Een nauwelijks te bevatten verlies

Ik heb vandaag de herdenkingsdienst voor Gerrit Komrij op de treurbuis gezien. Ik heb gehuild. Vergelijkingen hebben geen zin, maar het deed me zeker zo veel als het overlijden van Boudewijn Büch in 2002.

Beide schrijvers overleden véél te vroeg en totaal onverwacht, dat is de overeenkomst. Verschil is dat Büch na zijn dood werd neergesabeld door hele en halve mongolen omdat hij delen van zijn leven geromantiseerd had (of zou) hebben. En Komrij is nu al opgehemeld....
Zowel BB als Komrij waren ongelooflijke veelschrijvers, op verschillend terrein. Ik acht beide hoog, heel hoog.

Wat iedereen van Komrij zou moeten leren is dat je nooit een blad voor de mond moet nemen. Het vermogen dat Gerrit had om vileine kritiek te leveren en tegelijkertijd een aardig en lief mens te zijn is een voorbeeld voor iedereen.

Wat moet ik nog meer zeggen? Ik heb hem vandaag herdacht door een klein altaartje met enkele (niet geheel onwillekeurig gekozen) titels plus een kaarsje voor hem neer te zetten.

 

Hieronder foto's uit de herdenkingsdienst: Gerrit in zijn werkkamer.

Gerrit Komrij zal nooit geëvenaard worden. Er lopen simpelweg niet voldoende briljante mensen rond die die rol op zich zou kunnen nemen.

Ruw wakker worden

Deze slapende blogger werd vanochtend kort voor vijf uur wakker en gewoontegetrouw checkte hij het laatste nieuws op zijn iPhone.

Wat een vreselijk nieuws, nauwelijks nog te bevatten voor mij: deze storm in de Nederlandse letteren, die overal was, die duizenden publicaties op zijn naam heeft staan, is gaan liggen. Zo vroeg, zo onaf.....

Over leven

Zoals Sander van Hoorn in reactie op mijn vorige blog opmerkte is er hier verrassend weinig activiteit de laatste maanden.
Hoewel het me meestal niet aan inspiratie of onderwerpen ontbreekt word ik beperkt door een aantal meer 'urgente' zaken:

• mijn bedrijf heeft te maken met de de eurocrisis, waardoor ik alle zeilen bij moet zetten om overeind te blijven. Dat lukt nu aardig, maar het kost me wel heel veel energie en tijd. Vroeger deed ik thuis, na mijn werkdag op locatie, bijna nooit iets aan mijn bedrijf: nu ben ik er iedere avond ook thuis mee bezig, en tja, dan is er geen tijd meer voor creativiteit!
• als gevolg van mijn scheiding in 2008 moet ik mijn huis verkopen. Wie een beetje het nieuws de afgelopen jaren gevolgd heeft zal het niet onbekend voorkomen waar ik nu tegen aan loop: #huizenprijs dramatisch gezakt #geen bank wil me als MKB-er nog een nieuwe/andere hypotheek verschaffen, etcetera.

Ook dit kost me veel energie en levert bergen frustratie op.

Nee, ik wanhoop niet. Ik denk dat in 2012 alles goed zal komen. Ook al zal ik mijn fraaie huis moeten verlaten en een ander huis zien te vinden voor mezelf en mijn bibliotheek.

Ik heb ook mijn aanschaffingen drastisch moeten verminderen, maar dat is niet zo erg want ik heb nog honderden boeken in de kast staan die er om smeken eindelijk eens gelezen te worden.

Sinds een week verslind ik het autobiografische document van August Willemsen: "Vrienden, vreemden, vrouwen". Al lezend ben ik blij dat ik niet in de jaren 50/60 ben opgegroeid met z'n moeilijke gedoe over seks en relaties. Anderzijds verontrust het me ook wel, want hoewel er een wereld van verschil is tussen 1960 en 2012, blijven sommige dingen nog net zoals het altijd al was: het is uiteindelijk liefde of dood -- om met Gerard Reve te spreken.  In termen van 2012: het is genieten & neuken óf overleven & trekken. Ik vind het niet erg om nog even met het laatste bezig te zijn maar ál te lang zou dit niet meer moeten duren!
Dit boek van August Willemsen is een must read voor iedereen boven de 45. Willemsen overleed overigens in 2007, 71 jaar oud.


3/2 /2012 kleine aanpassingen in de tekst gemaakt om de leesbaarheid te verbeteren.