Shoppen

Het was een miezerige zaterdag. Ik was vroeg opgestaan en had, vóór de regen uit, de weekendboodschappen gedaan. Na het uitlezen van 'De dwaze eilanden' van Gerrit Jan Zwier -- een schrijver die ik pas onlangs ontdekte en waar ik beslist geen spijt van heb -- lag een lege zaterdagmiddag in het verschiet. Wat te doen? Ik had een paar recensies van boeken gelezen die me wel wat leken maar die ik toch eerst even wilde doorbladeren. Dan heb je niks aan een elektronisch winkelmandje. Maar om nu 5 kilometer door regen en wind te gaan fietsen naar Waanders leek me geen aantrekkelijk idee.

Opeens zag ik het licht: een taxi! Verdomd: taxi's kun je ook gebruiken om te gaan shoppen, het hoeft helemaal geen verantwoord doel te hebben! Even later hield een in driedelig grijs gestoken heer de deur van zijn grijze Mercedes voor mij open en beschaafd keuvelend zoefden we in een kwartiertje naar het centrum van de stad waar hij mij vlak bij de boekhandel afzette (in slechts één betekenis van het woord).

Ik maakte wat calculaties in mijn hoofd. Behalve de boeken die ik wilde doorbladeren bij Waanders was ik ook nog op zoek naar mahoniehouten brievenbakjes en sokken en onderbroeken en nu ik toch in de stad was kon ik eigenlijk ook wel even langs bij de ECI om daar aan mijn lidmaatschapsverplichting te voldoen. De berekeningen wezen uit dat de volgorde Aurora (kantoorboekhandel), ECI, C&A en tot slot Waanders zowel mijn voeten zouden sparen als het draagvermogen van mijn armen.

De resultaten van een middagje shoppen:

Aurora

Ooit had ik ze er gezien maar nu waren ze er niet meer. Geen (mahonie)houten brievenbakjes. Dat was lekker licht sjouwen! Een speurtocht naderhand op internet leverde ook niks op.

ECI

Ik heb 60% iets met Nooteboom. (N)óoit krijgt hij de Nobelprijs voor literatuur, maar dit is een fraaie uitgave van De omweg naar Santiago (398 pgs.): gebonden, voorzien van veel foto's en een personen- en plaatsnamenregister. Hierdoor kun je gemakkelijk te hooi en te gras lezen en dat maakt Nooteboom 30% beter, zodat hij daarmee op 80% komt.

C&A

Relax! zeggen de onderbroeken, relax! Dat was ik nou net van plan vandaag...

Waanders

Ik ben dol op rekenen. De klassieker De man die kon rekenen werd onlangs aardig besproken in De Pers. Doorbladerend vond ik het nogal zo-zo, maar er zit vast genoeg in om mijn getallengekte te prikkelen.
De Engelse classica Mary Beard schreef een veel bejubelde alledaagse historie van Pompeii (458 pgs.), een stad in as die ik 2 jaar geleden bezocht en waar ik verbijsterd vandaan kwam. En het Excel boek heb ik nodig voor mijn tomeloos gereken, dit was de beste die ze er hadden.

En zo kwam aan mijn middagje shoppen een einde. Door de regen sjouwde ik met 3 plastic tassen naar de andere kant van de binnenstad, naar de bushalte bij de Mediamarkt . Want nog een keer vijftien euro voor een taxi: hé, ik ben toch niet gek!