De teloorgang van het tweedehands boek

Als je naar de massa's mensen kijkt die ieder jaar weer de Deventer Boekenmarkt (en andere) aflopen zou je niet zeggen dat de markt (in economische zin) voor tweedehands boeken is ingestort. Het tegendeel is waar.

Een paar maanden terug kreeg ik mijn wekelijkse e-mail met het nieuwste aanbod van Hinderickx & Winderickx (HinWin voor kenners) in Utrecht. Wanneer ik tweedehands boeken aanschaf is het voornamelijk daar. In één van die lijsten vond ik een aantal titels terug die ik eerder zelf bij HinWin had aangeschaft. Ik kreeg de aandrang om de huidige prijs te vergelijken met de prijs die ik in het verleden had  betaald.

• Majbritt Morrison: Jungle West 11. Mijn leven als licht meisje in Londen. Ik heb mijn exemplaar gekocht bij HinWin op 19 februari 2010 voor € 17,50. Huidige prijs € 10,00 (= -43%)
• Boudewijn Büch: Een boekenkast op reis. Gekocht op 10 augustus 2005 bij HinWin voor € 50,00. Nu bij dezelfde verkoper voor € 25,00 (= -50%)

Maar het ergste vond ik dit:

• Gerrit Komrij: Lichaam en geest (twee acrostichons). Dit is een zeer fraaie uitgave, met de hand ingenaaid in een oplage van 100 exemplaren van één van de meest briljante auteurs/essayisten van de laatste 30 jaar. Ik kocht mijn exemplaar op 6 juli 2012 bij HinWin voor € 36,00 en was er heel trots op. Zo'n mooi gedicht te bezitten in een kleine oplage van één van mijn geliefde auteurs..... Ik heb mijn exemplaar laten zien aan verschillende mensen en genoten van de ooh's en aah's die mij ten deel vielen Nu kun je hetzelfde werk kopen voor € 15,00 (= -48%).

Dit was drie maanden geleden. Nu kan ik er nog meer voorbeelden aan toevoegen:

• Victor Hugo: Zelf gezien. Gekocht in 2011 voor 22,50 (weliswaar smetvrij), nu in iets minder goede uitvoering te koop voor 12,00 (= -47%)
• Gerrit Komrij: Chemisch huwelijk - tekstboek. Gekocht in 2012 voor 4,00, nu voor de weggeefprijs van 1 Euro (dit is eigenlijk gratis: - 80%)
• De autobiografie van August Willemsen: vrienden, vreemden, vrouwen. (fantastisch boek trouwens!) Gekocht in 2012 voor 20,00, nu voor 15,00 (= - 25%)

Waar eindigt dit?

Omdat ik nog steeds boeken aanschaf om te lezen maar niet meer de ruimte heb om alles een plekje in mijn bibliotheek te geven heb ik een paar keer geprobeerd om de boeken waar ik afscheid van wil nemen aan antiquariaten aan te bieden. Tot dusver was geen enkel antiquariaat überhaupt geïnteresseerd. Ik begrijp dat eigenlijk wel. Als antiquariaat kun je het tegenwoordig waarschijnlijk niet meer veroorloven om een boek voor 5 euro in te kopen en vervolgens voor 15 euro in je catalogus te zetten. Voorheen zou dat 66% winst zijn waar elke winkelier enorm blij mee zou zijn, maar aangezien datzelfde boek nu 3-8 jaar in je winkel staat te verstoffen voor het verkocht wordt, nou ja je begrijpt het wel.

 Ik denk dat de verhouding tussen inkoop/verkoop tegenwoordig niet 1 tot 3 is, maar eerder 1 tot 10. Antiquariaten kopen graag boeken van mensen die net overleden zijn.
De familie is al lang blij dat er iemand langs komt om 'al die rotzooi' mee te nemen en er nog 500 euro voor te betalen. En zo gaan weer 4000 boeken naar het antiquariaat. 

Volgende keer:  waarom boeken alleen nog gekocht worden door personen van 50 jaar of ouder.

Ik ben geroerd

Ik ben geroerd door jullie reacties, kennelijk word ik gemist en houdt men mij aan mijn belofte uit 2015 om weer eens wat te schrijven. Dank daarvoor!
Eén van de redenen dat ik niet meer blog is dat Google mij dwingt om hiervoor een Google account te gebruiken. Zodra ik dat doe heerst Google over mijn browser, gaat na welke sites ik bezoek, valt me lastig met suggesties waar ik niet om verlegen zit, toont reclames die ik niet wil zien.

Ik ben nog van de generatie die zich zeer bezorgd maakt over het recht op privacy. Toen xs4all werd opgericht was ik een van hun eerste klanten. Met het geweld dat nu via Twitter en andere social media dagelijks over mij heen wordt gestort heb ik er moeite mee om nog iets van mezelf te laten horen. Want op dit moment is big brother Google watching.
Natuurlijk kan ik alleen inloggen op Google als ik iets op deze blog wil schrijven en daarna weer uitloggen, maar dat is erg vervelend want als er iemand reageert waarop ik dan weer een reactie wil plaatsen moet ik opnieuw inloggen en verlies ik weer mijn anonimiteit. En omdat ik vaak vergeet weer uit te leggen, volgt Google vervolgens weer dagenlang mijn doen en laten. Lees het boek hiernaast afgebeeld!

Mijn voorlaatste blog was uit 2013. Sindsdien is er nogal wat veranderd. Ik leef nu in een tijdperk waarin radicale islam-aanhangers op elk moment kunnen toeslaan om willekeurige 'ongelovigen' dood te maken, of je nu op straat loopt, in een restaurant zit of werkzaam bent bij een kritische krant,
Een 20-jarige jongen met een kalasjnikov kan (gestimuleerd door zijn geloof om 69 maagden te mogen neuken als hij zich opoffert voor de islam) opeens jouw of mijn leven beëindigen.
Waar ik me de meeste zorgen over maak is echter het feit dat iedereen dit lijkt te accepteren als een weliswaar naar/vervelend/schokkend feit, en dit vervolgens na drie dagen weer vergeten is. Waarna men over gaat tot de orde van de dag.

Ik ben een groot liefhebber van de verleden tijd. In combinatie met mijn liefde voor de Franse literatuur en de stad Parijs, bieden zowel de dagboeken van Paul Léautaud als de 'flutromans' van George Simenon mij troost in deze moeilijke tijd.

Ik lees als een bezetene om aan het lot te ontkomen.

Ik kom terug!

Vandaag las ik het tweede deel van de memoires van Theo Kars uit (Memoires van een slecht mens; deel 2 1965-1991) en realiseerde ik me opnieuw dat ik moet doen wat mijn hart mij ingeeft.
Dus moet er nu maar eens een einde komen aan de stilte die al zo lang op deze blog heerst...
Toen ik deze blog begon was ik 43 en had ik een lieve vriendin. Ik ben nu 53, woon weer alleen en heb intens gezocht naar een manier om mijn leven weer op orde te krijgen en te begrijpen hoe de dingen gelopen zijn zoals ze zijn. Ik denk dat ik nu de oplossing gevonden heb maar ik ben er nog niet. Seneca (= oude Romeinse lul, voor jongere lezers) zei ooit "Het lot leidt hem die volgt, maar wie het lot niet volgt wordt verpletterd (mijn vertaling).
Wordt vervolgd.

Met het oog op Oranje

Op 31 december 2011 publiceerde ik een stukje over de agenda van de hofhouding van de toenmalige koningin Juliana die kort daarvoor in mijn bezit gekomen was.
In verband met de kroning zijn nu honderden journalisten samengetrokken in Amsterdam. Sommigen van hen zouden er bij wijze van spreken een moord voor over hebben om te weten hoe het er vandaag de dag aan het hof aan toe gaat, met die sexy Máxima en die de Prins van het Water.
Ik zou willen zeggen: sluip binnen in De Eikenhorst en maak foto's van de agenda van het hof dan weet je alles. Dit is geen uitnodiging daartoe trouwens, ik wil geen aandacht trekken van de RVD.

Bekijk de unieke agenda uit 1959 van de hofhouding van de Oranjes hier:

En voor morgen: Veel plezier op de dag die je wist dat zou komen!

Zin

Toen vanmiddag het bericht van het overlijden van de iron lady Margaret Thatcher mij bereikte, voelde ik het onmiddellijk weer kriebelen: de lust om met enige regelmaat deze ooit veel gelezen weblog nieuw leven in de te blazen. Immers: de een zijn dood is de anders zijn brood luidt het gezegde. En gezegdes zijn waar.
Dus neem ik me voor weer regelmatig stukjes te gaan schrijven over boeken en daarbij tevens te reageren op wat er zoal gebeurt op deze kleine planeet.
Ik ben van een leeftijd die de regeerperiode van Thatcher meegemaakt heeft in de actualiteit van alledag. Iedere niet ultra-rechtse persoon haatte haar destijds. Zij was een superkapitalist, een vrouw met een uitgesproken mening (daar moest men toen nog aan wennen; nu worden we er onder bedolven), ze was meedogenloos en een vertegenwoordigster van het kwaad. Ik denk er nu iets genuanceerder over en dat komt mede door haar krachtige optreden in de Falklandoorlog (1982) waarbij ze het geljik aan haar kant had.
Van haar hand verscheen in 2002 het boek Statecraft: Strategies for a Changing World waarin ze uitgebreid (486 bladzijden) reflecteert op haar periode als prime minister en persoonlijke theorieën ontvouwt over het kapitalisme en de hele rest van de wereldpolitiek... Ik heb het nooit gelezen.

Vandaag heb ik mijn exemplaar van dit boek uit de kast gehaald. Om precies te zijn heeft zij op 15 maart 2002, 77 jaar oud, mijn exemplaar vast gehouden en er met een krachtige hand haar handtekening in gezet.Haar DNA zit vast ergens aan/in/op mijn boek.

Ik heb er weer helemaal zin in: boeken & erover schrijven!

Een nauwelijks te bevatten verlies

Ik heb vandaag de herdenkingsdienst voor Gerrit Komrij op de treurbuis gezien. Ik heb gehuild. Vergelijkingen hebben geen zin, maar het deed me zeker zo veel als het overlijden van Boudewijn Büch in 2002.

Beide schrijvers overleden véél te vroeg en totaal onverwacht, dat is de overeenkomst. Verschil is dat Büch na zijn dood werd neergesabeld door hele en halve mongolen omdat hij delen van zijn leven geromantiseerd had (of zou) hebben. En Komrij is nu al opgehemeld....
Zowel BB als Komrij waren ongelooflijke veelschrijvers, op verschillend terrein. Ik acht beide hoog, heel hoog.

Wat iedereen van Komrij zou moeten leren is dat je nooit een blad voor de mond moet nemen. Het vermogen dat Gerrit had om vileine kritiek te leveren en tegelijkertijd een aardig en lief mens te zijn is een voorbeeld voor iedereen.

Wat moet ik nog meer zeggen? Ik heb hem vandaag herdacht door een klein altaartje met enkele (niet geheel onwillekeurig gekozen) titels plus een kaarsje voor hem neer te zetten.

 

Hieronder foto's uit de herdenkingsdienst: Gerrit in zijn werkkamer.

Gerrit Komrij zal nooit geëvenaard worden. Er lopen simpelweg niet voldoende briljante mensen rond die die rol op zich zou kunnen nemen.

Ruw wakker worden

Deze slapende blogger werd vanochtend kort voor vijf uur wakker en gewoontegetrouw checkte hij het laatste nieuws op zijn iPhone.

Wat een vreselijk nieuws, nauwelijks nog te bevatten voor mij: deze storm in de Nederlandse letteren, die overal was, die duizenden publicaties op zijn naam heeft staan, is gaan liggen. Zo vroeg, zo onaf.....

Over leven

Zoals Sander van Hoorn in reactie op mijn vorige blog opmerkte is er hier verrassend weinig activiteit de laatste maanden.
Hoewel het me meestal niet aan inspiratie of onderwerpen ontbreekt word ik beperkt door een aantal meer 'urgente' zaken:

• mijn bedrijf heeft te maken met de de eurocrisis, waardoor ik alle zeilen bij moet zetten om overeind te blijven. Dat lukt nu aardig, maar het kost me wel heel veel energie en tijd. Vroeger deed ik thuis, na mijn werkdag op locatie, bijna nooit iets aan mijn bedrijf: nu ben ik er iedere avond ook thuis mee bezig, en tja, dan is er geen tijd meer voor creativiteit!
• als gevolg van mijn scheiding in 2008 moet ik mijn huis verkopen. Wie een beetje het nieuws de afgelopen jaren gevolgd heeft zal het niet onbekend voorkomen waar ik nu tegen aan loop: #huizenprijs dramatisch gezakt #geen bank wil me als MKB-er nog een nieuwe/andere hypotheek verschaffen, etcetera.

Ook dit kost me veel energie en levert bergen frustratie op.

Nee, ik wanhoop niet. Ik denk dat in 2012 alles goed zal komen. Ook al zal ik mijn fraaie huis moeten verlaten en een ander huis zien te vinden voor mezelf en mijn bibliotheek.

Ik heb ook mijn aanschaffingen drastisch moeten verminderen, maar dat is niet zo erg want ik heb nog honderden boeken in de kast staan die er om smeken eindelijk eens gelezen te worden.

Sinds een week verslind ik het autobiografische document van August Willemsen: "Vrienden, vreemden, vrouwen". Al lezend ben ik blij dat ik niet in de jaren 50/60 ben opgegroeid met z'n moeilijke gedoe over seks en relaties. Anderzijds verontrust het me ook wel, want hoewel er een wereld van verschil is tussen 1960 en 2012, blijven sommige dingen nog net zoals het altijd al was: het is uiteindelijk liefde of dood -- om met Gerard Reve te spreken.  In termen van 2012: het is genieten & neuken óf overleven & trekken. Ik vind het niet erg om nog even met het laatste bezig te zijn maar ál te lang zou dit niet meer moeten duren!
Dit boek van August Willemsen is een must read voor iedereen boven de 45. Willemsen overleed overigens in 2007, 71 jaar oud.


3/2 /2012 kleine aanpassingen in de tekst gemaakt om de leesbaarheid te verbeteren.

Jaaroverzicht 1959

"Aan het volk van Nederland,

Het einde van het jaar is bijna gekomen en daarmee is het weer tijd om terug te blikken op het bewogen jaar 1959. Nadat in december 1958 de socialistische ministers waren uitgetreden was er immers alleen nog het rompkabinet met prof. Beel als minister-president.

Op 8 januari hield ik audiënties.
Om 10 uur kwam dr. Drees, gevolgd om 10.30 uur door Hr. en Mevrouw Koot, om 11 uur Prof. Zijlstra en in de middag nog Hr. Plateel.

Donderdag 29 januari ontving ik Minister Cats. De kapper kwam voor Prinses Beatrix, immers zij werd den 31ste 21 jaar en dus meerderjarig. Z.K.H. [Prins Bernhard] overnacht op het Paleis en blijft de hele vrijdag vanwege de wijnproeverij en het diner in de Witte Eetzaal.

Op 12 maart waren er verkiezingen voor de Tweede Kamer en op 14 maart ontving ik van 10 tot 19 uur de leden van het demissionaire kabinet. Een lange formatie begint met veel gesprekken op het Paleis.
Het duurde tot zaterdag 19 mei vooraleer ik het nieuwe kabinet o.l.v. Prof. De Quay kon beëdigen.

Dan waren er dit jaar nog twee staatsie-bezoeken. De eerste betrof van 20 tot 23 mei de Sjah van Perzië, Mohammed Riza Pahlewi en zijn gevolg en van 8 tot 11 juli Koning Boudewijn van België. Beatrix ontving speciaal nog de kapper in verband met het bezoek der Sjah. Zij leek mij veel aandacht te hebben voor de prins van Perzië.

Nog vermeldenswaard is dat H.K.H. Prinses Beatrix op 19 juni toetreedt tot de Johanniterorde. De dag voordien komt de kapper en wij vieren de toetreding tot de orde met een diner op het Paleis."

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-

Tot zover dit 'verslag' van Koningin Juliana. Vanwaar deze bijzondere blogpost? Het zit zo. Afgelopen oktober kwam ik via een veiling in het bezit van de kantooragenda van het jaar 1959 van de hofhouding van Paleis Huis ten Bosch, het werkpaleis van de toenmalige koningin. Bovenstaande plaatjes (op de foto na) komen daaruit.

De agenda staat boordevol interessante inkijkjes in het leven van de koningin en de hofhouding. De agenda fungeert niet alleen om alle belangrijke koninklijke ontvangsten te noteren --en voor te bereiden-- maar ook om bij voorbeeld het ziekteverzuim van de hofhouding bij te houden (zo is ene mejuffrouw Waasdorp wel zo'n 8 keer ziek, opvallend vaak op maandag), de overuren van het personeel en de beloning daarvoor (1 gulden per uur).

Ook wordt allerlei paleiselijk gesjouw genoteerd: kapstokken naar het Paleis op de Dam, maar juist weer 8 tafels daarvandaan,een perzisch tapijt naar de vestibule in Amsterdam, schilderijen voor Rhenen...

Soms wordt het erg druk: op 17 april komen plm. "30 meisjes, leerlingverpleegsters" op bezoek, de dag erna circa 50 personen van de Johanniterorde plus nog een verslaggever van Elsevier. En dan al die kappersbezoeken voor Beatrix, steevast voorzien van de notitie "1 ons koekjes (f 0,75)" of cake...

Ik heb enorm genoten van deze koninklijke agenda en de lezers van deze blog hopelijk nu ook een beetje. Er zit minstens een afstudeerscriptie in, lijkt mij.
Alleen vraag ik mij af waarom deze agenda niet in het Koninklijk Huis Archief zit maar in het mijne. Mocht het K.H. archief geïnteresseerd zijn: u kunt reageren.

Tot slot dit. Elke laatste zaterdag van de maand werd afgerekend met de melkboer (of wie het ook was). Dan vinden we de volgende staatjes:

Vierentwintig kilo suiker in de maand, de Oranjes zijn beslist zoetekauwen!

Ik wens alle lezers een koninklijk 2012. Je hoeft tenslotte niet van koninklijke huize te zijn om een royaal leven te leiden en je de prins te rijk voelen met wie je bent!

Voor dit artikel is dankbaar gebruik gemaakt van het Winkler Prins Boek van het jaar 1960 (over het jaar 1959). De foto van het kabinet De Quay komt daar ook uit. Daar kan geen Google tegenop!