Een mooi 2011!

 
Alle lezers een mooi 2011 gewenst met veel boekenplezier!

Ik heb het afgelopen jaar van heel veel leuke, goede boeken kunnen genieten, waaronder 318 nieuwe boeken (het gebruikelijke jaaroverzicht volgt binnenkort).
Wat mezelf betreft is er één boek dat ik komend jaar zo weinig mogelijk zou willen zien, namelijk het grootboek van mijn bedrijf. Hoe minder ik dááraan hoef te denken hoe beter het met me gaat. ;-)

Vannacht heb ik een verbazingwekkend verslag over de bouw van de Hoover Dam gelezen, een megalomaan project dat tussen 1931 en 1936 is uitgevoerd. Wanneer Discovery Channel toen had bestaan zou de reportage hierover een absolute TV-hit geworden zijn: the greaters building projects ever, of zoiets. Ik kan het je aanraden om op de voorgaande link te linken en je interesse te prikkelen.

Voor nu -- het begin van mijn oudejaarsavond -- rest mij het bereiden van een lekkere maaltijd, een beetje TV kijken Top 2000 luisteren en dan naar bed. De tijden dat ik op 1 januari een kater had en de halve dag lam in bed lag zijn gelukkig geschiedenis.

Winter

Ik haat winters, vanuit de grond van mijn wezen. De tweede op rij en naar het zich laat aanzien wordt deze winter nog erger dan die van 2009/2010.

Ja, ik heb weleens genoten van de mooie uitzichten vanuit de trein: de boomtakken die voorzien waren van een laagje sneeuw en van de spinnenwebben in mijn tuin waarvan de draden wel 3 millimeter dik waren.
Maar ik heb ook vele uren onder ijskoude omstandigheden op perrons staan wachten op treinen die niet vertrokken. Station Amersfoort is wat mij betreft wel het ergste van alles: geen beschutting, geen warme kiosk en op de traverse boven de sporen giert de wind en glijd je uit over de gladde tegels. Een totale architecturale mismatch.
Ik wil geen NS-klager zijn, maar het is een feit dat ze er nog steeds niks van bakken als het winter wordt.

Hoewel ik kou haat fascineert het me ook. Ik heb heel veel boeken gelezen over expedities en reizen naar zowel de Noord- als de Zuidpool en andere koude streken.
Vanochtend las ik het nieuwste boek van Gerrit Jan Zwier uit: Nooit hier, altijd daar.
Een fijn boek. Hij beschrijft hierin zijn reis door Alaska, de Aleoeten, Newfoundland, Québec en Labrador. Barre  en bizarre verhalen.
Wat ik zo prettig vind aan Gerrit Jan Zwier is dat zijn verhalen over koude streken een gedegen basis hebben door zijn wetenschappeljike inzichten als antropoloog. Zijn droge Groningse nuchterheid en humor maken het daarna af.

Maar wat mij betreft kan deze barre winter niet snel genoeg voorbij zijn. Laat anderen dan ik maar die koude streken verkennen en er over schrijven. Ik wacht de lente lezend onder een dik dekbed af. De ideale manier om te reizen in de winter!