Boeken op Reis

Ik ben een slechte reiziger. Al een week tevoren slaat de stress toe, merkbaar aan een gespannen buik en chaotische gedachten. Vergeet ik niks mee te nemen? Wordt er niet ingebroken tijdens mijn afwezigheid? Vergeet ik niet de gordijnen dicht te doen boven zodat de zon niet op mijn boekenkasten schijnt en de ruggen verbleekt? Heb ik alles op de zaak goed geregeld? Al mijn wachtwoorden en toegangscodes bij me? Komt er geen aanslag op een van de luchthavens waar ik zal zijn? Word ik ziek?
Mijn angsten zijn zeker niet uniek. Een van de beste dichters die Nederland rijk is, Ingmar Heytze, lijdt er ook aan. Bij hem is het zelfs zo ernstig dat een optreden in Amsterdam er niet in zit, omdat hij dan van Utrecht met de trein naar de hoofdstad moet. Dat heb ik niet, alhoewel ik het om andere redenen een verschrikking vind om naar Amsterdam te gaan....
Twee dagen tevoren wordt het reisgevoel anders; nu is er niet meer aan te ontkomen. Dan maak ik lijstjes en begin ik te ordenen. Eén dag tevoren (en dat is nu) treedt er een soort rust op; de lijstjes zijn er, de kleren liggen op stapeltjes, en zelfs de boekenkeuze is bijna klaar.
Het scheelt enorm dat we de idiote chartervluchten voor onze reis naar Rethymon op Kreta, Griekenland, hebben gelaten voor wat ze zijn (namelijk om 12 uur 's nachts vertrekken van Schiphol, 04 uur plaatselijjke tijd aankomen --geradbraakt en onwel-- en de terugreis om elf uur 's avonds vertrekken en om half vier in de nacht op Schiphol aankomen waarna je nog een fijne treinreis naar Utrecht te wachten staat met dronken of agressieve mensen en niet nader aan te duiden zakkenrollers en berovers.) Via Internet hebben we zowel een andere heen- als terugvlucht geboekt. Nu gaan we lekker overdag, om 12.00 uur heen en om 11.00 uur terug met lijndiensten (Olympic Airways en Berlin Air respectievelijk). De terugreis vliegen we naar Düsseldorf, vanwaar we de ICE nemen naar Utrecht. Met airco, en stopcontacten voor de laptop.
Ik dwaal af.
De boekenkeuze is dus gemaakt; het was even zoeken maar ik denk dat ik het ga redden:

• Tilman: Mischief tussen de pinguïns, een reisverhaal uit begin vorige eeuw
• D'Arcy O'Connor's veelgeprezen boek over de schat op Oak Island
• Tony Horwitz' Blue Latitudes, Boldly going where Captain Cook has gone before.

Bij elkaar is dat 759 pagina's Engels en 180 pagina's Nederlands; een leuk begin dacht ik, maar als ik nou echt heel lui ben, dan wordt al dat Engels me mischien te veel.
Vanmiddag bij de ECI daarom nog wat bij gekocht: Gerhard Hormann: Een tweede huis: verhalen/interviews over al dan niet beroemde Nederlanders die een tweede huis in het buitenland bezitten. Heerlijke literatuur voor de vakantie, denk ik. En ik kwam iets tegen waarvan ik denk dat het zeker heel gaaf is, mede in verband met mijn reis-stress en vliegtuig-verveling: een uitgave van Rubinstein met 8 audio CD's waarop schrijvers als Maarten 't Hart, Remco Campert, Renate Rubinstein, Adriaan van Dis en Frans Pointl uit eigen werk voorlezen. Heerlijk lijkt me dat straks in het vliegtuig: lezen terwijl je je ogen dicht hebt, niet ontvankelijk voor het irritante gekwek van reizigers om je heen in de claustrofobische vliegtuigruimte. In deze uitgave, die Boeken voor Onderweg heet, zitten 8 CD's met in totaal 9 uur luisterwerk. Zoveel uur zitten we niet in de lucht, dus de rest kan mooi mee naar het zwembad of de zee. Ik geloof dat ik een mooie vakantie voor de boeg heb.

Pakkend nieuws

Ik heb moeite alle aankopen bij te benen. Opeens stromen vanuit heel de wereld (ach, wat is heel.... Canada, de VS, Engeland, Zuidafrika, Duitsland, Brabant en Zeeland) de pakjes binnen die ik de afgelopen weken heb besteld. Soms wel drie postbestellingen per dag! Alles duizelt me in gelukzaligheid.
Ik lees een interview met Boudewijn Büch in het studentenblad Sum (oktober 1992), gekocht in een partijtje van 2 Sum's en 15 heerlijke Lach's uit begin jaren 70 (die zalig ruiken naar rotatiedruk). De journalist wordt door BB in zijn grachtenpand ontvangen, zijn museum. Boudewijn zegt:

"Ik ben [...] een typische melancholicus. Als het regent denk ik: ach, scheen de zon maar. Als de zon schijnt dan denk ik: ach, regende het maar. In dit museum kan je het überhaupt niet langer dan twee weken met iemand uithouden. Als de stoelen scheef staan word ik al kwaad. Dit is regie, dit is decor, het zijn echte spulletjes, ik gebruik het allemaal. Ik ben een suppoost van mijn eigen museum."

Nu heb ik gelukkig een vriendin die mijn verzamelaars- en boekengekte aan kan (ik had het BB zo graag ook gegund) maar ik herken me voor de rest in alles. Het treurige is dat ik ooit zo stom ben geweest om een eigen bedrijf te beginnen waar ik nu niet meer los van kom. En dus zijn mijn museum-genietingen uiterst kortdurende genoegens, zit mijn hoofd vol met alles wat ik nog wil beschrijven en genieten. En is dit een stukje geworden wat me weliswaar ontlast omdat anderen van mijn miserie kunnen mee genieten, maar waar ik ook mee blijf zitten omdat niemand morgen een miljoen aan me overmaakt en zegt: weet jij wat Martin, ga nou eens echt lekker je museum maken, al je boeken lezen en hou daar naast nog eens tijd over om je liefje mee te nemen naar een pretpark & te verwennen met een heerlijk etentje of een kooprondje in de kledingwinkels...

Vogels, Bommen, en Mooie Zegels

Terwijl de bommen rondom ons ontploffen -tenminste als je zo ongelukkig bent om in Londen te wonen- druppelen hier de verzamelaars-items binnen.Het was 1977 en op het eiland Tristan da Cunha (een Britse kroonkolonie waar de ergste misdaad ooit gepleegd, het stelen van een pond aardappelen was) werd een nieuwe serie 'definitives' uitgegeven, postzegels voor algemeen en meerjarig gebruik. Deze series bevatten alle frankeerwaarden, zoals bij ons de afschuwelijk lelijke Beatrix-serie bij voorbeeld. TdC koos voor het afbeelden van 12 lokaal voorkomende vogels. Daarmee werd het een veel-verzamelde serie. Want behalve boekengekken zijn er ook zoals bekend vogelgekken, die zelfs een aparte vermelding hebben gekregen in de Van Dale: vogelaars. Filatelistische vogelaars zijn derhalve het toppunt van gekte.


De serie zegels had ik al lang in bezit, maar nog niet de bijbehorende eerstedag-enveloppen. In een eBay-veiling won ik ze van een Zuidafrikaanse filateliedienst. Deze week werden ze per aangetekende post thuis bezorgd. (Zuidafrika heeft een perfect, want op Britse leest geschoeid, post-systeem. Echter, de criminaliteit is zo hoog dat zelfs op het postkantoor enveloppen door medewerkers worden leeggeroofd. Daarom is aangetekende verzending vrijwel een noodzaak om iets het land uit te krijgen...)
De eerstedag enveloppen vind ik persoonlijk zeer fraai! En ze zijn geplakt, gelikt en gestempeld door de inwoners van Tristan da Cunha zelf.
Maar het leukste is eigenlijk de moeite die de verzender heeft genomen om ze te verpakken. Hierbij beeld ik de voor- en achterzijde van de envelop af waarin ik ze ontving.

De eerstedag enveloppen zelf zaten nog verpakt in een pergamijn envelopje en een plastic hoes. Op de pergamijn envelop staat o.a.:

Hierdie koevert bevat filatelie-materiaal. Indien de kwaliteit daarvan nie aan u hoë versamelstandaarde voldoen nie, moet u die koevert en die inhoud daarvan asseblief terugstuur na die..... [volgt adres]

Het spreekt voor zich dat ik niks nie terugstuur nie!

En dan de Datjes

Vrijdag wandelde ik tijdens een boodschapje voor de zaak even De Slegte aan de Oudegracht in Utrecht binnen. Tot mijn verbazing stonden er 2 Büchjes in de kast. Ik kom eigenlijk nooit boeken van BB in gewone antiquariaten tegen of het moet een verkreukelde 17e druk van De kleine blonde zijn, dus dit was wel apart. Het waren een zeer net exemplaar van Geestgrond, de 2e druk (=1e paperback-druk) uit november 1995 en de vierde druk van Eilanden uit de Grote ABC-reeks. Beiden waren zonder aantekeningen, namen of beschadigingen en kostten slechts 7,50 per stuk. Met deze Eilanden er bij, heb ik er nu 4.
Ik trof er verder nog een reprint van Joseph Waterhouse' The King and People of Fiji aan. Oorspronkelijk in 1866 verschenen was dit een berucht boek want het verhaalde van de gruwelijkheden waarmee Fijians elkaar en buitenstaanders te lijf gingen, pasgeborenen doodden (infanticide) en mensen oppeuzelden. Zie Büch: De hele wereld in een vitrinekast, p. 29-32.
En zaterdag kwam ik bij een Bruna in Zwolle-Zuid het niet meer leverbare (en zoals Marco meldde in herdruk zijnde) 2-cd luisterboek van De kleine blonde dood tegen, gewoon op de plank bij de B, voor 12 euro 50. Stond daar vermoedelijk al 2 jaar op mij te wachten.
Het mooiste echter was de kleine verleiding tot de aanschaf van nog een Bill Bryson, deze keer zijn boek Overal en Nergens, reizen door Europa. (Pandora Pockets, 7,98) Ik heb al eerder verhaald dat ik deze auteur buitengewoon geestig vind en daarin ben ik nu ook niet teleurgesteld. Terwijl P. in slaap probeerde te komen door in slaap te proberen te komen, lag ik naast haar te lezen (in een poging in slaap te komen), maar ik moest bij herhaling zo vreselijk lachen, tot tranen toe, dat er van slapen helemaal niets terecht kwam en ik uiteindelijk maar beneden verder ben gaan lezen om P. niet langer te storen. Van slapen is niet zoveel meer gekomen, maar het boek is inmiddels uit en ik ben te moe voor leuke stukjes.

Ditjes

De werkzaamheden aan het Boudewijn Büch Museum op Internet zijn de afgelopen week dusdanig gevorderd, dat ik denk zondagmiddag de eerste versie online te kunnen zetten. Daardoor geen tijd gehad voor dit weblogje en er is ook weinig spannends gebeurd op boekengebied. Er zijn op dit moment maar 4 titels van BB in de boekhandel verkrijgbaar. Ik had ze nog niet dus heb ik ze deze week bij Bol.com besteld en ontvangen. Het zijn de gebonden en pocket editie van De kleine blonde dood, de geboden uitgave van Het geheim van Eberwein en verzamel-papaerback Terug naar Oppidum.
Michael Kracke woont in Hannover en hij is met een paar anderen met een catamaran naar de Kerguelen gevaren en dus een van de weinigen die op dit eiland geweest is. De website van deze expeditie bevat veel mooie foto's. We hebben af en toe kontakt en deze week stuurde hij mij een setje fotokopieën uit de Larousse Mensuel van februari 1931. Leuk voor mijn Kerguelen-archiefje!
O ja, ik kom nog terug op het vorige stukje over registratie van boekenbezit.

Rondvraag

Een vraag voor alle boekengekken die dit lezen: hou je een papieren of digitaal bestand van je boekenbezit bij? En zo ja, wat (welk programma) gebruik je?

Een Mekka voor boekengekken

Al vele jaren koop ik mijn Duitstalige boeken bij Mail Order Kaiser. Werkte men vroeger uitsluitend met mini-catalogi op dundruk papier die je trouw elke twee weken werden toegezonden, tegenwoordig kun je op ook via het Internet bestellen. (Overigens bestaan de papieren uitgaven nog steeds.) De allereerste bestelling die ik er deed bestond uit deze 3 boeken:

• Thomas Mann: Der Tod in Venedig
• Max Brod: Über Franz Kafka
• Franz Kafka: Briefe 1902-1924

Dat was op 28 februari 1984, nu dus meer dan 21 jaar geleden! Alle drie de boeken staan nog steeds in mijn bibliotheek. Ze kosten toen samen DM 33,10 (Euro 13,29).

Duitsland is een waar Mekka voor boekengekken. Het aanbod is enorm, de Deutsch-gründliche voorliefde voor meerdelige werken en lexica van allerlei soort is om bij te likkebaarden en de prijzen zijn daarbij ook nog eens lager dan in Nederland. En dan de ramsj: die is al helemaal Super. Mail Order Kaiser heeft me in de loop der jaren veel boekgeluk gebracht. Van de 1.865 boeken in mijn bibliotheek waarvan bekend is waar en wanneer ze gekocht zijn (van 741 moet ik dat nog uitzoeken), zijn er precies 200 van MOK.

Vandaag heb ik er weer besteld. Na twee maanden twijfelen of ik het zou doen, heb ik toch het 6-delige Goethe Handbuch gekocht. De originele gebonden editie kostte destijds meer dan 1500 Euro (Büch moet hem in bezit gehad hebben, hij citeerde er een aantal keer uit, maar op de 2^e boekenveiling van Kuyper is hij merkwaardig genoeg niet aangeboden, misschien vóór die tijd al meegenomen door iemand?) Nu is de paperback-editie in cassette voor 99,95 naar me onderweg. Daar naast heb ik me ook bezondigd aan 10 andere boeken en parafernalia, zoals bij voorbeeld Kostbarkeiten der Herzogin Anna Amalia Bibliothek. Deze wereldberoemde bibliotheek in Weimar, die zoals iedereen wel weet vorig jaar door een vreselijke brand is getroffen, was Büch’s favoriet. (Een paar dagen geleden plaatste ik nog een foto van BB in deze boekerij.) Over dit boek:

Das Interesse an den historischen Beständen der Herzogin Anna Amalia Bibliothek ist seit jeher groß. Seit aber durch den Brand im Jahr 2004 die Bibliothek von einem verheerenden Feuer heimgesucht, 50.000 Bände vernichtet und 62.000 schwer beschädigt wurden, sind Interesse und Anteilnahme der Menschen noch mehr gestiegen. Der Erlös aus dem Verkauf des Buches ist für die Restaurierung der beschädigten Bücher bestimmt.

Ik ben niet van plan alle aanschaffingen hier & nu te documenteren, maar 2 leuke dingen wil ik nog noemen, geen boeken maar wel literair-bibliothecarisch verantwoord!
Ten eerste een paar schattige kitsch boekensteunen die samen een zeilschip vormen (ik kan haast niet wachten tot ze hier in mijn kamer staan met een paar aardige boeken er tussen, bij voorbeeld over de Duitse maritieme koloniaalgeschiedenis) en ten tweede een nóg schattiger peper- en zoutstel in de vorm van de onafscheidelijke Schiller & Goethe.

Hoe heerlijk zal het strooien op mijn eitjes worden!
(Wordt vervolgd)

P.S.: Nieuw in blog-land Rick's boeken; net begonnen en nu al interessant, gauw kijken!

Een doorsnee boekendag

Afgezien van de Boudewijn Büch-aanschaffingen gaat ook het gewone verzamelen door. Vandaag 3 pakketjes ontvangen: twee uit de USA en een uit Amsterdam. Het dikste pakje betrof 2 op eBay gewonnen boeken over zeemonsters. Je kent hem wel: het monster van Loch Ness natuurlijk, maar van af het begin van onze schrijfkunst kent de literatuur (zeemans)verhalen over afschuwelijke, grote en vraatlustige monsters die hele schepen naar de zeebodem trekken. Denk aan de Griekse mythologie en aan verhalen van Jules Verne, Melville's Moby Dick en Edgar Allen Poe. Of kijk op zondagmiddag naar Discovery Channel.

De twee boeken zijn James B. Sweeney: Sea monsters, a Collection of Eyewitness Accounts en de dikke studie Monsters of the Sea, the truth about the Loch Ness Monster, the Giant Squid [=inktvis], Sea Seperpents, Mermaids [zeemeerminnen] and other Fantastic Creatures of the Deep door Richard Ellis. 429 pagina's, een index en een bibliografie waarin maar liefst meer dan 700 boeken vermeld worden. Gelukkig is de zeefauna maar een kleine bij-interesse van me en beperkte deze zich tot op heden tot de Coelacanth.

Een stevige envelop uit California bracht me een eerstedag envelop die uitgegeven is ter gelegenheid van de officiële opening van de Mount Pleasant Airport op de Falkland Islands door Prince Andrew in 1985. Door de bouw van deze luchthaven met een landingsbaan die de grootste vliegtuigen aan kan, zijn de Falklands defintief ontsloten. Voorheen ging alle vervoer per schip, nu komen de voorraden alcohol, wc-papier en verse porno-films rechtsreeks vanuit London in 24 uur. Deze first day cover (FDC) bevat tevens de speciaal geslagen munt.

Een mooie aanvulling op mijn Falkland Islands verzameling! Waarbij ik de Büch fans nog kan wijzen op de zegel van 7 pence (linksboven) die figureert in de leader van de Wereld van Boudewijn Büch als 12e van de 16 postzegels.

Terwijl tropische regenbuien de ruiten van mijn werkkamer geselen noem ik het laatste van de ontvangen zaken, het betreft een speciale uitgave van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA) ter gelegenheid van de aanschaf door hen van 22 kavels op de tweede veiling van de Büch's boeken. Een heftig teleurstellende uitgave. Het is namelijk niet meer dan een bij elkaar geknipt-en-geplakt setje fotokopieën van de desbetreffende omschrijvingen uit de veilingcatalogus, voorzien van een omslagje die weer een kopie is van de omslag van het boek van Harry Prick. Het spannende aan de veiling van Büch's boeken was juist de organisatie in kavels, waarbij telkens de belangrijkste boeken volledig werden omschreven, gevolgd door iets als 'and 22 others' waarvan er dan nog 3 kort werden omschreven. En naar de rest mocht men gissen. (Of kijken op de kijkdagen.) De OBA heeft niet de moeite genomen alle boeken per stuk te beschrijven (iets waar een bilbiotheek sterk in zou moeten zijn) maar gewoon volstaan met die kopietjes.... zonde en een gemiste kans (nog wel goed te maken natuurlijk).

De onderhavige catalogus, die gepresenteerd wordt als: 'de bibliotheek van Boudewijn Büch over bibliotheken' heeft me in ieder geval op het idee gebracht het zelf anders te doen. Een uitgave met alle in detail beschreven door mij verworven boeken uit de Bibliotheca Didina et Pinguina zal dan ook spoedig het licht zien.....

Een doorsnee boekendag luidt de kop van dit stukje... Bij nader inzien is de titel niet helemaal correct want voor mij is elke boekendag een topdag. Dat er nog vele moge volgen!

Dichter bij Goethe

Al zo vaak gezien, maar toch weer getroffen door ontroering:

Boudewijn Büch, na het zoenen van het dodenmasker van Goethe in de Herzogin Amalia-bibliotheek in Weimar (1999): "Je kan op één manier dichter bij Goethe komen en dat is zijn kist openmaken en aan zijn botten likken." En na een korte stilte: "Ik zou het doen."

In Memoriam Karel (2)

Het is nu pak weg 30-40 uur na het bekend worden van het overlijden van Karel Glastra van Loon. Nog steeds vermelden de sites van zijn uitgever niets nul komma nada over zijn overlijden. Ik ben bang gelijk te krijgen met mijn cynische opmerking van gisteren over de weekendbesteding van de heren & dames uitgevers. Het colofon van hun website is huiveringwekkend leugenachtig: lees maar wat er staat:

NB De makers van www.boekenwereld.com hebben getracht alle informatie op deze site foutloos en up-to-date weer te geven. De verantwoordelijken voor deze site kunnen echter geen garantie geven dat de informatie altijd correct is. Dit geldt met name voor prijswijzigingen en verkrijgbaarheid van producten. Boekenwereld b.v. is niet aansprakelijk voor schade als gevolg van foute informatie op de site, waaronder onjuiste prijsvermeldingen, uitvoering of verkrijgbaarheid van producten.

Ik moet dit hoofdstuk voor mijn eigen gemoedsrust afsluiten en er niet over doorzeuren. Maar ik hoop wel iets duidelijk gemaakt te hebben..... En nog steeds: ik voel plaatsvervangende schaamte ten opzichte van de familie van Karel.

In Memoriam Karel Glastra van Loon

Triest nieuws: de schrijver/journalist Karel Glastra van Loon is vandaag op 42-jarige leeftijd overleven aan een hersentumor.
Ik ben eind jaren tachtig eens door hem geinterviewd in het kader van een reportage van de Nieuwe Revu, waarvoor hij toen schreef. De reportage betrof slachtoffers van geweld -- ik was kort tevoren met mes-geweld beroofd door een Marokkaan (gelukkig niet lichamelijk gewond geraakt). Ik zat thuis in de ziektewet omdat ik niet meer de straat op durfde. Karel toonde zich in een uitgebreid gesprek niet alleen een goede journalist maar ook een betrokken mens. Vandaag overleed hij.

Vanavond kijk ik op zijn website en zie dat deze nog gewoon in de lucht is en helemaal niets over zijn overlijden bevat, gewoon een standaardpagina die gemaakt is door zijn uitgever Veen, Bosch & Keuning onder de paraplu van www.boekenwereld.com. En ook op die laatste URL staat niets over het trieste overlijden van Karel.
Hier is de website van zijn uitgever (onderdeel: "laatste nieuws" en daarna die van Karel, eveneens "laatste nieuws"):




Het feit dat zijn overlijden geen hoofdpagina-nieuws is op hun websites vind ik gewoonweg een grove schande die de uitgever nooit met enige excusus goed zal kunnen maken. Ik zou niet graag een familielid van Karel zijn en worden geconfronteerd met een website waarop gedaan wordt of hij springlevend is.
Tevens denk ik dat dit me toch niet verbaast, want Nederlandse uitgevers hebben nog nooit iets begrepen van Internet en zien het als een ernstige bedreiging van hun vak. Uitgevers zijn als de dood dat er bedrijven zullen opstaan die boeken goedkoper gaan aanbieden dan via de reguliere boekhandel. En als je geinteresseerd bent in het fonds van een uitgeverij zul je op hun website bedrogen uitkomen -- er staat niks meer dan op gewone verkoopsites.
Tot slot wil ik in herinnering brengen dat het vrijdag is en sinds 17 uur borreltijd. Dus gaan onze nationale grachtengordel-uitgevers en uitgeverij-medewerkers eerst naar de kroeg, daarna uit eten en maandagmiddag, als de roes is uitgeslapen, de carpaccio verteerd en de matrassen op buitenechtelijk nivo bevuild, wel, dan zien we weer verder. Arme Karel.
Respect man!