Foto's van boekenkasten

Naast de blog die Marco en ondergetekende hebben met foto's van boekenkasten, bestaat sinds een aantal maanden de website van Kim Heijdenrijk. Het leuke van haar blog (naast haar fantastische boeken-website kimbookto) is dat ze veel internationale bijdragen heeft. En niet alleen van die strakke kasten met mooi gerangschikte boeken maar ook de meest chaotische verzamelingen. Echt een site die elke boekengek(kin) regelmatig moet checken, en beter nog: er aan bijdragen.
Eén minpuntje wat mij betreft, of suggestie aan Kim: ik ben zo ontzettend nieuwsgierig naar nóg meer informatie over de afgebeelde foto's: welke boeken staan daar, hoeveel, waarom? En wat is het lievelingsonderwerp van de verzamelaar?
Grijp naar je digitale camera, maak een paar foto's en stuur ze aan Kim. Het is maar een kleine moeite maar dan ben jij ook world famous for 15 minutes..!

Uit de wereld van Boudewijn Büch en Boekengek (1)

Onlangs werd ik de bijzonder gelukkige eigenaar van opnamen van alle uitzendingen van de serie De Wereld van Boudewijn Büch, die van 1988 tot en met 2001 op de Nederlandse televisie werd uitgezonden. De reeks werd zeer goed bekeken (hij liep niet voor niets 14 jaar lang), alleen heb ik zelf er destijds nauwelijks iets van gezien. De laatste weken ben ik bezig die schade in te halen en ik kan nauwelijks uitdrukken hoe bijzonder het is om als hardcore Büchfan veelal voor het eerst afleveringen van "De Wereld van Boudewijn Büch" te zien.

Sinds 2002 ben ik -- regelmatige lezers van deze weblog zullen dat weten -- een verwoed verzamelaar van Büchiana geworden en ik heb inmiddels heel wat boeken, meubels en memorabilia van Büch in mijn huis staan. Van vele voorwerpen heb ik wel een clou waar het op slaat, maar door de nu bekeken TV-uitzendingen ontstaat er een soort omgekeerde archeologie: ik bezat de voorwerpen al maar ontdek nu de herkomst en de context!
De komende tijd tref je hier wat van die opgravingen aan.
(Het kost veel tijd om het samen te stellen, dus hebt geduld.)

Vandaag: Thomas Edison
In januari 1995 gaat BB op speurtocht naar de wereld van Thomas Alva Edison, de uitvinder van o.a. de gloeilamp en de grammofoon. Zo komt hij in Milan, Ohio, de geboorteplaats van Edison. (De uitzending was op zaterdag 28 oktober 1995.) Boudewijn komt een politieman tegen die nieuwsgierig is naar het camera-team, ziet op de mouw van de man een mooi embleem en zegt dat hij er ook een wil hebben.

De politieman glimlacht en rijdt verder, het opname team gaat door en (veel) later komt de man terug, mét een insigne voor Boudewijn!






Toen ik dit zag wist ik het. BB is er in Nederland helemaal niet mee gaan lopen; hij zette het met allerlei andere aangeschafte souvenirs over Edison in een pronkkast. Een kast die sinds april dit jaar in mijn huis staat, en daar heb ik het vandaag, op een fraaie najaarsdag, voor de lezers van deze blog uitgehaald!

Overgewicht 2

Daar stonden we dan, op 24 augustus, voor de balie van Alitalia op het vliegveld Leonardo da Vinci in Rome, met 3 koffers en de nodige handbagage.
Het meisje dat onze bagage moest inchecken schudde haar hoofd, terwijl ze haar best deed om zowel vriendelijk als trouw aan de voorschriften te blijven. Zestig kilo, 20 kilo te veel! Tja, op de boot waren we toen het op inpakken aankwam al een beetje paniekerig geraakt. We hadden onze souvenirs plus 2 flessen belastingvrije koffielikeur, 2 sloffen Turkse Lucky Strike (à € 12,50 in plaats van € 40,00 in Nederland), de 11 door mij onderweg aangeschafte boeken en dan nog twee loodzware ijzeren beelden van Griekse goden. Hoe kregen we dat alles mee? Ondanks de ruimte die ik bij de heenreis in mijn grote koffer had vrijgelaten, zouden we nooit alles in kunnen pakken.
Op de valreep zijn we dus maar in Napels de stad in gelopen om een koffer erbij te kopen. De temperatuur wees 39 graden Celcius en we konden geen stap verzetten zonder dat het zweet ons over de ruggen gutste. Gelukkig regelde de voorzienigheid dat we op 250 meter van het schip een geschikte koffer vonden voor een tientje en, nadat ik mijn laatste boek -- 1,77 kilo -- in een boekhandel tegenover de oude stadspoort had gekocht en in de lege koffer gedaan, zegen we blij op een terrasje onder een parasol neer. Een klein flesje koude witte wijn kostte maar 3 euro en werd snel geledigd. P. hield het bij een capucchino. Maar ik wijd uit, terug naar de luchthaven.

Het meisje in haar groene uniform suggereerde dat we wat zouden overhevelen van ruim- naar handbagage, wat we deden. Met de waarschuwing dat we mogelijk dáár nog problemen mee zouden krijgen. Toen was het nog 54 kilo op de band. Ze schudde haar hoofd, lachte heel lief en zei dat als we er in slaagden om er 50 van te maken, ze het zonder verdere problemen zou inchecken. Dus maakten we wéér 3 koffers en 2 stuks handbagage open, schikten en propten maar toen we even later de opnieuw herpakte koffers op de weegband hesen bleef de teller staan op 49,9 kilo. We mochten door!

Na een vertraging in het vliegtuig van anderhalf uur (de remmen deden het niet en we moesten in een ander vliegtuig overstappen -- evenals de bagage in het ruim natuurlijk --) en een vertraging bij de NS van een uur kwamen we met uitgerekte armen in het begin van de avond in Zwolle aan. Doodmoe, maar gelukkig, en we verzuchtten dat we dit nooit meer zouden doen: flessen drank en boeken kopen op vakantie!



P.S.: op de foto's de boeken en de beelden, plus de vaas die ik nog vergeten was te noemen. Allemaal spullen die je alleen ter plaatse in het buitenland kunt kopen!

Overgewicht

Morgen op deze plek: Overgewicht.