Een nauwelijks te bevatten verlies

Ik heb vandaag de herdenkingsdienst voor Gerrit Komrij op de treurbuis gezien. Ik heb gehuild. Vergelijkingen hebben geen zin, maar het deed me zeker zo veel als het overlijden van Boudewijn Büch in 2002.

Beide schrijvers overleden véél te vroeg en totaal onverwacht, dat is de overeenkomst. Verschil is dat Büch na zijn dood werd neergesabeld door hele en halve mongolen omdat hij delen van zijn leven geromantiseerd had (of zou) hebben. En Komrij is nu al opgehemeld....
Zowel BB als Komrij waren ongelooflijke veelschrijvers, op verschillend terrein. Ik acht beide hoog, heel hoog.

Wat iedereen van Komrij zou moeten leren is dat je nooit een blad voor de mond moet nemen. Het vermogen dat Gerrit had om vileine kritiek te leveren en tegelijkertijd een aardig en lief mens te zijn is een voorbeeld voor iedereen.

Wat moet ik nog meer zeggen? Ik heb hem vandaag herdacht door een klein altaartje met enkele (niet geheel onwillekeurig gekozen) titels plus een kaarsje voor hem neer te zetten.

 

Hieronder foto's uit de herdenkingsdienst: Gerrit in zijn werkkamer.

Gerrit Komrij zal nooit geëvenaard worden. Er lopen simpelweg niet voldoende briljante mensen rond die die rol op zich zou kunnen nemen.

Ruw wakker worden

Deze slapende blogger werd vanochtend kort voor vijf uur wakker en gewoontegetrouw checkte hij het laatste nieuws op zijn iPhone.

Wat een vreselijk nieuws, nauwelijks nog te bevatten voor mij: deze storm in de Nederlandse letteren, die overal was, die duizenden publicaties op zijn naam heeft staan, is gaan liggen. Zo vroeg, zo onaf.....