Bijna lente!

Dinsdag 16 maart scheen de eerste lentezon prachtig door de lamellen in de Samuel Pepys-kamer van mjin bibliotheek. (Ja, mijn kamers hebben namen.)

Een andere keer maak ik een plaatje van de James Cook-kamer.

Verjaardag!

Iedere boekengek is twee keer per jaar jarig. Ten eerste natuurlijk op zijn of haar echte verjaardag, de andere keer -- en dan maar liefst tien dagen lang -- tijdens de boekenweek.
Boekengekken zorgen er voor dat ze op hun verjaardag boeken kado krijgen (of zelf kopen). En de boekenweek is een prachtig excuus om zonder gemoedsbezwaren eens lekker uit te pakken voor jezelf.
Dat heb ik vandaag dan ook maar gedaan, bij Waanders in Zwolle.
Het was een genot om in nog geen uur tijds negen prachtige boeken aan te schaffen, waaronder titels ik zeker niet had gevonden als ik alleen maar ge-bol.comd had.

De boeken, in volgorde van aankoop:

• Lars Kepler: Hypnose. Een thriller voor Stieg Larsson-adepten die naar het schijnt adembenemend goed is.
• Henning Mankell: De gekwelde man. De tiende en laatste roman in de Wallander-reeks. Ik wilde eerst wachten tot het boek bij de ECI komt met forse korting, maar het wachten duurde me te lang. Via uitgeverij De Geus had ik wel een kortingsbon van 2,50 en dat scheelt ook...
• Gerrit Komrij: Morgen heten we allemaal Ali: vrolijke bespiegelingen over de tijdgeest. Heel benieuwd waar Komrij ons ditmaal heen voert. Ik hou mijn hart vast.
• Een boek waar ik nog helemaal niets over gehoord had, ondanks het onderwerp waarvoor ik een warme belangstelling koester: De openhartige juffrouw. Erotische verhalen uit de Verlichting. Een prachtige gebonden Athenaeum-uitgave.
• Alfred Russell Wallace: Het Maleise eilandenrijk. Zeshonderdtachtig pagina's met de reiservaringen van 1854-1862 door Maleisië; één van de grootste werken op dit gebied. (Slechts € 17,50!)
• Michael Willers: Algebra van vectoren tot variabelen: het ABC van X plus Z. Een fantastisch boek waarover ik nog niet gehoord had en dat ik zomaar ergens op de eerste verdieping zag liggen. Een nieuw, gebonden boek voor de belachelijke weggeefprijs van (8 x 100) - (5 x 1) eurocent.
• D. Hooijer won in 2008 de Libris Literatuur Prijs met Sleur is een roofdier. Het boek werd alom lovend besproken, maar ik hield af. Had nog nooit over haar gehoord en niemand in mijn omgeving had het me aangeraden. Nu is het als Rainbowpocket verschenen voor € 5,95. Hup in het winkelmandje dus. (Een handig artikel dat ze bij Waanders helaas niet hebben, zodat ik tijdens mijn aankoopronde tijdelijk boeken achter de kassa moest stallen omdat ik ze niet meer allemaal in mijn armen kon houden.)

In de buurt van de kassa graaide ik nog twee titels mee die op de verlanglijst stonden:

• De nieuwe hertaling/bewerking van Multatuli's Max Havelaar door Gijsbert van Es (een tientje en:
• Titaantjes waren we. 75 schrijvers schrijven zichzelf, de speciale uitgave t.g.v. de 75ste Boekenweek. Koop dit boek: 300 pagina's, gebonden met stofomslag en leeslint voor de weggeefprijs van tien euro!

Uiteraard kreeg ik bij de kassa het boekenweekgeschenk daar nog bovenop. Potverdrie, wat een heerlijke boekenverjaardag!

Boekenweek postzegel

Ter gelegenheid van de 75ste Boekenweek heeft TNT Post een bijzondere postzegel uitgegeven: de Boekenweekpostzegel. Dit is een soort gevouwen boekje van drie bij vier centimeter met een frankeerwaarde van € 2,20 dat daadwerkelijk op een brief/pakje geplakt kan worden. Het ding bevat een ultrakort verhaal van Joost Zwagerman dat aansluit op zijn Boekenweekgeschenk, maar ook zelfstandig kan worden gelezen.

Wie geprobeerd heeft deze postzegel, die in een oplage van 250.000 exemplaren is gedrukt bij Joh. Enschede in Haarlem, te bemachtigen heeft daar waarschijnlijk wel moeite voor moeten doen. Pas op het derde postkantoor is het mij gelukt om drie exemplaren te kopen -- de laatste drie die dit postkantoor op voorraad had (ze hadden er slechts acht ontvangen van TNT Post).

't Is een grappig ding. Een soort harmonica-boekje van zes pagina's met een verhaaltje van Zwagerman dat ik nog niet heb kunnen lezen. (Mijn bureau-loupe was niet toereikend, ik heb een sterker vergrootglas nodig maar dat ligt elders.)

Ik betwijfel ten zeerste of deze postzegel daadwerkelijk ooit gebruikt zal worden om pakjes te frankeren. Twee-twintig is namelijk voldoende om een pocket of niet te dikke paperback over de post te versturen.

In ieder geval heb ik al het nodige verzamelaarsplezier gehad: drie fietstochtjes in de kou die uiteindelijk beloond werden! Komende zaterdag koop ik in de boekhandel het een en ander, waaronder Titaantjes waren we. Schrijvers schrijven zichzelf wat me wel interessant lijkt.
Dan ga ik ook het boekenweekgeschenk lezen, waarbij ik het eerste woord zal negeren....

Prettige boekenweek gewenst allemaal!

Boekenweekgevloek

Het boekenweekgeschenk van 2010, Duel van Joost Zwagerman wordt in de pers alom reeds lovend besproken, het verschijnt aanstaande dinsdag.
Maar.... het begint met het woord 'Godverdomme'. Daar heb ik moeite mee.

In de NRC van vrijdag 5 maart stond een interview met scheidend directeur Henk Kraima van de CPNB, de organisatie die verantwoordelijk is voor de uitgaven van de boekenweek. Hij is zich bewust van de problemen die de openingszin kan veroorzaken, maar hij trekt zich er niks van aan. Hij gaat toch lekker met pre-pensioen. Wat een arrogantie, wat een gelul! Het interview met hem kun je hier lezen. Ik raad het je aan, want arrogantie (zie ook de foto in de krant) is altijd vermakelijk.

Ik heb Duel nog niet gelezen aangezien het nog niet gepubliceerd is, maar ik ben van mening dat je bovengenoemd woord niet moet gebruiken als openingszin. Je stoot er ontzettend veel mensen mee voor het hoofd. Je begint een boek toch ook niet met 'Fuck Allah' of 'Fuck de Joden' of zoiets? (Als je dat wél zou doen dan weet je zeker dat je een probleem hebt -- of krijgt.)

Daarbij vind ik het een typisch Nederlands verschijnsel. Kijk maar naar een willekeurige nieuwe Nederlandse speelfilm of televisieserie en tel het aantal seconden af voordat dit woord voor het eerst uitgesproken wordt. Dat zal ergens in de eerste 3-5 minuten zijn. Stoer hè? Wij durven het gvd-woord te zeggen, in een film! Dat is realiteit namelijk!

Ik ben géén refo, ik sta voor open communicatie en ben tegen censuur. Maar ik vind wel dat elke schrijver (en verder iedereen die iets publiceert waar dan ook) moet bedenken dat sommige woorden heel kwetsend kunnen zijn voor anderen. En áls je daar dan geen boodschap aan hebt moet je weten dat het gebruik van dit woord ook onnodig is. Onze taal barst van de woorden waarmee je uitdrukking kunt geven aan allerlei ongenoegens. De samenstellingen met tering, klote, kanker en ga zo maar door zijn oneindig. Maar een écht goede schrijver hoeft natuurlijk geen toevlucht te nemen tot straattaal. Die weet zijn woorden  om emoties op de lezer over te brengen wel op een ander manier te vinden!

Nochtans zou het beter zijn als we liever voor elkaar waren. We moeten samen verder, of we willen of niet. Dit moest mij van het hart.