Uitgeteld

Ik denk dat het het 'kritische PvdA-lid' was in de uitzendingen van Koot & Bie die het prachtige apeschape, hompeschompe in de taal introduceerde. Welnu, ik heb me de afgelopen weken werkelijk het apeschape hompeschompe gewerkt -- en nu weet je ook meteen wat deze uitdrukking betekent. De drukte op mijn werk was een verrassing en enerzijds aangenaam (dat betekent namelijk eindelijk weer verdienen na tijden van malaise) maar anderzijds vergt het het uiterste van mijn lichaam. En geest. Want de weinige tijd die ik vrij ben wil ik natuurlijk graag besteden aan de boeken, het Museum & mijn lief. Maar als ik zo moe ben van de hele dag rennen komt er 's avonds niks meer van schrijven op de blog, en het werken aan het Museum gaat nu een b-e-e-t-j-e langzaam.
Gisteren had ik graag bij de opening van de Boudewijn Büch brug in Almere aanwezig geweest. Ik had me aangemeld, zelfs een paar afspraken met mensen uit het Büchwereldje gemaakt om hen daar te ontmoeten, op de zaak extra personeel ingehuurd om dit mogelijk te maken.... maar helaas, de drukte was zo groot dat ik het niet kon maken de winkel alleen aan het personeel over te laten. Om half zeven was ik uitgeteld, in twee betekenissen, na een bijna twaalfurige werkdag.

Vandaag even 'rustig' aan gedaan. Een uurtje de hete drukke stad in gegaan op Büch-jacht, maar niks gevonden. In de openbare bibliotheek een paar artikelen gekopieerd (2 jaar geleden kostte dat 5 cent per kopie, nu 10 cent). Vroeger was de OB op alle verdiepingen gevuld met boeken. Tegenwoordig zijn het vooral lege ruimten met veel zitjes, computerwerkplekken en informatiebalies. Ik schat dat 75% van het vroegere boekenbezit verdwenen is en vervangen door bovengenoemde zitjes en rekken vol met educatief materiaal voor allochtonen, boeken in het Turks en Arabisch, en video's en dvd's die je ook gewoon in de videotheek kunt huren. Van een bibliotheek als verzamelplaats van boeken is echt geen sprake meer. Deze instelling heeft precies 2 (twee!) Nederlandstalige encyclopdieën in bezit, de WP van 1991 en een Oosthoek. Daarnaast de Britannica, een Larousse en de Brockhaus. That's it! Ik wil niet zeuren, maar thuis heb ik meer naslagwerken dan de Openbare Bibliotheek van de 4e stad van Nederland. Maar ja, ik heb dan ook geen ruimte hoeven maken voor romans in het Turks en Arabisch.
Ik word derhalve nogal treurig van openbare bibliotheken, een treurigheid die gelijk opgaat met recente ervaringen in musea waar het beleid is om steeds MINDER voorwerpen ten toon te stellen in steeds GROTERE zwartgeverfde ruimten met betonnen muren. Een enkele keer pakt dat goed uit, bijvoorbeeld in het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden dat ik afgelopen maand twee keer bezocht heb (al hoewel ik als slechtziende nog steeds niet gecharmeerd ben van de donkerte) maar waar voor weetgierige bezoekers echt genoeg te beleven valt. Slechtere voorbeelden zijn Het Catharijneconvent, het Universiteitsmuseum en het Centraal Museum, alle in Utrecht. Allemaal recent verbouwd door architecten met bovenmatige interesse voor beton en glas, zwart geverfde muren, donkere ruimten en zo weinig mogelijk voorwerpen. (Waarschijnlijk staat er ergens in een management-boek: 'minder is meer' en daar klampen ze zich aan vast.) Ik sta niet alleen in mijn opvatting: Boudewijn Büch dacht er ook zo over en hij was een expert op museum-gebied. Voor het najaar heb ik een bezoek gepland aan het koloniaal museum in Tervuren, België. Ik hoop dat de ontwerpers en architecten dat museum nog niet ontdekt hebben om hun grillige lusten op te botvieren....