Toch is er bijna geen Nederlands auteur waar ik zóveel plezierige momenten aan heb beleefd als HH. Zijn roman Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp wordt door velen die het kunnen weten beschouwd als een naoorlogs meesterwerk. Ik vond het 'behoorlijk deprimerend', óók een compliment.
De plezierigste momenten beleefde ik echter aan een heel ander boek: Een hete ijssalon. Dit boek verscheen in 1982 voor het eerst en bestaat uit een verzameling pornografische verhalen. Ik vond het in 1983 in de slaapkamer van een zus waar ik tijdelijk logeerde. Het was een zeer gelezen exemplaar, mag ik wel zeggen, en ik las het met veel adem uit. Ik was 23.Op 24 juli 1996 kocht ik zelf een exemplaar en sindsdien ligt het in mijn nachtkastje, waar het nog regelmatig uitkomt. Need I say more?
 |
| achterflap |
Het lafhartige artikel op wikipedia.nl (zie hier) is een complete aanfluiting. Dat er honderdduizenden pornografische boeken van HH verkocht zijn (en dat hij daar waarschijnlijk het meest aan verdiende) wordt niet genoemd. Als ik zin krijg zal ik dit artikel eens flink opschudden.
Je begrijpt dus wel dat ik hield van Heere Heeresma. Er is veel interessants over hem te zeggen, ook op uitgeefgebied. Zo schreef hij zelf de uiterst lovende flapteksten op zijn boeken, werden allerlei uitgeversdetails (aantal drukken enzovoort) veranderd en werden mystificaties opgeworpen. Prachtig!
Dat hij moge rusten in vrede.
Ik ben zelf echter nog niet klaar met de manier waarop HH wordt mis gerepresenteerd. Gezien het plezier dat ik aan zijn werk beleefde voel ik me verplicht wat corrigerende voetnoten in de geschiedenis van zijn werk te maken. U hoort nader.
geschreven op de eerste tropische dag van 2011: een waarlijk hete ijssalon!
