De Duif en Napoleon

1. De Duif
Dat ik dit nog kan schrijven mag een klein wonder heten. Toen ik vanmorgen de fietstunnel uit reed zag ik twee duiven recht op me af komen. Ik fietste uit het donker het licht in, zij vlogen op het donker af. In een fractie van een seconde reageerde ik door te bukken. De eerste duif raakte met een vleugeltip mijn haar, maar de tweede kon me minder goed ontwijken. Met grote snelheid en met zijn volle gewicht dreunde hij tegen mijn slaap en voorhoofd. Om daarna wegstuiterend en opnieuw evenwicht te hervinden door te vliegen. Geschrokken en misschien verwond - dat weet ik niet. De eerste paar seconden geloofde ik niet wat er gebeurd was, maar toen het tot me doordrong besefte ik dat ik geluk had gehad. Als het pondje duif (denk aan een pond biefstuk om je er een voorstelling van te maken) niet met zijn buik maar met zijn poten of snavel tegen mijn oog was gevlogen, zou ik nu een braiile-computer nodig hebben gehad om dit te typen.
Ik heb er gelukkig niets aan over gehouden, behalve een bijzonder zeldzame ervaring. Vandaag heb ik nog verschillende keren moeten terug denken aan die ongelukkige duif. Zou hij er behalve tunnelangst nog lichamelijke schade aan over gehouden hebben?


2. Napoléon

Waar het staat in Büch's werken kan ik zo niet zeggen, maar ik meen zeker te weten dat Boudewijn kort voor zijn dood zichzelf beklaagde over het feit dat het maar niet wilde opschieten met de uitgave van de complete verzamelde brieven van Napoléon Bonaparte. BB heeft het inderdaad niet mee mogen maken, want pas in 2004 zag het eerste deel van de Correspondance Générale het licht. Op boekgebied is dit een onderneming die haar gelijke niet kent. Goethe zinkt er bij in het niet. Het moet dan ook wel in Frankrijk gebeuren, want de Fransen zijn megalomaan als het om dit soort dingen gaat.
Stel je voor: Napoléon schreef in zijn leven zo'n 50.000 brieven en andere documenten. Deze worden allemaal - en ik herhaal allemaal - in één mega-uitgave, volledig geannoteerd uitgegeven door het Franse uitgevershuis Fayard. Een paar weken geleden kreeg ik de eerste 2 delen door Amazon.fr thuisgestuurd. Per deel een dikke 2000 brieven, 1200-1500 pagina's, uitvoerige annotaties, kaarten, registers (het personenregister alleen al beslaat op 1 deel 72 pagina's!) en ga zo maar door. Kwijl kwijl kwijl. Mijn frans is abominabel. Ik zal nooit, maar dan ook echt nooit deze boekwerken (er zijn 12 delen begroot, maar het kunnen er ook meer worden; de laatste zou in 2010 moeten verschijnen) volledig lezen. Alleen maar in grasduinen en kwijlen (niet boven het boek, begrijp me goed -- ik lees het met een zakdoekje voor mijn mond) en me verwonderen over het genie Napoléon en deze genieuze uitgevers-onderneming. Dit is het ultieme boekengenot, en ik ben er bij. Daarom ben ik gelukkig.
Op de foto heb ik mijn eerste twee delen geportretteerd, met mijn buste van Napoléon erbij, die ik speciaal voor de gelegenheid uit z'n vitrinekast heb gehaald.
En vandaag heb ik het derde deel besteld in Frankrijk.
Bezorging per postduif zou het mooiste zijn, daarmee zou ik de fransen pas écht een plezier doen, maar geloof me, ik heb echt effe genoeg van Les Pigeons!

De Bultkroos Code

Na het succes van het boek, binnenkort ook als film!
Naar verluidt zal De Bultkroos Code op 15 september 2006 te Zwolle in première gaan. Het schrijvers-echtpaar deelde dit op 19 mei mede. Kraakt u de code? Weet u waar de clue's van dit geheimzinnige bericht liggen? Reageer nu en maak kans op een uitnodiging voor het première-feest!

aanwijzingen:

• De bemiddelaar heeft een lange stok.
• Het getal is een priemgetal.
• Het tweede cijfer van het getal is het grootste getal dat in een Sudoku kan voorkomen.
• Er is een taxibedrijf in de buurt.

Een treurniswekkende hotel-bibliotheek

Zoals ik eerder beloofd heb zou ik terug komen op het thema: wat lezen mensen aan de rand van het zwembad op hun vakantiebestemming?
P. en ik zijn vannacht terug gekomen van Lanzarote en de komende blogs zul je er zeker meer over lezen, maar het thema hotel-bibliotheek wou ik je niet onthouden.
Olé, de eerste foto:

Een doorsneel hotel-biepje bestaat meestal uit niet meer dan een plankje of kastje in de buurt van de plek waar de informatie-mappen van de touroperators liggen. In dit geval, zoals je boven kunt zien, is daarvoor een echte kast getimmerd: in de verticale vakken horen de mappen te staan -- horen, want voor het gemak liggen ze al jaren op de balie.
Spiedend op het zwembad-terras constateerde ik dat de zon-aanbidders (v/m) ofwel gewoon lagen te zonnen of aan het puzzelen waren (uitsluitend Sudoku's; de uitgevers van de Zweedse puzzels -tot nu toe favoriet- hebben het nakijken) of aan het lezen. Jeffrey Archer, Higgins, dat soort auteurs.
Het allertriestse dieptepunt wordt geleverd door onderstaande foto (ik hoop dat je hem tot leesbare proporties kunt vergroten): hieruit blijkt dat klip en klaar dat wat vakantiegangers meenemen om te lezen en niet mee terug wil nemen van het allerlaagste literaire nivo is!
Verrast ben ik hierdoor niet, alleen teleurgesteld. Want potverdorie: ben je eindelijk in de gelegenheid om één of twee hele weken lang te lezen, en dan pak je het simpelste wat er is!
Ach, ik zal het wel niet begrijpen.

(klik op de foto om leesbaar te vergroten)

Hoewel ik acht jaar geleden Spanje heb ontdekt als een heerlijke vakantiebestemming, kan ik toch nog steeds niet wennen aan de Spaanse opvatting van klantvriendelijkeheid en begrip.
Voorbeeld: je bestelt zeer expliciet (ik heb het zelfs eens opgeschreven!) een vino blanco dulce (zoete witte wijn) en krijgt een droge.
(2) Je vraagt om een stoel in het vliegtuig met extra beenruimte (het Spaanse meisje dat incheckt knikt instemmend en begrijpend) en je krijgt de meest krappe zitplaats die er voorhanden is, in het midden van een Boeing 737. Als ik in Spanje zou vragen: brengt u mij, tegen elke kosten, een fles champagne voor mij en mijn vrouw, een Roll Royce met chauffeur en breng ons daarmee naar een vorstelijke suite,.... dan eindig je op een goor peeskamertje tweehoog achter.
Het beste wat je kunt doen in Spanje is: alles negeren en genieten van landschap, zon en leven. En precies dat hebben we gedaan!

Crimineel boek!

Soms koop ik boeken met als enige reden dat het boek mogelijk verboden zal worden. Vandaag heb ik om die reden het boek De Endstra-tapes gekocht (slechts 15 euro, 351 pagina's dik). Wie het nieuws een beetje volgt, zal wel weten dat de op 17 mei 2004 vermoorde vastgoedmagnaat (mooi woord - slecht beroep) WILLEM ENDSTRA in 2003 in het diepste geheim 15 lange gesprekken met rechercheurs van de Ciminiele Inlichtingendienst heeft gevoerd. De neerslag van deze gesprekken, vormt momenteel het belangrijkste bewijs tegen super-crimineel WILLEM HOLLEEDER, de voormalig Heineken-ontvoerder en na zijn vrijlating opnieuw een van de godfathers van de polder-maffia. Het boek --ik heb er tot nu toe flarden van gelezen-- biedt een uniek kijkje in de wereld die wij tot nu toe alleen kennen uit misdaadromans. Maar dit is bloedserieus echt! Het Openbaar Ministerie, zo staat vandaag in alle kranten, zit behoorlijk in z'n maag met de verschijning van deze uiterst vertrouwelijke informatie [waar hebben we dat eerder gehoord?] en bekijkt of het boek uit de handel genomen kan worden. Intussen is het genieten geblazen. Mede vanwege de relatie tussen JAN DIRK PAARLBERG (de grootste witwasser van Nederland, volgens Endstra) en NEELIE SMIT, u weet wel, die dame om wie zóveel luchtjes hangen dat de SMIT-tapes wel uiteindelijk in een driedelige cassette zal moeten verschijnen!!! Gauw kopen dit boek, vóór het verboden wordt!
Uw misdaad-recensent: B. te Blogspot.com