Een jaar na Droppie

Precies een jaar geleden schreef ik op mijn toenmalige website:

"Vandaag, op 29 september 2004, kwam ik om kwart voor zeven thuis na een rotdag op het werk. Ik was laat thuis. In de keuken pakte ik een zakje Whiskas en liep er mee naar boven.
Droppie was doof de laatste tijd. Toen ze dat nog niet was, stond ze als ik huiskwam boven aan de trap te miauwen voor eten, en de laatste tijd uit gewoonte of omdat ze me niet kon horen thuiskomen, al vanaf een uur of zes.
Maar vandaag lag ze wel héél rustig op haar plekje achter de printer. Ik strekte mijn hand uit om haar te aaien en te wekken voor het eten, en toen voelde ik het meteen: Droppie was dood!"

Ik moet er al een paar dagen aan terug denken; het lijkt al weer zo lang geleden! Mijn leven is enorm veranderd sindsdien, als poes Droppie nu nog geleefd had, had ze het misschien niet zo fijn gevonden dat er heel veel boeken bij gekomen zijn, dus minder plekjes voor haar. En dat de hond van P. hier vaak rond struint.
Haar eerste sterfdag valt samen met de 85ste verjaardag van mijn vader; dat maakt deze dag toch wel weer tot een mooi feit. Mijn vader is still going strong; nog erg actief in het leven, heeft een vriendin, rijdt tot schrik van zijn kinderen nog dagelijks over de snelweg en gaat het zaterdag met alle kinderen en aanhang vieren.
Met deze virtuele knipoog naar een kat-uit-duizenden en het vooruitzicht van een (om meerdere redenen) druk weekend duik ik weer een paar dagen onder.

Herfst

Ergens in september begint alles (tijdelijk) een beetje in te kakken. Velen sluiten zich enigszins op en koesteren de herinneringen aan de voorbije zomer. Er is tijd en gewenning nodig om de komende herfst in te gaan. Op blog-gebied blijkt dat uit het feit dat er maar flauwtjes gelezen en gereageerd word. Ik heb er zelf ook last van. Aan het weer ligt het niet, we hebben de mooiste nazomer sinds jaren, het moet iets anders zijn: misschien dat dreigende gevoel dat we straks weer in het donker naar ons werk moeten of in het donker de weg naar huis moeten vinden. Het is een periode van overgang, want zodra de herfst naar de winter gaat, de temperaturen buiten richting tien graden, dan raken we er aan gewend en maken we ons op voor een andere periode. Voor hyper-gevoelige mensen (zoals ik) zijn dat lastige perioden. Ik moet me echt aanzetten tot relativeren en wennen kost me heel moeite. Maar hoe ouder ik word, des te gemakkelijker gaat het me af. Daarom kan ik me nu veel minder zorgen maken over de wisseling der seizoenen dan toen ik 30 was.
Na deze persoonlijke ontboezemingen is het tijd voor een paar titeltjes, dacht ik zo. Afgelopen week heb ik het boek Sebalds Reizen gelezen van Caroline Hanken, Leuk vlot geschreven boek over het leven van zeemannen in de 17e eeuw. Gisteren ben ik begonnen aan Kauffmann's boek De donkere kamer van Longwood, over de 6 jaar die Napoleon in verbanning op het eiland St. Helena doorbracht. Het is buitengewoon plezierig lezen: zijn stijl is intensief, pathetisch, maar ook scherp, relativerend en historisch.
Mijn lees-achterstand is immer groeiende: de afgelopen 2 weken heb ik méér dan 2 boeken per dag gekocht en aangezien ik niet meer dan 2 per week kan lezen, enfin, je snapt het wel...
Een computer-crash bij P. hield me het afgelopen weekend bezig. Helaas was er niets meer te redden en moest de schijf opnieuw geformatteerd worden. Alles kwijt: de mails, de foto's, de brieven....
Daarom maar even een wijze raad: maak back-ups, nu!

Een tijdperk is voorbij

Vandaag, je kon het niet missen, is Joop Doderer overleden. Voor heel veel mensen van mijn generatie was Swiebertje een begrip. Thuis hadden wij in de jaren zestig en zeventig nog geen televisie. Dat was een beetje om religieuze redenen maar vooral omdat mijn ouders van mening waren dat het beter voor de ontwikkeling van kinderen was als ze spelletjes met elkaar deden of boeken lazen. (In het onderwijs moet spelletjes-doen, ofwel normaal sociaal gedrag, nu aangeleerd worden op de basisschool, met als gevolg dat taal en rekenen er bij in schieten en boeken lezen: ach, laat maar zitten.) Mijn jongere zusje en ik wilden toch wel erg graag Swiebertje zien in 1972. Op vrijdagmiddag mochten we daarom bij een alleenstaande vrouw in de buurt, die over een zwartwit televisietoestel beschikte, televisie kijken. Deze vrouw --ze heette Riek-- was gehandicapt, zat in een rolstoel en had een aangepast huis (dat was toen iets héél bijzonders). Van die middagen herinner ik me (ik was een jaar of 12, 13) behalve het plezier van Swiebertje vooral de vage geur van urine (Tena-lady moest nog uitgevonden worden, ik neem nu aan dat men het met primitievere middelen als luiers en doekjes moest stellen).
Terug naar Swiebertje. Ik heb er denk ik 2 dingen aan overgehouden: de herkenning dat vrijbuiterig gedrag ook gewaardeerd kan worden (Swiebertje) en dat verzamelen leuk is (Malle Pietje). O ja, en iets dat niet zo leuk is: koffie drinken bij Juffrouw Saartje aan tafel, met een stijve burgemeester, dat vond ik maar niks.
Joop Doderer werd geboren op 28 augustus 1921, op de dag af 172 jaar na de geboorte van de grote dichter Goethe. Daarmee is hij net als ik -en Goethe- een Maagd. Lijkt me geen slecht gesternte, dus!

Eindelijk 'het zoet'

Na het zuur is dan nu, met de presentatie van de miljoenennota, het moment aangebroken dat we van het zoet kunnen gaan genieten. Ik ben zeer benieuwd: een paar jaar geleden had ik een particuliere ziektekostenverzekering en daar betaalde ik toen --geloof ik-- zo'n 600 euro per jaar voor. Omdat ik als ondernemer te weinig verdiende ben ik daar uitgeknikkerd en moest ik het ziekenfonds in. Dat kostte me vervolgens ongeveer 900 euro per jaar (let wel: dat was omdat ik te weinig verdiende - daarom moest ik meer gaan betalen). Nu ga ik met de nieuwe zoete plannetjes van Balkenende 2900 euro per jaar betalen waarvan ik dan via de Zorgtoeslag (vandaag het aanvraagformulier ontvangen) pakweg 500 terug kan krijgen.
Dit is een blog over boeken, ik weet dat politiek niet zo past in deze weblog, maar sommige dingen zijn zo grof dat je er wel een boek over zou kunnen schrijven, een soort Kafka-roman neem ik aan, en dan gelooft nog niemand je. Welnu: het zoet is aangebroken maar ook het Tweede Kafka-tijdperk.
Het is maar het beste dat ik me vasthoud aan het zoete van mezelf; dat bestaat niet alleen uit mijn voorliefde voor chocoladerepen, hagelslag op brood en een likeurtje na het eten, maar ik heb het ook in mijn familienaam. Hoewel dat een hard gelag zal zijn: de geur van Jan-Peter's zweetsokken dringt namelijk in mijn neus.

Jarig

Vreemd, dat mijn vorige post, van 13 september er niet door is gekomen. Ik moest hem vandaag voor de 2e keer publiceren.
Mijn verjaardag is helemaal goed: Paula kwam me vandaag verrassen met een compleet uitgeprint en ingebonden boek van al mijn blogs sinds 13 april. Ontzettend lief van haar! Voor mij was het een heel lief kado, veel leuker dan bij voorbeeld een in de winkel gekocht boek. (De vraag: 'wat wil Martin hebben hebben voor zijn verjaardag?' was vroeger altijd erg gemakkelijk te bantwoorden. Doe maar een boek of een boekenbon!) Maar dit kado is heel speciaal en persoonlijk.
En nu gaan we lekker eten!

Andy Warhol Revisited

"Pittsburgh, 19 april [1998]

Naar het Andy Warhol Museum (117 Sandunsky Street) [...] Ik koop in de museumwinkel leuke dingen. Bijvoorbeeld een gesigneerd exemplaar van het fotoboek van Billy Name (een Factory-lid) en de eerste, gebonden druk van The philosophy of Andy Warhol (hoe dat er nog kan zijn, is mij een raadsel). We draaien nog bijna twee uur werk van Andy Warhol in het museum. Ik geniet."

(Boudewijn Büch in : Een boekenkast op reis, pag. 141)

Op 1 september kwam een bevriende antiquaar bij mij in de winkel (ik heb een winkel in het centrum van Utrecht die overigens niets - of niet echt - met boeken van doen heeft). Hij weet dat ik Warhol- en Büch-fan ben. Met een achteloos gebaar zwiepte hij een gebonden boek op de toonbank. 'Heb je deze al? Ik kwam het tegen in een antiquariaat in *** maar heb er zelf eigenlijk niets aan. Is het wat voor jou? Het schijnt uit zijn nalatenschap te komen."
Mijn adem stokt. Ik kijk nauwelijks naar de titel of het boek zelf maar sla het open op de franse titel. Daar zie ik het staan:

'Kun jij beoordelen of dit van Büch is', vraagt hij nog, maar zijn stem lijkt van ver te komen, ik hoor het nauwelijks meer. Ik had Büch's handschrift en wijze van dateren natuurlijk direct herkend. De deal was meteen gesloten; hij verkocht het me voor een belachelijk lage prijs, dezelfde prijs die hij zelf betaald had, zonder winst.

Ik publiceerde bovenstaand stukje in de 2e BB-Museum nieuwsbrief. Er kwamen leuke reacties op, maar ik werd daarna meteen weer behept met het Warhol virus: dat ik zelf Warhol dingen moest kopen (moest, hoor je me het zeggen? niks moet, maar ja, die drang he...). Aangezien echte Warhols niet binnen mijn budget passen, werd het een boek en postzegels. Bij De Slegte vond ik Warhols' Nudes, voor 14,90, een fraai werk met een overzicht van de naaktekeningen en zeefdrukken van de meester. De voorzijde van het boek heeft een vrouwelijk model als afbeelding, de achterzijde een mannelijk -- dat is een commerciële keuze neem ik aan; vrouwelijk naakt verkoopt nu eenmaal beter dan mannelijk.
Op eBay kocht ik een compleet vel met postzegels van Andy, een recente uitgave van de US Post (2001). Het is een fraaie sheet geworden en helemaal in de geest van Warhol. De uitgever en copyright-houder is dan ook de Andy Warhol Foundation. De eerstedag-envelop die bij deze uitgifte hoorde, met een fraaie 22 karaat gouden stempeling, heb ik bij een andere aanbieder gekocht. Uit de beschrijving: Up for auction is a 22k gold fdc stamp dated 2002. Canceled on the first day of issue from the U.S. Post Office and complete with a 22K gold foiled replica of the original stamp. Deze moet nog binnen komen...
Hieronder het Warhol-sheet.

Tot zover Warhol. Morgen, 14 september is een belangrijke dag, namelijk de 236-ste geboortedag van Freiherr Alexander von Humboldt, de lievelings-ontdekkingsreiziger van Boudewijn Büch. Toevallig (is het echt toeval?) kreeg ik vandaag een grote doos binnen uit Duitsland met boeken van AvH en andere leuke dingen. Daarover morgen hopelijk meer.
En overmorgen, de 15e, schrijven wij de 115e geboortedag van Agathie Christie -- en laat dat nu net toevallig ook mijn eigen verjaardag zijn!

Uitgeteld

Ik denk dat het het 'kritische PvdA-lid' was in de uitzendingen van Koot & Bie die het prachtige apeschape, hompeschompe in de taal introduceerde. Welnu, ik heb me de afgelopen weken werkelijk het apeschape hompeschompe gewerkt -- en nu weet je ook meteen wat deze uitdrukking betekent. De drukte op mijn werk was een verrassing en enerzijds aangenaam (dat betekent namelijk eindelijk weer verdienen na tijden van malaise) maar anderzijds vergt het het uiterste van mijn lichaam. En geest. Want de weinige tijd die ik vrij ben wil ik natuurlijk graag besteden aan de boeken, het Museum & mijn lief. Maar als ik zo moe ben van de hele dag rennen komt er 's avonds niks meer van schrijven op de blog, en het werken aan het Museum gaat nu een b-e-e-t-j-e langzaam.
Gisteren had ik graag bij de opening van de Boudewijn Büch brug in Almere aanwezig geweest. Ik had me aangemeld, zelfs een paar afspraken met mensen uit het Büchwereldje gemaakt om hen daar te ontmoeten, op de zaak extra personeel ingehuurd om dit mogelijk te maken.... maar helaas, de drukte was zo groot dat ik het niet kon maken de winkel alleen aan het personeel over te laten. Om half zeven was ik uitgeteld, in twee betekenissen, na een bijna twaalfurige werkdag.

Vandaag even 'rustig' aan gedaan. Een uurtje de hete drukke stad in gegaan op Büch-jacht, maar niks gevonden. In de openbare bibliotheek een paar artikelen gekopieerd (2 jaar geleden kostte dat 5 cent per kopie, nu 10 cent). Vroeger was de OB op alle verdiepingen gevuld met boeken. Tegenwoordig zijn het vooral lege ruimten met veel zitjes, computerwerkplekken en informatiebalies. Ik schat dat 75% van het vroegere boekenbezit verdwenen is en vervangen door bovengenoemde zitjes en rekken vol met educatief materiaal voor allochtonen, boeken in het Turks en Arabisch, en video's en dvd's die je ook gewoon in de videotheek kunt huren. Van een bibliotheek als verzamelplaats van boeken is echt geen sprake meer. Deze instelling heeft precies 2 (twee!) Nederlandstalige encyclopdieën in bezit, de WP van 1991 en een Oosthoek. Daarnaast de Britannica, een Larousse en de Brockhaus. That's it! Ik wil niet zeuren, maar thuis heb ik meer naslagwerken dan de Openbare Bibliotheek van de 4e stad van Nederland. Maar ja, ik heb dan ook geen ruimte hoeven maken voor romans in het Turks en Arabisch.
Ik word derhalve nogal treurig van openbare bibliotheken, een treurigheid die gelijk opgaat met recente ervaringen in musea waar het beleid is om steeds MINDER voorwerpen ten toon te stellen in steeds GROTERE zwartgeverfde ruimten met betonnen muren. Een enkele keer pakt dat goed uit, bijvoorbeeld in het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden dat ik afgelopen maand twee keer bezocht heb (al hoewel ik als slechtziende nog steeds niet gecharmeerd ben van de donkerte) maar waar voor weetgierige bezoekers echt genoeg te beleven valt. Slechtere voorbeelden zijn Het Catharijneconvent, het Universiteitsmuseum en het Centraal Museum, alle in Utrecht. Allemaal recent verbouwd door architecten met bovenmatige interesse voor beton en glas, zwart geverfde muren, donkere ruimten en zo weinig mogelijk voorwerpen. (Waarschijnlijk staat er ergens in een management-boek: 'minder is meer' en daar klampen ze zich aan vast.) Ik sta niet alleen in mijn opvatting: Boudewijn Büch dacht er ook zo over en hij was een expert op museum-gebied. Voor het najaar heb ik een bezoek gepland aan het koloniaal museum in Tervuren, België. Ik hoop dat de ontwerpers en architecten dat museum nog niet ontdekt hebben om hun grillige lusten op te botvieren....

huishoudelijke mededeling

Omdat ik iedere keer als ik iets op mijn weblog zet, ik meteen spam (reclame dus) bij de comments krijg (die ik vervolgens telkens moet verwijderen), moet je voortaan een extra woordje intypen als je reageert. Laat dat je er niet van weerhouden!

'Success for Dummies'

Vandaag mijn jaarlijkse bezoek aan het Boekenfestijn gebracht in de Utrechtse Jaarbeurs. Dit 4-daagse evenement in het najaar bezoek ik meestal op de zondagochtend vroeg, dan is er nog bijna niemand. Nu was het een half uur na opening al vet druk. Je pakt dar een trolley en loopt langs de tafels met tienduizenden boeken: ramsj en uitverkoop op alle gebieden. Ik had me voorgenomen het dit jaar héél netjes te houden (ik heb niet veel geld momenteel) en daar ben ik volgens mij wel in geslaagd. Hoewel de Jaarbeurs 5 minuten lopen is van mijn huis ben ik er toch maar op de fiets heen gegaan, die is namelijk voorzien van twee grote canvas fietstassen -- die ik voor de gelegenheid maar even eerst heb leeggemaakt.
Na twee uur was ik een kopje Capucchino en 12,7 kilo aan boeken zwaarder: 12 titels, 3719 bladzijden, voor bij elkaar slechts 91,39 euries.
Zoals altijd af en toe een baalmoment: dan zie je een vuistdik boek dat je onlangs voor 37 euro hebt aangeschaft voor 12,95 liggen (Harry Prick, het eerste deel van de Van Deyssel-biografie), deel 3 en 4 van het verzameld werk van Godfried Bomans -- ik had alleen deel 1 en 2, die kostten me in 1996 81 gulden per stuk (nu euro 12,95, maar ze waren in deplorabele staat, zonder stofomslag, dus heb ik ze laten liggen) en nog een aantal andere die ik meteen uit mijn geheugen verdrongen heb. Voortaan nog voorzichtiger zijn bij de aanschaf van recente boeken en beter inschatten of ze na 2 jaar in de ramsj terecht komen! Wat ik wel heb meegenomen waren:

• Geoffrey C. Ward, Ken Burns & Dayton Duncan: Mark Twain, an illustrated biography, 288 pag, 2001 (fraai boek over een heerlijke schrijver)
• Akke Van Der Meer (Editor) & Martine Both (Editor), Winkler Prins Millennium, 320 pag., 1999 (gek op naslagwerken, maar dat wist je al)
• Nathaniel Harris, De Wereld In Kaart Gebracht, 304 pag., 2003 (een erg mooi boek over de geschiedenis van de cartografie, met werkelijk zeer mooie illustraties!)
• Robert Cowart & Brian Knittel, Alles Over Microsoft Windows XP Home Edition, 1001 pag., 2003 (hoop dat ik dat kreng nu eens wat sneller krijg!)
• David Chandler, Dictionary of the Napoleonic Wars, 570 pag., 2001 (om mee te kunnen praten met Napoleon fans)
• Caroline Hanken, Sebalds reizen; Het verlangen van de zeeman in de zeventiende eeuw, 208 pag., 2001 (voor mijn maritieme bibliotheek)
• Dorling Kindersley Publishing, Eyewitness Activity Files Ancient Greece, 1999 (voor het plankje aparte & bijzondere boeken)
• Stephen J. Sansweet, Star Wars Scrapbook, 1998 (zelfde plankje, een te gek boek over het verzamelen van Star Wars memorabilia)
• Hans-Jürgen Döpp, The Erotic Museum in Berlin, 256 pag., 2000 (fraai plaatwerk, een mooie aanvulling op mijn collectie erotica. De illustratie hierbij toont 2 schilderijen van rond 1900 die een verborgen afbeelding hadden achter de oorspronkelijke -- een ongetwijfeld saai landschapje)
  

Voorts nog een nieuw Frans-Nederlands woordenboek met CD-rom, (mijn oude was aan vervanging toe) en een erg leuk boek over ***, wát vertel ik niet, want P. leest mee en het is een kadootje voor haar.
Tot slot een boekje dat maar 8,5 x 7 cm meet en dus door mij voortaan altijd in de broekzak meegedragen kan worden:

• Zig Ziglar, Success for Dummies, 128 pag., 2000

Als het nu niet lukt weet ik het ook niet meer!