Boeken met getallen

Onzinnig lijstjes kunnen zo leuk zijn! Vooral als het regent. Met de database erbij waarin mijn boeken staan, was het een simpel werkje om de volgende lijst samen te stellen:

• Het eerste onderzoek van Maigret (Simenon)
• Twee negerpopjes (het boekenweekgeschenk uit 1949 van Clare Lennart)
• Drie toespraken (Gerard Reve)
• Vier pleidooien (ook van Gerard Reve, net als De vierde man)
• Vijf vadem diep (Simon Vestdijk; vijf is populair, ik heb ook De vijfde berg van Paulo Coelho, De vijfde deur Eugene van Herpen, samensteller, en De vijfde vrouw van Henning Mankell-- gek woord eigenlijk: vijf)
• Zes dagen (door Pietro Aretino, pas verschenen)
• De zeven dagen der schepping (van Vladimir Maksimov; ook mooi is de titel Zeven brieven van een lokalo van de Utrechter Tommie Hendriks)
• 8 en 9: hoe ik ook zoek: niets te vinden in mijn biep!
  Maar met een beetje vals spelen: Eight great American rail journeys, a travel guide (door Karen Ivory) Echter: negen, nine, neun, neuf, nove - niets te vinden!
  
• Tien verhalen (Anthonie Donker, 1953) of deze: Tien vrolijke verhalen (Gerard Reve)
• Elf minuten (Paula Coelho, een zeer fraaie roman, zeker het beste uit deze rij)

Ook een aardig lijstje, maar nu met arabisch geschreven getallen, is het volgende:

• 10 jaar Circus Rens 1978-1997, jubileumboek (van een voormalig kroegeigenaar)
• 100 Wereldwonderen (Manfred Leider)
  
• 1000 Nudes (Uwe Scheid Collection)
• 10.000 Leagues over the sea (William Albert Robinson)
• 20.000 Mijlen onder de zee (Jules Verne)
• the 200 Millionnaire (Weston Martyr: Baas boven baas!)

Natuurlijk zijn er zat boeken die beginnen met acht of negen, maar om daar nu speciaal voor naar de boekhandel te gaan....
Leestip: De macht van het getal, Dudley Sackett (Wereld der Wetenschap, 1966)

AFTH

Ik hoor een interview op de radio met de 'schrijver' A.F.T.H. van der Heijden. Heeft iemand ooit met plezier een boek van hem gelezen? Daar ben ik heel benieuwd naar.

Omgevallen boekenkast

Menige vrouw zou zich nimmer aan overspel hebben gewaagd als de rijkelijke mogelijkheden daarvan haar niet waren geopenbaard door een boek.

"Jarenlang heb ik de gewoonte gehad aantekeningen te maken op losse papiertjes, die ik dan in het boek schreef dat ik toevallig aan het lezen was. Toen het nu op een nacht gebeurde dat ik door ontroering overmand met een onbeheerste beweging een van mijn topzwaar geworden boekenkasten omverstootte, zodat de inhoud zich verspreidde tot in alle hoeken van de kamer, kwamen daarbij uit diverse boeken enkele van die voor het meerendeel allang vergeten schrifturen te voorschijn."

Zo begint Hans van Straten zijn boek De omgevallen boekenkast (Privé domein 133, verschenen in 1988). Na het zorgvuldig leegschudden van al die boeken kwamen ten slotte 600 papiertjes aan het licht, die in dit boek zijn afgedrukt.
Vandaag kreeg ik De omgevallen boekenkast dat 370 pagina's telt met spreuken (zoals boven) en heel veel andere (en andersoortige) korte stukjes toegestuurd. Werkelijk een fundgrabe voor elke boekengek!
Al lijkt mij een omgevallen boekenkast --met de verhuizing in zicht-- eerder een rampscenario dan een inspiratiebron. Maar ik stop dan ook niet zo veel papiertjes (behalve bladwijzers dan) in mijn boeken. Ik ben benieuwd of er boekengekken zijn die dit wél doen en waarover ze dan gaan.

Om het jubileum van de jarige Volkskrant (25.000-ste nummer vandaag) kracht bij te zetten citeer ik nog de volgende fraaie zin (waar ik mij wel in kan vinden):

Communiceren is voor een journalist een levensbehoefte. Geen ambacht kent zoveel kletsmeiers, roddelkousen en kroegpraters.

Een heftige leeservaring

Gisteren heb ik een boek gelezen dat me nog lang bij zal blijven. Het is het dagboek over 1976 van Mensje van Keulen dat onder de titel Alle dagen laat onlangs verschenen is. Ik moet er meteen bijzeggen dat ik om een of andere reden nog nooit iets van haar gelezen had, terwijl ze toch al 34 jaar boeken schrijft...
Alle dagen laat werd door NRC Handelsblad de hemel in geprezen en dat was voor mij aanleiding het boek te kopen (het is overigens fraai gebonden en voorzien van mooie foto's). Een vrouw van bijna 30 beschrijft haar ruzie-huwelijk met een vent die vreemgaat, waarop zij uiteindelijk ("Ik denk de hele dag aan neuken") ook maar vreemdgaat, met de klusjesman. De titel van het boek is niet toevallig: in de Amsterdamse kringen van schrijvers en uitgevers waarin Mensje verkeert, wordt het bijna elke nacht bijna ochtend voor ze, vaak dronken, het bed instapt. Bij het lezen van de enorme hoeveelheden drank die in het boek genuttigd wordt, krijg je bijna plaatsvervangende hoofdpijn! De emoties in haar leven krijgen volop de ruimte in dit dagboek, eerlijk beschrijft ze haar onzekerheden en twijfels en vertelt ze wat ze meemaakt met haar echtgenoot, vrienden en schrijvers als Gerrit Komrij en Hans Warren.

(foto uit het boek)

Het leven van één man loopt als een rode draad door het dagboek. Robert Loesberg, een jonge schrijver met akelig moeilijke karaktertrekken, verliest op 4 mei 1976 de vrouw waarmee hij over een week zou trouwen bij het treinongeluk in Schiedam. Hier kreeg ik het zelf bijna te kwaad. Ik herinner me die dag als van gisteren. Ik zat op school in Vlaardingen toen het nieuws kwam... Drie treinen op elkaar gereden, in de eerste wagon van de sprinter vielen 24 doden. Mijn klasseleraar kwam maar niet opdagen, die dag. De leraar Frans wel, uren te laat. Huilend vertelde hij dat de bewuste leraar, een vriend waarmee hij vaak samen reisde, onder de doden was... Datzelfde jaar en het jaar daarop zouden nog 3 klasgenoten van mij bij verschillende treinongelukken --allemaal op de lijn Vlaardingen-Hoek van Holland-- omkomen. Ik ging gebroken van de Vlaardingse school af.
Met Loesberg ging het intussen steeds slechter: in 1990 stierf hij, 46 jaar jong.
Alle dagen laat is een buitengewoon authentiek boek; je leest het in één adem uit.

Wat ben ik blij dat inmiddels de anti-depressiva zijn uitgevonden...

Yep ik leef nog

Wat voel ik me schuldig: te weten dat mijn blog door veel mensen regelmatig wordt aangeklikt en dan ik, die maar niks nieuws schrijft. Voor velen is het nu vakantie maar helaas voor mij niet: ik ben druk bezig met al het gedoe rondom het verhuizen en de financiële afwikkeling van de hypotheek. Ik wou er maar niet over uitweiden, maar de ABN AMRO is als hypotheekverstrekker beslist geen aanbevolen partner. Ik zou er zo langzamerhand een roman over kunnen schrijven, maar gelukkig heeft Franz Kafka dat al gedaan. Dit alles houdt me zo veel bezig dat ik er niet toe kom om weer eens wat boekigs te doen hiero.
Terwijl er genoeg gebeurt: de boeken stromen binnen, vooral uit de bibliotheek van Boudy Büch. Het komt wel weer goed, maar ff geduld dus....