het op inpakken aankwam al een beetje paniekerig geraakt. We hadden onze souvenirs plus 2 flessen belastingvrije koffielikeur, 2 sloffen Turkse Lucky Strike (à € 12,50 in plaats van € 40,00 in Nederland), de 11 door mij onderweg aangeschafte boeken en dan nog twee loodzware ijzeren beelden van Griekse goden. Hoe kregen we dat alles mee? Ondanks de ruimte die ik bij de heenreis in mijn grote koffer had vrijgelaten, zouden we nooit alles in kunnen pakken.
Op de valreep zijn we dus maar in Napels de stad in gelopen om een koffer erbij te kopen. De temperatuur wees 39 graden Celcius en we konden geen stap verzetten zonder dat het zweet ons over de ruggen gutste. Gelukkig regelde de voorzienigheid dat we op 250 meter van het schip een geschikte koffer vonden voor een tientje en, nadat ik mijn laatste boek -- 1,77 kilo -- in een boekhandel tegenover de oude stadspoort had gekocht en in de lege koffer gedaan, zegen we blij op een terrasje onder een parasol neer. Een klein flesje koude witte wijn kostte maar 3 euro en werd snel geledigd. P. hield het bij een capucchino. Maar ik wijd uit, terug naar de luchthaven.

Het meisje in haar groene uniform suggereerde dat we wat zouden overhevelen van ruim- naar handbagage, wat we deden. Met de waarschuwing dat we mogelijk dáár nog problemen mee zouden krijgen. Toen was het nog 54 kilo op de band. Ze schudde haar hoofd, lachte heel lief en zei dat als we er in slaagden om er 50 van te maken, ze het zonder verdere problemen zou inchecken. Dus maakten we wéér 3 koffers en 2 stuks handbagage open, schikten en propten maar toen we even later de opnieuw herpakte koffers op de weegband hesen bleef de teller staan op 49,9 kilo. We mochten door!

Na een vertraging in het vliegtuig van anderhalf uur (de remmen deden het niet en we moesten in een ander vliegtuig overstappen -- evenals de bagage in het ruim natuurlijk --) en een vertraging bij de NS van een uur kwamen we met uitgerekte armen in het begin van de avond in Zwolle aan. Doodmoe, maar gelukkig, en we verzuchtten dat we dit nooit meer zouden doen: flessen drank en boeken kopen op vakantie!



P.S.: op de foto's de boeken en de beelden, plus de vaas die ik nog vergeten was te noemen. Allemaal spullen die je alleen ter plaatse in het buitenland kunt kopen!