Jaaroverzicht 2006

Ook dit jaar kan het niet uitblijven: het boekengek-biep-jaaroverzicht.
't Was wederom een heftig boekenjaar, vooral wat boeken uit de bibliotheek van Boudewijn Büch betreft. Maar ook verder zijn vele mooie aanschaffingen gedaan. In totaal heb ik precies 500 boeken gekocht, waarbij het er in het voorjaar nogal fors aan toe ging. In de grafiek is ook duidelijk de periode van de verhuizing naar Zwolle te zien: slechts 19 boeken in oktober en daarna heb ik het ook rustig aan gedaan.

Van de 500 boeken waren maar liefst 217 afkomstig uit de bibliotheek van Boudewijn Büch. Eilanden, grensconflicten, dictators, Americana, enzovoort.
Mijn bibliotheek telt nu drieduizend vierhonderd drieëntwintig boeken - je kan dus snel zien dat éénzesde deel dit jaar is aangeschaft (vorig jaar was trouwens nog 'erger', toen kwamen 554 boeken mijn huis binnen..).

beste boeken
Ik heb dit jaar ongeveer 50 boeken van kaft tot kaft gelezen, wat ik zelf wel een fraaie prestatie vind. Het beste boek dat ik in 2006 las was Lanzarote van Michel Houellebecq. Op de 2e en 3e plaats komen Hotel Honolulu van Paul Theroux en Publiek Geheim van Bernlef. Verder beleefde ik onlangs nog veel kortdurend plezier aan Ronald Giphart's Heblust (Ako-uitgave van 1 euro).

slechtste boeken
De slechtste of meest teleurstellende boeken vond ik De Ontsnapping van het literaire sexbommetje Heleen van Royen (haar reportage in Playboy viel overigens nogal tegen), en Voor de Vorst, van Henning Mankell -- tot voor kort een van mijn lievelings-auteurs. In zijn laatste Wallanderboek slaat hij de plank volkomen mis en er is zowat niet doorheen te komen.
Ik moet Maarten 't Hart nog noemen. Al tijden ben ik bezig in Het Psalmenoproer. Ik vind het knap gemaakt maar anderzijds kom ik er niet doorheen.... Ik moet mijn oordeel hierover nog maar even uitstellen.

Tja, en zo zijn er nog veel meer dingen te zeggen: ik zou over veel boeken heel veel kunnen vertellen. Toen afgelopen week een van mijn zwagers voor het eerst mijn bibliotheek zag was hij er bijna niet uit weg te slaan, en dat vond ik eigenlijk erg leuk. Misschien in 2007 maar eens een rondleidinkje-met-toelichting organiseren voor de liefhebbers?

Hieronder alle 500 titels in volgorde van aanschaf, zonder verdere aanduiding...
[om deze blog leesbaar te houden heb ik de lijst eind januari als pdf bestand op het web gezet. Klik hier om de lijst te downloaden - pdf-bestand, 30k]

In slaap gevallen?
Ik wens alle lezers een heerlijk 2007, met veel boekengenot & natuurlijk gezondheid, geluk en liefde! Tot dan!

De een zijn dood....

Ik heb iets met overleden wereldleiders en staatshoofden. Noem het weird of weet-ik-wat, maar als er een groot iemand heengaat, dan wil ik meteen tastbare herinneringen aanschaffen en zo zit ik binnen de kortste keren op Internet met een koopgrage blik in mijn ogen.
Kort voor zes uur vanmorgen overleed ex-president van de VS Gerald Ford. Een eenvoudige president met een heel lieve vrouw, genaamd Betty. Echt de opa en oma die iedereen zou willen hebben. Toevallig (?) was ik online en had ik vorige week een door Ford gesigneerde autobiografie op mijn volglijstje gezet. Nu was die wel veel te duur, maar ik wou het even van een afstandje bekijken. Ik deed een zoekopdracht op eBay.com met als zoektermen "Gerald Ford Signed" en kreeg 130 items. Daarvan waren er 6 om op te bieden en de rest om meteen af te rekenen (tegen een vaste prijs). De goedkoopste was $ 29,95. Terwijl ik de veilinginfo las besloot ikdeze foto te kopen, en drukte op de knop "Buy It Now". Toen kreeg ik te zien dat het item al verkocht was. Daarna heb ik tientallen andere items bekeken en de een na de ander bleek in de afgelopen seconden verkocht -- je moet hierbij bedenken dat het bericht van zijn overlijden nog geen kwartier oud was en het op dat moment laat in de avond was in de VS. Na een klein half uur verder proberen lukte het me een door Ford gesigneerde foto (zie hierboven) te kopen voor 90 dollar, inclusief verzendkosten (dat is zo'n 70 euro). Ik kan je verzekeren dat elk ding (foto, boek of baseballpet) dat de handtekening van Ford draagt, binnen de kortste keren minstens verdrievoudigd in waarde is!

Nu gaat het mij niet om geldelijk gewin: ik zal de foto waarschijnlijk niet verkopen. Het gaat om de bijzondere thrill om iets te hebben van iemand die er niet meer is. Wat ik straks in handen heb, was eens in de handen van Ford. Ik ben er niet speciaal op uit om handtekeningen te verzamelen: als het komt, komt het. Maar de dood van het onderwerp van mijn fascinatie is natuurlijk wel een ideaal moment vcor actie. Ik zal het (hem) bijzetten in mijn Amerika-hoekje, bij de boeken met handtekeningen van Jimmy Carter en Henry Kissinger. Het liefst had ik ook de handtekeningen van de astronauten uit het Apollo-tijdperk, maar daarvoor moet ik eerst de oudejaarsloterij winnen.

Was getekend:

Sprong in het heelal

Het was 1974, ik was dertien jaar oud.
Thuis hadden we nog geen televisie, een zegen! De kinderen in ons gezin werden gestimuleerd om te lezen. (Ik heb de liefde voor boeken niet van een vreemde.) Verder stond altijd de radio aan. Als mijn moeder stond te wassen of te strijken klonken de geluiden uit een kleine groene transistorradio (die zij als hoofdprijs gewonnen had bij een of andere prijsvraag -- daar was mijn moeder goed in) luid de kamer in. Er waren maar 3 nationale zenders toen en mijn moeder stemde altijd af op 1 of 2, voor informatie, praatprogramma's en godsdienstige zaken. En soms een muziekje.

Op mijn zolderkamer luisterde ik naar radio Veronica, Hilversum 3 of... naar hoorspelen. En zo hoorde ik dus als wizzkid avant la lettre de herhaling van het oorspronkelijk in 1955 (!) uitgezonden hoorspel Sprong in het heelal - Het Marsmysterie. De spanning die ik toen voelde beleef ik sinds een paar dagen opnieuw nu het hele hoorspel, dat uit 20 delen bestaat, gedigitaliseerd is en op 10 CD's is uitgegeven. In een prachtig uitklapboek, fraai vorm gegeven, hoor ik opnieuw de stemmen van Paul van der Lek, John de Freese en anderen die als Frank Rogers en Geoffrey Morgan ('Jeff') het spannende avontuur van een rampzalig verlopende expeditie naar Mars spelen.
Dit hoorspel was zijn tijd ver vooruit, en het frappante is dat het na 51 jaar nog steeds buitengewoon spannend, mooi gemaakt en een feest voor het oor is.
Tuurlijk is het eerst en vooral iets voor ouwe jongens die maar niet groot willen worden, maar als ik af mag gaan op de hernieuwde belangstelling van uitgevers voor het hoorspel, dan past het hoorspel helemaal in het mp3 tijdperk. Dus: witte doppies in en luisteren maar!

www.hoorspelshop.nl
de hoorspelfabriek

Energiegebrek en boeken

In de kop van deze blog staat: ongeveer 2-3 keer per week vindt u hier een nieuwe bijdrage. Welnu, dat moet welhaast een typfout zijn, zou de schrijver hier 2 à 3 keer per maand bedoeld hebben?

Hoe het ook zij: de verhuizing naar Zwolle en het reizen naar mijn werk in Utrecht valt me zwaarder dan gedacht. Ik heb inmiddels mijn manieren gevonden om me in de ochtend- en avondspits te handhaven -- dat was al een hele klus: schichtig als ik ben in grote mensenmassa's. Gemiddeld doe ik bijna 2 uur over de reis, waarvan 1 uur in de trein. Om het reizen prettiger en nuttiger te maken heb ik onlangs een mp3-speler (een Creative Zen Micro, 4 Gb) aangeschaft en een Dell laptop. Laatstgenoemde neem ik niet elke dag mee, want het is toch een behoorlijk gesjouw. Zeker omdat er ook altijd nog een paar boeken mee moeten.
Het treinuurtje begint me steeds beter te bevallen: als ik niet lees kijk ik DVD's, luister naar (klassieke) muziek of luisterboeken, en als ik aan de computer zit ik werk ik aan bestanden over Boudewijn Büch. Maar behalve dat lekkere uurtje wordt er nog twee keer per dag een uur met wachten, fietsen, lopen, bus-hobbelen, voordringen en andere ergernissen verspild. Het heeft tot gevolg dat ik, eenmaal thuis gekomen, zo goed als uitgeput ben. Ik doe wat mail, rommel wat, en dan is het eten en daarna naar bed. Kwart voor zes gaat de wekker weer.
Van alle plannen die in mijn hoofd zitten (ik bruis van ideeën, al vanaf mijn veertiende) komt op deze manier niet veel meer terecht en dat stoort me buitengewoon.

Vandaag heb ik eindelijk de bibliotheekkamer aan de voorkant beter ingericht. Op 17 oktober zag het er heel leeg uit. In de maanden daarna heb ik in mijn enthousiamse om alle boeken een plek te geven de kamer helemaal volgebouwd, ook in het midden van de kamer stonden 4 lage boekenkasten. Dat beviel me toch niet. "Je kan er je kont niet keren", zou mijn moeder gezegd hebben. Na flink wat sjouwen kijk ik nu zo de kamer in:


Let niet op de lelijke gordijnen, dat is tijdelijk. Als ik vanaf dit punt linksaf sla, helemaal in de hoek ga staan en in de richting van de deur kijk, dan zie ik het zo, en tjee, dat bevalt me wel!

't Is natuurlijk maar een beginnetje (er moet bij voorbeeld nog een achterkant van een kast verfraaid worden) maar ik heb wat lucht. En de display box uit het bezit van Boudewijn Büch met daarin fossielen en andere leuke memorabilia staat fraai op kijkhoogte op een lage boekenkast.

Nu wacht ik op de volgende energie-uitbarsting en of het nu over een week of een maand is, ik zal er verslag van doen op deze plek!