Terwijl de knallen van het eerste illegaal afgestoken vuurwerk hier niet van de lucht zijn en ik af en toe bijna uit mijn stoel geblazen wordt door wéér een ontploffing van een melkbus met carbid (dat is hier in het Oosten een traditie) zit ik noodgedwongen thuis met de Mexicaanse Griep.
Ik heb gewoonlijk nooit griep. En bovendien had ik me heilig voorgenomen de laatste dagen van het rampjaar 2009 in volle gezondheid door te brengen. Het lot heeft me dat genoegen helaas niet gegund.
Deze griep is nogal tricky: de koorts wisselt heel erg. In de morgen bijna niks, halverwege de middag een opleving en aan het eind van de middag een uitschieter waarbij ik, ondanks drie lagen kleding plús een fleece-deken over me heen, nog zit te rillen van de kou (hoge koorts dus). 's Nachts is de koorts vrijwel constant. En verder doet alles zeer: rug, schouders, benen, opgezwollen klieren..... nog afgezien van de heftige droge hoestaanvallen...
Eigenlijk is het merkwaardig dat je pas ontdekt wat voor perfecte machine je lichaam normaal gesproken is wanneer deze hele machinerie ontregeld is.
Tegelijk is het ook mooi want terwijl ik zwetend deze regels zit te typen werkt mijn afweersysteem heel actief aan mijn genezing. Helemaal vanzelf, hoef ik niks voor te doen, alleen een beetje geduld te hebben.
Niets hoeven, alles mogen en je nergens over hoeven te verantwoorden: ik geloof dat ziek zijn louterend is.
dinsdag 29 december 2009
woensdag 23 december 2009
Voor de kerst
Vandaag was mijn laatste werkdag voor de kerst. Wat ben ik blij dat ik nu vier dagen thuis kan zijn!
De afgelopen weken, ik schreef er al eerder over, werden gekenmerkt door veel te lange reizen, kou en vertragingen. Afgelopen nacht moest ik noodgedwongen doorbrengen in een hotel in Utrecht vanwege de miserabele treinenloop. (Gelukkig kon ik in dit hotel nog een rookkamer boeken, wat buitengewoon prettig is voor iemand die deze verslaving niet kan overwinnen. Het alternatief zou zijn dat je voor elk sigaretje zes verdiepingen naar beneden moet om in de sneeuwkou buiten een paar hijsjes te nemen....)
Voor mij betekent vijf dagen vrij: vijf dagen de vrijheid om me onbelemmerd in boeken te storten: wat een heerlijk vooruitzicht!
En mocht ik de behoefte krijgen om de beslotenheid die het lezen van het boek nu eenmaal met zich meebrengt te ontvluchten, dan hoef ik alleen maar de straat uit te lopen om mezelf te laven aan een prachtig uitzicht:
Ik wens u allen intieme, warme kerstdagen.
De afgelopen weken, ik schreef er al eerder over, werden gekenmerkt door veel te lange reizen, kou en vertragingen. Afgelopen nacht moest ik noodgedwongen doorbrengen in een hotel in Utrecht vanwege de miserabele treinenloop. (Gelukkig kon ik in dit hotel nog een rookkamer boeken, wat buitengewoon prettig is voor iemand die deze verslaving niet kan overwinnen. Het alternatief zou zijn dat je voor elk sigaretje zes verdiepingen naar beneden moet om in de sneeuwkou buiten een paar hijsjes te nemen....)
Voor mij betekent vijf dagen vrij: vijf dagen de vrijheid om me onbelemmerd in boeken te storten: wat een heerlijk vooruitzicht!
En mocht ik de behoefte krijgen om de beslotenheid die het lezen van het boek nu eenmaal met zich meebrengt te ontvluchten, dan hoef ik alleen maar de straat uit te lopen om mezelf te laven aan een prachtig uitzicht:
Ik wens u allen intieme, warme kerstdagen.
maandag 21 december 2009
Geitjes
In wat voor treurige tijd leven we toch. Vandaag is de 'ruiming' (eufemisme voor moord) van geiten begonnen. Een totaal overbodige maatregel volgens alle deskundigen (zoals dierenartsen).
Er zijn weinig dingen waar ik helemaal warm voor loop. Het eerste betreft boeken, dat zal niet de lezers van deze weblog niet onbekend voorkomen. Maar het tweede zijn dieren. Eigenlijk alle dieren (op insecten, slangen en vissen na).
Ik heb een totaal zwak voor lieve honden en eigenwijze poezen maar bij de aanblik van een smachtende geit smelt ik écht helemaal. Bij mij in de buurt is een kinderboerderij waar ik regelmatig naar toe fiets om naar de geitjes te kijken. Ik voer ze dan met brood, bestudeer hun gedrag en geniet.
Mijn favoriet is deze, die duwt altijd alle andere geitjes opzij als ik met mijn brood sta te hengelen. Stoute meisjes-geitjes, daar hou ik van.
Helaas is deze foto nogal wazig, want 's avonds gemaakt met mijn mobiel. Mijn favoriete foto van een lief geitje is deze:
Het is niet te pruimen dat er nu tienduizenden geiten onnodig worden gedood. Dit is net zo erg of vergelijkbaar met boekverbranding.
Bij de laatste verkiezingen heb ik op de Partij voor de Dieren gestemd. Omdat er geen Partij voor Dieren & Boeken is. (Ik heb ooit een lezende kat gehad.)
Er zijn weinig dingen waar ik helemaal warm voor loop. Het eerste betreft boeken, dat zal niet de lezers van deze weblog niet onbekend voorkomen. Maar het tweede zijn dieren. Eigenlijk alle dieren (op insecten, slangen en vissen na).
Ik heb een totaal zwak voor lieve honden en eigenwijze poezen maar bij de aanblik van een smachtende geit smelt ik écht helemaal. Bij mij in de buurt is een kinderboerderij waar ik regelmatig naar toe fiets om naar de geitjes te kijken. Ik voer ze dan met brood, bestudeer hun gedrag en geniet.
Mijn favoriet is deze, die duwt altijd alle andere geitjes opzij als ik met mijn brood sta te hengelen. Stoute meisjes-geitjes, daar hou ik van.
Helaas is deze foto nogal wazig, want 's avonds gemaakt met mijn mobiel. Mijn favoriete foto van een lief geitje is deze:
Het is niet te pruimen dat er nu tienduizenden geiten onnodig worden gedood. Dit is net zo erg of vergelijkbaar met boekverbranding.
Bij de laatste verkiezingen heb ik op de Partij voor de Dieren gestemd. Omdat er geen Partij voor Dieren & Boeken is. (Ik heb ooit een lezende kat gehad.)
vrijdag 18 december 2009
En de winnaar is....
Afgelopen week heb ik vele, vele uren doorgebracht op ijskoude perrons: wachtend op treinen die niet kwamen of zittend in treinen die vertraagden. Eenmaal thuis, na een 12-urige werkdag restte me het lezen van de mail, het drinken van een glas wijn, wat eten en dan naar bed. Half zes weer op, voor een nieuwe NS/Prorail uitdaging.....
Dit geklaagd hebbende, kan ik nu (met een thuiskom-vertraging van bijna 1 uur) de winnaar van de kleine prijsvraag bekendmaken.
Ik had verschillende boeken als beste beoordeeld:
- de millennium-trilogie van Larsson (geraden door Koen)
- Het bed tussen de boeken van Mercier (Koen)
- Een boekenkast vol geesten van Bonnet (Gerbie)
- Verlovingstijd van Maarten 't Hart (niet genoemd door iemand, jammer!).
Slechtste waren:
- inderdaad Kut van De Prada (Erwin)
- Lolliepop (Koen), Vakantiegeld (Gerbie), De eerste steen (niet genoemd), Duistere bestemming (niet genoemd).
Al deze vier boekjes hebben gemeen dat ze zijn geschreven door vrouwen die niet of nauwelijks kunnen schrijven (en dan doel ik op het technische ambacht van het schrijven) maar die niettemin enorm goed verkocht worden. Het lijkt er nog het meest op dat er een machinerie bestaat die eindeloze stromen boeken en boekjes van (toevallig?) vrouwen produceert die je leest als een wind: voor je het weet is het aan je ontsnapt. Als je het knetterend doet zorgt het nog even voor ophef of hilariteit, maar de stank daarna blijft nog even in je neus hangen, waarna het overigens weer snel voorbij is.
Toen ik voor deze prijsvraag de als slechtst beoordeelde boeken nog eens na liep, kon ik me van bovengenoemde vier titels niets inhoudelijks meer herinneren. Ja, iets met moord of jaloezie of seks, maar verder? Dat zegt toch wel wat!
Uit het bovenstaande blijkt dat Koen het dichtst zat bij mijn (persoonlijke) voorkeuren en Gerbie als goede tweede. Daarom gaat het boek "Panorama of the Enligthenment" naar Koen en krijgt Gerbie een bol.com cadeaubon van € 10,00 als troostprijs. Wanneer heer en dame in kwestie mij vóór zaterdag 19 december 11 uur hun adres mailen (boekengek at persis punt nl) dan kan ik nog net op tijd het postkantoor bereiken (sluit om 13.00 uur) en hebben zij nog vóór de kerst hun geschenk in huis.
En anders loopt het iets vertraging op.....
Fijne winterse leesdagen gewenst!
Dit geklaagd hebbende, kan ik nu (met een thuiskom-vertraging van bijna 1 uur) de winnaar van de kleine prijsvraag bekendmaken.
Ik had verschillende boeken als beste beoordeeld:
- de millennium-trilogie van Larsson (geraden door Koen)
- Het bed tussen de boeken van Mercier (Koen)
- Een boekenkast vol geesten van Bonnet (Gerbie)
- Verlovingstijd van Maarten 't Hart (niet genoemd door iemand, jammer!).
Slechtste waren:
- inderdaad Kut van De Prada (Erwin)
- Lolliepop (Koen), Vakantiegeld (Gerbie), De eerste steen (niet genoemd), Duistere bestemming (niet genoemd).
Al deze vier boekjes hebben gemeen dat ze zijn geschreven door vrouwen die niet of nauwelijks kunnen schrijven (en dan doel ik op het technische ambacht van het schrijven) maar die niettemin enorm goed verkocht worden. Het lijkt er nog het meest op dat er een machinerie bestaat die eindeloze stromen boeken en boekjes van (toevallig?) vrouwen produceert die je leest als een wind: voor je het weet is het aan je ontsnapt. Als je het knetterend doet zorgt het nog even voor ophef of hilariteit, maar de stank daarna blijft nog even in je neus hangen, waarna het overigens weer snel voorbij is.
Toen ik voor deze prijsvraag de als slechtst beoordeelde boeken nog eens na liep, kon ik me van bovengenoemde vier titels niets inhoudelijks meer herinneren. Ja, iets met moord of jaloezie of seks, maar verder? Dat zegt toch wel wat!
Uit het bovenstaande blijkt dat Koen het dichtst zat bij mijn (persoonlijke) voorkeuren en Gerbie als goede tweede. Daarom gaat het boek "Panorama of the Enligthenment" naar Koen en krijgt Gerbie een bol.com cadeaubon van € 10,00 als troostprijs. Wanneer heer en dame in kwestie mij vóór zaterdag 19 december 11 uur hun adres mailen (boekengek at persis punt nl) dan kan ik nog net op tijd het postkantoor bereiken (sluit om 13.00 uur) en hebben zij nog vóór de kerst hun geschenk in huis.
En anders loopt het iets vertraging op.....
Fijne winterse leesdagen gewenst!
(dit is het uitzicht vanuit mijn zuidelijke boekenkamer op vrijdag 18 december 20.00 uur,
het moment dat ik zal herinneren als de laatste dag dat Philip Freriks het Journaal presenteerde.)
maandag 14 december 2009
Uitslag prijsvraag
Twee blogjes geleden beloofde ik de winnaar van mijn prijsvraag over mijn als slechtst en best beoordeelde boek van 2009 bekend te maken op 5 december.
Nu is er ruzie in de jury. Wie kent dat niet van de Libris Literatuurprijs, de Prijs der Nederlandse Letteren of één van 50 (!) andere Nederlandse literatuurprijzen? Gelukkig is het belang hier minder groot dan bij de verhitte koppen die deel uitmaken van de Grote Prijzen. Jurylid 1 weet het niet, jurylid 2 wel, maar heeft tijdgebrek om een toelichting te schrijven.
Zo blijft het wel spannend, toch? Ik hou u op de hoogte!
Nu is er ruzie in de jury. Wie kent dat niet van de Libris Literatuurprijs, de Prijs der Nederlandse Letteren of één van 50 (!) andere Nederlandse literatuurprijzen? Gelukkig is het belang hier minder groot dan bij de verhitte koppen die deel uitmaken van de Grote Prijzen. Jurylid 1 weet het niet, jurylid 2 wel, maar heeft tijdgebrek om een toelichting te schrijven.
Zo blijft het wel spannend, toch? Ik hou u op de hoogte!
dinsdag 8 december 2009
Wijn en boek
Morgen de uitslag van de prijsvraag uit de blog van 18 november. Er is een winnaar!
Vanavond heb ik bij Bruna (terwijl ik op de bus stond te wachten) in een opwelling de Super(markt)wijngids van Nicolaas Klei gekocht. Eenmaal thuis kon ik me bijna niet losmaken van deze 856 pagina's (!) tellende pocket. Natuurlijk zocht ik eerst de wijnen op die ik regelmatig drink. En toen de lijstjes van beste wijnen per supermarkt.Wat een leuk boek is dit! Je krijgt meteen zin om een lijstje van eigen voorkeuren aan te maken en vervolgens de supermarkt leeg te roven om te checken of het oordeel van de eigenzinnige en zeer sympathieke Nicolaas Klei klopt. Morgen maar eens op onderzoek uit.
Een boek dat uitnodigt tot drinken: dat is weer eens wat anders dan de talloze romans die over de treurige gevolgen van alcoholconsumptie geschreven zijn. Mijn absolute nummer 1 in dat laatste genre is trouwens Onze man in Havana van Graham Greene.
Het wereldwijd als meesterwerk beschouwde boek over wat alcohol met iemand kan doen is Malcolm Lowry's Onder de vulkaan. Dat staat sinds 18 augustus 1984 nog altijd onuitgelezen in mijn boekenkast. Zal ik dat boek, onder het genot van een Domaine des Haute Noëlles, muscadet sèvre & maine sur lie 2008 (C1000, € 4,99; 5 sterren) morgen toch maar eens 'aanbreken'?
Abonneren op:
Posts (Atom)