Vandaag, je kon het niet missen, is Joop Doderer overleden. Voor heel veel mensen van mijn generatie was Swiebertje een begrip. Thuis hadden wij in de jaren zestig en zeventig nog geen televisie. Dat was een beetje om religieuze redenen maar vooral omdat mijn ouders van mening waren dat het beter voor de ontwikkeling van kinderen was als ze spelletjes met elkaar deden of boeken lazen. (In het onderwijs moet spelletjes-doen, ofwel normaal sociaal gedrag, nu aangeleerd worden op de basisschool, met als gevolg dat taal en rekenen er bij in schieten en boeken lezen: ach, laat maar zitten.) Mijn jongere zusje en ik wilden toch wel erg graag Swiebertje zien in 1972. Op vrijdagmiddag mochten we daarom bij een alleenstaande vrouw in de buurt, die over een zwartwit televisietoestel beschikte, televisie kijken. Deze vrouw --ze heette Riek-- was gehandicapt, zat in een rolstoel en had een aangepast huis (dat was toen iets héél bijzonders). Van die middagen herinner ik me (ik was een jaar of 12, 13) behalve het plezier van Swiebertje vooral de vage geur van urine (Tena-lady moest nog uitgevonden worden, ik neem nu aan dat men het met primitievere middelen als luiers en doekjes moest stellen).
Terug naar Swiebertje. Ik heb er denk ik 2 dingen aan overgehouden: de herkenning dat vrijbuiterig gedrag ook gewaardeerd kan worden (Swiebertje) en dat verzamelen leuk is (Malle Pietje). O ja, en iets dat niet zo leuk is: koffie drinken bij Juffrouw Saartje aan tafel, met een stijve burgemeester, dat vond ik maar niks.
Joop Doderer werd geboren op 28 augustus 1921, op de dag af 172 jaar na de geboorte van de grote dichter Goethe. Daarmee is hij net als ik -en Goethe- een Maagd. Lijkt me geen slecht gesternte, dus!
1 opmerking:
Swieb, Doderen kan niet
Een reactie posten