De laatste maanden voor mijn 50ste verjaardag spoken regelmatig visioenen van aftakeling en ouderdomsongemakken door mijn hoofd.
 |
| archief-foto, wél mijn fiets (met het kabelslot) niet de bewuste dag. |
Een paar dagen voor de verjaardag sta ik in de fietsenkelder onder het station van Utrecht te worstelen met mijn fiets waarvan het stuur achter twee andere blijft haken. Een leuke jonge vrouw passeert me en vraagt of ik hulp nodig heb. Ik zeg dat het wel gaat, maar ze grijpt niettemin kordaat in en trekt de belendende fiets opzij zodat ik de mijne eruit krijg. Blij bedank ik haar. Mijn eerste gedachte is ‘wat een aardige behulpzame meid!’ Maar als ik mijn weg vervolg dringt zich opeens een verontrustende tweede gedachte op: ‘wat als ze nou gewoon dacht: laat ik die OUDE man eens helpen?’
Nou ja, vandaag is het zover. De eerste 50 jaar zitten er op!
11 opmerkingen:
Gefeliciteerd! En dat er nog 50 mogen volgen.
Van harte gefeliciteerd en denk maar zo, er zijn ook mensen die deze gebreken nooit mogen ontvangen.
Gefeliciteerd M. Wij maken onszelf toch gewoon wijs dat we er steeds gedistingeerder uit gaan zien?
felicidades!
Gefeliciteerd! Veel mensen kennen het gedoe in ede fietsenkelder. Ieders hulp is welkom, welke leeftijd dan ook.
Ietwat verlaat, alsnog: van harte!
van overzee gaat de post nog trager, desalniettemin een kleine wens bij een groot moment. De eerste vijftig en de vraag waar blijft de tijd. Alles bij lange na zo erg niet als te worden ingelijfd in de gelederen der AOW, een lot dat ondergetekende over een half jaar beschoren ligt. En dan te bedenken, dat hij ooit heeft gezegd vijftig wel genoeg te vinden. Martin, neem er een, het valt allemaal reuze mee.
Des te ouder je wordt, des te meer (leuke) jonge vrouwen er zijn. Als je 18 bent is een vrouw van 30 'bejaard'. Ben je 50 dan is een vrouw van 30 een jonge meid. Geniet er maar gewoon van!
Bij de felicitaties sluit ik me aan. Ik reageer n.a.v. een min of meer vergelijkbare ervaring: ik moet nog 50 worden (minder dan een half jaar te gaan). Zeer zelden bezoek ik een junkfoodketen, maar ditmaal kwam het er van. Vraagt de jongedame achter de toonbank aan mij: 'Bent u 65+?" Dit preludeert op de definitieve verzoening met het onontkoombare lot, neem ik aan ... Ik heb het lieve schaap vriendelijk toegeglimlacht en voldaan gezegd dat ik nog geen 65+ ben.
Ik zou het lekker bij de 1e gedachte laten.
Gefeliciteerd!! En wat heb je een leuke blog!!
Een reactie posten