Potverdomme! Rond zes uur vanochtend hoorde ik op Radio 1 dat Martin Bril gisteren overleden is. Ik dacht eerst dat ik het niet goed gehoord had, omdat juist bekend was geworden dat hij de Bob den Uyl prijs had gewonnen voor De kleine keizer, zijn boek over Napoleon.Maar het was wél waar.
Negenenveertig jaar jong. Ik ben minder dan twee jaar na hem geboren. Heb weliswaar niet zó heftig als hij geleefd (mijn eigen cocaïne-periode als twintigjarige duurde bij voorbeeld maar één zomer lang) maar toch: de schrik sloeg mij om het hart. Dat het leven zo meedogenloos kan zijn. Of je nu beroemd en gevierd bent (zoals Bril) of slechts doormoddert in de periferie van het web (zoals ik): de man met de zeis kan zomaar genadeloos toeslaan.
Het is zinloos om hier uitgebreid te vertellen hoe goed ik z'n columns vond en zijn boek over Nap. Elders op het web kun je daar veel meer van lezen. (Op het moment dat ik dit schrijf zijn er ruim 7800 reacties gepubliceerd bij de Volkskrant.)
In mijn boekenkasten is één minuscuul spoortje inkt van mijn naamgenoot Bril te vinden. Eens bezat Martin Bril namelijk het boek Rock & Roll van Boudewijn Büch. (Dat hij dit boek bezat is niet toevallig, want hij schreef zelf ook veel over popmuziek.) Om redenen die ik niet ken heeft Bril het boek ooit verkocht en via via is het in mijn bezit gekomen.Voorin het boek schreef Martin Bril in zwarte inkt zijn naam:
In de fraaie Vinexwijk waar ik woon gaat de zon nu onder. Door de dood van Martin Bril blijf ik zitten met het gevoel dat ik ergens van beroofd ben. Ik kan alleen nog niet zeggen waarvan. Ik moet het antwoord schuldig blijven.
Maar kut is het wel, en dat zo kort na rokjesdag.
6 opmerkingen:
Weer een verlies voor jou.....Maar je hebt het heel mooi geschreven.
Paula.
Martin!
Wat een prachtig stuk. We hebben al veel besproken, maar nooit hebben wij gecorrespondeerd over mijn 'vriendschap' met Bril.
Jaren geleden ging ik regelmatig met hem om. Ik heb hem nooit gevraagd mijn boeken van zijn hand te signeren. Dat vond ik niet gepast.
Nu heb ik zijn boeken met leeg schutblad en mijn herinneringen. Mooie herinneringen. Maar toch had ik graag iets tastbaars van hem gehad. Iets persoonlijks. Wat ik had is in de loop der jaren verloren gegaan. Hoewel jij niet hebt wat ik heb, ben ik toch jaloers op jouw gesigneerde boek.
Kim
Mooi gezegd Kim, bedankt!
Langzamerhand herinner ik me dingen; dat hij vroeger, rond 1995, weleens bij mij in de winkel kwam om te kopiëren, maar contact hadden we niet. (Twee aan elkaar gewaagde arrogante ego's denk ik...) En ik zag hem wel eens in het Springhaver Café.
Mijn herinneringen aan die seeings zijn vaag: verzopen in nachtelijke uurtjes, en dat is wel goed zo. Denk ik.
Vreemd eigenlijk maar ik was behoorlijk ontdaan door zijn overlijden.
Heb ik dan veel van hem gelezen?
Nee, eigenlijk helemaal niet.
Maar zoals ik heb voor me zag, bij DWDD aan tafel, het gevoel kreeg alsof ik hem kende.
Opeens is hij er niet meer, vreemd.
Zijn ziekte meegemaakt dichtbij in de familie, het is een slopende ziekte.....
En die dag overleed ook mijn kanjer.
Een leuke link: Bril met Buch voor jou met rock 'n roll en zonde zo jong overleden. m.i hebben we echter geen groot schrijver verloren.
Leo
Een reactie posten