Weer een stukje van Boudewijn

Ik lees opnieuw Eenzaam, het tweede eilandenboek van Boudewijn Büch uit 1992. In het hoofdstuk Het vuurtorengevoel beschrijft hij op de vertrouwde en van veel bronnen voorziene wijze over zijn zoektocht naar eenzame vuurtorentjes. Vooral die van Kaap Hoorn Eiland bij Vuurland zou hij graag eens willen zien.
Op bladzijde 176 gaat het zo:

Een paar maanden na mijn eerste, mislukte Vuurlandse missie scharrelde ik op het Caribische Trinidad rond. In een boekhandel stond een man druk Engels te praten met een onmiskenbaar Trinidadse tongval. Uit het afgeluisterde gesprek begreep ik dat de man een plaatselijke beroemdheid moest zijn, dat hij al twee zeezeilersboeken geschreven had en dat hij nu zijn derde, in eigen beheer uitgegeven, boek aan de boekhandel wilde slijten. Toen de man de winkel verlaten had -- hij was er in geslaagd tien exemplaren in commissie achter te laten — vroeg ik de boekverkoper of ik even een blik mocht slaan in het kersvers gebrachte boek. De schrijver heette Harold La Borde en zijn werkje (drieënzeventig bladzijden dun, met gruwzaam proza gevuld en met nog slechtere foto's geïllustreerd) was Lonely oceans south. A voyage to Cape Horn (1989) getiteld. Harold La Borde zegt zelf in het boekje -- dat ik natuurlijk kocht -- dat hij de eerste Trinidad-and-Tobagian is die om Kaap Hoorn zeilde [...] en toen ik mij La Bordes gezeil realiseerde, stormde ik naar buiten.

'Meneer La Borde, hoe ziet de vuurtoren op Kaap Hoorn eruit?' had ik hem willen vragen, maar de zeiler was in de drukte van de Trinidadse hoofdstad Port-of-Spain verdwenen. Op de foto's in zijn boekje valt ondertussen geen lichtbaken of vuurtoren te bespeuren.

Harold La Borde......., ergens begon zachtjes een belletje te rinkelen. Die naam heb ik ooit eens op mijn toetsenbord getypt, het is vreemd, maar zoiets kun je je herinneren. Ik startte de database van mijn boeken op, sorteerde op auteur en daar vond ik de titel Lonely Oceans South: gekocht op 26 augustus 2006 van een bekende verzamelaar en ja, het was 'm, het boek dat BB op Trinidad & Tobago gekocht had, voor 40 Trinidad-dollars, zo blijkt uit een potloodprijsje in het boek.
Aan de binnenzijde van het omslag staat een kleine aantekening in het mij zo vertrouwde handschrift:


Met andere woorden: Port of Spain (de hoofdstad van Trinidad & Tobago) 2 april 1990...
Op het moment dat ik deze ontdekking doe gaat echt álles in mij stromen: herkenning, blijdschap, euforie, opwinding, literatuur die tot leven komt, en ga zo maar door. Ik heb wéér een klein stukje van Boudewijn Büch te pakken en opnieuw een bewijs dat BB in zijn non-fictie werk buitengewoon trouw was aan de waarheid.
Hoe meer ik bezit van Boudewijn, hoe groter mijn bewondering of fascinatie wordt.
Ik ben een gelukkig boekenmens.