Even voorstellen: Philipe

Alleen is maar alleen, dacht een boekenverzamelaar. En als de vrouwen niet willen, dan moet er maar een alternatief gezocht worden. Natuurlijk ga ik al mijn hele leven ook naar bed met boeken. En hoewel sommige boeken door hun inhoud zeer lustopwekkend zijn (ik beschik over een ruime hoeveelheid 'prikkelende lectuur' zoals dat vroeger heette), is seks mét boeken toch echt 'not done'.
Trouwens, het gaat helemaal niet om seks, het gaat om aandacht voor mij. En daar laten boeken het afweten. De liefde die ik heb voor het boek is helaas per definitie eenrichtingsverkeer.

Anders is het gesteld met de kat. Katten en boeken gaan heel goed samen. Katten en schrijven vormen zelfs een symbiose. Er zijn talloze boeken geschreven over schrijvers en katten. Katten spelen in de literatuur een grote rol, groter dan honden of welke andere diersoort dan ook. En belangrijkste van alles: katten houden van mensen. Vooral van eenzame boekengekken.

Sinds half twee vanmiddag is Philipe in mijn leven.
Philipe, de naam die de vorige eigenaars aan hem hebben gegeven, is een kater van vier jaar oud en zat tot dat moment in het dierenasiel Zwolle. Op zijn kooi een rood label: "pas op, wild." Philipe, zo deelden de erg aardige meiden van het asiel mij mede, was 'moeilijk', 'kon niet worden opgepakt'. Maar toen de kooi voor me openging lag hij binnen 3 minuten op zijn rug en kon ik hem kroelen waar ik maar wou. Het was direct duidelijk: Philipe en ik kunnen voortaan samen verder!

Hij is nu drieënhalf uur in mijn huis. Na eerst de vier verdiepingen van mijn huis verkend te hebben, heeft hij zijn favoriete plekjes al gevonden: aan mijn voeten, op mijn schoot ("kan niet worden opgepakt", "eenkennig") of op mijn bureau, naast de computer.
De boekenkasten werden door Philipe met grote nieuwsgierigheid bekeken. Vooral de kasten met vitrinedeuren konden hem bekoren. Ik heb zelden zo'n gemakkelijke lieve kat gezien, zo'n aanhankelijke gezelschapszoeker. (Op dit moment begint hij met mjin muis te klooien en wordt me het typen zowat onmogelijk gemaakt, hij kan kennelijk ook lezen --zoals trouwens de meeste katten-- en wil even een statement maken.)

Even voorstellen: Philipe. U zult nog veel van hem horen!

Weekendje inkopen

Precies een week geleden was ik een paar dagen in Keulen. Om wat te ontspannen in de fraaie herfstzon, te eten en te drinken (de Duitse horeca is zeer gastvrij en de prijzen vergeleken met Nederland beduidend lager) en nog zo wat.
Over dat nog zo wat gaat dit stukje.

Na een onrustige slaap in City Hotel Caprice am Dom, midden in de oude zuidelijke stad, kwam ik op een terrasje in de zon bij met een heerlijke cappuccino. Uitkijkend over de Rijn maakte ik mijn aanvalsplan. Eerst naar het Romaans-Germaanse museum aan de voet van de Dom, waar een grote collectie (gebruiks)voorwerpen van de oude Romeinen is opgesteld. En dan door naar Taschen.


Het museum was werkelijk heel fraai. Ik vond vooral de gouden sieraden uit de eerste twee eeuwen indrukwekkend. In het museum bevindt zich een uitgebreide museumwinkel. Ik moet beslist de aandacht van de bewaking hebben getrokken omdat ik er wel drie kwartier heb rond gelopen, alle kasten zeker drie keer bekijkend. Er waren gewoon té veel leuke dingen te koop: behalve boeken ook allerhande Romeinse parafernalia.
Ik kocht er o.a. een zeer fraai uitgevoerde verkleinde replica van de grafsteen van Marcus Caelius. Het origineel werd opgegraven in Xanten (bij Nijmegen) en meet 1.37 bij 1.08 meter. Deze miniatuuruitvoering van 25 x 19 cm weegt echter niettemin 2 kilo. Een Schmuckstück voor mijn bibliotheek!

Deel twee van het plan was een bezoek aan de winkel van uitgeverij Taschen, die zoveel prachtboeken publiceert (en waarover ik regelmatig heb geschreven).
Op mijn trip naar Keulen had ik een koffer meegenomen die voor slechts 1/3 gevuld was. De resterende 2/3 zou voor boeken bestemd zijn (ik heb geleerd van het verleden).
Zur Sache. Ik nam een taxi naar de Hohenzollernring 28 waar één van de (wereldwijd zeven) boekhandels van Taschen is gevestigd. Toen ik zei waar ik heen wilde, wist taxichauffeur Petra meteen waar het was en niet alleen dat, ze wist óók nog dat het een uitgeverij was en dat de boekhandel daarvan ooit heel klein was begonnen en nu behoorlijk groot, etcetera. Ik was verbijsterd! Ooit een taxichauffeur in Nederland ontmoet die überhaupt weet wat een boek is, laat staan een boekhandel, om maar niet te spreken van een uitgeverij??? Op dit moment besefte ik wederom dat er een wereld van verschil bestaat tussen ons en onze Oosterburen, een verschil dat in hun voordeel uitvalt.

Na een half uur in het drukke zaterdagverkeer te hebben vast gezeten kwam ik behoorlijk büchergeil eindelijk bij Taschen aan. Nu zou het scoren beginnen! In de winkel werkten een jongen en een meisje, beiden begin twintig en zeer Duits-hip. Aan het meisje legde ik uit dat ik speciaal uit Nederland gekomen was om 'in te slaan' en reserveerde een plekje op de toonbank. Daar zou ik dan telkens een boek op leggen en aan het eind alles afrekenen. Na wat taalproblemen begreep ze mijn bedoeling. Ik vloog door alle kasten. Wikte en woog. Af en toe bracht ik een boek naar de toonbank en vroeg wat wat over de verschillende edities die van boeken worden aangeboden. Binnen een half uur was ik klaar. Zes prachtboeken lagen er, iets minder dan ik verwacht had, maar ik moest me beperken vanwege het gewicht van het totaal. Dat loog er niet om: zo'n 20 kilo. De jongen rekende met mij af (misschien was het meisje gevlucht omdat er telkens erotische boeken op de stapel kwamen?). Ik betaalde contant met briefjes van vijftig, en hij gaf mij één van de boeken voor niks. Ist dass Super oder nicht?

De oogst van Keulen kun je hieronder zien. Bij Taschen heb ik dus vooral erotische boeken gekocht omdat deze in Nederland slecht te krijgen zijn. (Om redenen die ik later nog wel eens kan uitleggen.)


De mooiste aanschaf was echter de facsimile editie van de Atlas of Anatomy van Jean Marc Bourgery (1797–1849). In dit boek werden voor het eerst buitengewoon gedetailleerde afbeeldingen over het menselijk lichaam gepubliceerd en daarnaast handelt een deel van het boek over de chirurgie.


Een waarlijk prachtig boek, klik op de foto's voor de details...
Eén van de meest fascinerende aspecten betreft de operatiemethoden van die tijd. Destijds was amputeren veelal de beste manier om ernstige lichamelijke problemen op te lossen. Zo was ik erg onder de indruk van de amputatie die in Flaubert's Madame Bovary werd uitgevoerd.
Met een zeer realistische weergave van zo'n amputatie, in dit geval van een deel van de voet, sluit ik af. Ik heb kilometers gelopen in Keulen op mijn moeilijke voeten. En ben blij dat onderstaande mij bespaard is gebleven!